Τι σου κάνω γονέα-2 μου;
Πολλά τα ερωτήματα:
Ο κουμπάρος πώς θα λέγεται; Γονέας-γ; Γάμα; Άλλος δηλαδή γάμα(ει) κι άλλος ο γονέας-1;
Και ο συμπέθερος; Κι η συμπεθέρα;
Ύστερα, αφού πλέον δεν είναι ανάγκη οι γονείς να είναι κι απ’ τα δύο φύλα, τότε γιατί να είναι μόνον δύο; Ποιός ηθικός κανόνας το επιβάλει; Κανείς. Να μπορεί να είναι
και γονέας-τριολέ, και καρεδάκι, και γιατί όχι και γονείς-παρτούζα.
Πέρα όμως απ’ το γελοίο του θέματος (που αργά ή γρήγορα με την απίστευτη μ@λακία της “πολιτικής ορθότητας” έτσι όπως καθ’ υπερβολή εφαρμόζεται θα φτάναμε ως εκεί),
..δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η γελοιότητα απέχει απ’ την επικινδυνότητα μιά Νέα Τάξη Πραγμάτων δρόμο.
Ούτε καν ο Όργουελ στο “1984” και στην “Φάρμα των ζώων” μπόρεσε να φανταστεί την πραγματική έκταση της δυστοπίας που δημιουργείται με ΠΡΟΣΧΗΜΑ τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κατ’ επίφαση ισότητα και δικαίωμα στην επιλογή.
Διότι στην εποχή των τραπεζών, των μεγάλων εταιρειών, των οικονομικών και πολιτικών ελίτ τίποτε δεν γίνεται τυχαία, και βέβαια τίποτε για τον άνθρωπο.
Όλα έχουν κάποιο νόημα και κάποιο στόχο. Πάντα βέβαια εναντίον πολιτών και λαών.
Συγκαλυμμένα όμως. Υποδόρια.
Όπως με την γελοιότητα-έγκλημα εκ προμελέτης του γονέα-1 και γονέα-2.
Όταν απαλείφονται απ’ το επίσημο λεξιλόγιο της εξουσίας λέξεις και έννοιες που μιλάνε στο θυμικό, στην ηθική, που στηρίζουν παραδόσεις, αξίες και λαούς,
..που συνειρμικά καλούν τον άνθρωπο στον κόσμο των συναισθημάτων (έναν κόσμο τόσο επικίνδυνο για την Νέα Τάξη που επιθυμεί ανθρώπους-ρομπότ, ανθρώπους-σκλάβους στην υπηρεσία παραγωγής χρήματος για τις ελίτ),
..τότε η ώρα που θα απαλειφούν και τα ονόματα και τα επίθετα ή ό,τι άλλο προσδίδει μοναδικότητα και προσωπικότητα στο άτομο, δεν απέχει πολύ.
Κάποια αφορμή, κάποιο πρόσχημα θα βρεθεί μέσα στην παραζάλη της “πολιτικής ορθότητας” που το σύστημα μας έχει ρίξει τάχα για να μας προστατέψει.
Μάλλον δεν θάναι μακριά ο καιρός που δεν θα χρειάζεται να είσαι κατάδικος για να προσδιορίζεσαι με έναν αριθμό.
Θα είσαι ένα ανθρώπινο bar code χαραγμένο σ’ ένα μπράτσο. ένα ανθρώπινο προϊόν.
Ήδη ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, αριθμός κοινωνικής ασφάλισης σε άλλα κράτη, αποτελούν μιά πρόβα τζεναράλε.
Η εξουσία που οι λαοί έχουν εκχωρήσει σε “εκπροσώπους” έχει παραχωρηθεί από αυτούς έναντι αδρού ανταλλάγματος στο Σύστημα.
Μιά οικονομική μαφία ελάχιστων, μία συμμορία τραπεζών και πλούτου που νέμεται τον κόσμο κατά το δοκούν.
Που όλο και επεκτείνεται και θεριεύει με προσχήματα, με “πολιτικές ορθότητες”, με μαριονέτες τύπου Μακρόν, τύπου “αριστερών κυβερνήσεων”, τύπου “αντιφασιστικών” και “αντιρατσιστικών” ΜΚΟ.
Προσοχή: Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τίποτε δεν είναι γελοίο.
Είναι όλα επικίνδυνα.
Οι λαοί πρέπει επειγόντως να ανακαλέσουν την εκχώρηση εξουσίας στους “εκπροσώπους” τους που τους πρόδοσαν και τους προδίδουν για ίδιο όφελος.
Ο χρόνος επείγει.
Το σύστημα είναι βιαστικό, ασυγκράτητο, χωρίς ενδοιασμούς και ηθικούς φραγμούς.
Έτσι ακριβώς πρέπει να γίνουν και οι λαοί εναντίον του!..
