Κλείστε την. Η κατάσταση είναι αφόρητη. Υπάρχουν άνθρωποι που ο ύπνος τους πλέον εξαρτάται από την ανοιχτή τηλεόραση. Οικογένειες που προσπαθούν να επικοινωνήσουν και στο backround είναι ανοιχτό το χαζοκούτι και ξερνάει. Προσπαθούν να συζητήσουν και μπλέκεται ανάμεσα στα πόδια τους σαν κακισμένη κουτσομπόλα που μισεί να βλέπει ευτυχισμένους ανθρώπους.
Η τηλεόραση μας μισεί. Είναι πλέον ένας πόλεμος ανάμεσα σε εμάς και σε εκείνη. Όλο το ανθρώπινο σκουπιδαριό, όλες οι μέθοδοι καταστροφής κάθε ελπίδας βρίσκονται εκεί μέσα. Μελετημένες από έμπειρους διαμορφωτές των συνειδήσεων . Εκείνων που ξέρουν το παλμό από τα κοπάδια. Τι γουστάρουν, τι τους φοβίζει, τι θέλουν και τι δεν θέλουν να ακούνε.
Η τηλεόραση είναι ο ναός των αποχαυνωμένων και ανυπεράσπιστων μαζών. Επιλεκτικές ειδήσεις, προγράμματα που προωθούν την γελοιότητα. Μοντέλα υπανθρώπων που παριστάνουν τους αστέρες. Σοβαροφανείς γελοίοι που υποδύονται τους εμπειρογνώμονες κάθε είδους.
Δύο αλάνθαστες μέθοδοι στα δελτία ειδήσεων. Αποκαλύπτω και αποκρύπτω. Αποκαλύπτω αυτό που πρέπει να ξέρουν αδιαφορώ γι αυτό που θα έπρεπε να μάθουν. Άνθρωποι βγαίνουν έξω έτοιμοι για καταιγίδες, για καταστροφές, για θανατικά και μοιάζει η μέρα τους λάθος επειδή δεν το είπε η τηλεόραση.
Ψευδοεπιστήμονες, ψευδοκαλλιτέχνες, ψευδή μοντέλα πρότυπα ανύπαρκτων εικόνων της καθημερινότητας του απλού ανθρώπου. Για να αισθάνεται συνέχεια πως κάτι λείπει. Να νοιώθει τον εαυτό του άσχημο, φτωχό και μίζερο. Ο εστιασμός. Το μέγιστο όπλο της προπαγάνδας. Τα ζόμπι γυρνάνε εκεί που κάνει θόρυβο. Χτυπάς μια κατσαρόλα και τα ζόμπι αρχίζουν να τρέχουν ξελιγωμένα. Τους γυρνάς τον ήχο από την άλλη μεριά και παίρνουν ξαφνική στροφή.
Αυτό είναι το σωστό βούτυρο να αλείφεις το ψωμί. Αυτή είναι η σωστή οικογένεια που μπορεί να το φάει. Αυτό είναι το σωστό σπίτι που υπάρχει η οικογένεια. Κι αυτό είναι το σωστό προφυλακτικό που μπορούν να σε γ@μάνε.
Απλή λογική. Ξέρουν πως διαμόρφωσαν τις συνειδήσεις, ξέρουν τι καθρεφτάκια αρέσουν στους ιθαγενείς, ξέρουν πως να τους κάνουν να επιθυμούν και να αγοράζουν αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να αυγατίζουν τις τσέπες οι χορηγοί τους.
Μην παραμυθιάζεστε, και η παραμικρότερη λεπτομέρεια είναι καλά υπολογισμένη. Το ανυποψίαστο σήριαλ, η τυχαία ταινία, το αθώο τηλεπαιχνίδι, η ευχάριστη μουσική βραδιά, το πολυσπούδαστο πολιτικό πάνελ, η χαρούμενη διαφήμιση. Όλα έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό. Να μην μπορείς να βρεις το δικό σου σκοπό. Να μην μπορείς να σκεφτείς ανεξάρτητα από αυτό που εκπέμπει ο δέκτης.
Είναι ο δέκτης. Είσαι εκείνος που δέχεται. Το πειραματόζωο που φαντάζεται πως απλά περνάει την ώρα του. Εν τω μεταξύ σου έχουν φυτέψει μέσα σου πως θα έπρεπε να μοιάζεις για να λέγεσαι όμορφος, πως θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι για να είσαι in, πόσο εύκολα μπορείς να πάθεις ένα έμφραγμα, πως εκείνη η ένδειξη επάνω σου είναι αταίριαστη με το υπόλοιπο οικοδόμημα και πρέπει να τη ξεριζώσεις.
Κλείστε την και συνηθίστε τη σιωπή στο δωμάτιο. Τους ήχους έξω από τα καλώδια. Βρείτε τη δική σας σειρά να γίνετε πρωταγωνιστές με τους δικούς σας κανόνες. Αναλογιστείτε, γιατί αυτό το πράγμα πρέπει να το αγοράσω? Τι μου χρησιμεύει? Γιατί η οικογένεια η ιδανική, το ιδανικό σπίτι, το ιδανικό κορμί πρέπει να είναι εκείνο κι όχι αυτό που έχω? Τι μπορεί ποτέ να με νοιάζει τι έκανε ο τάδε καριόλης ή η τάδε βλαμμένη?
Γιατί οι θάνατοι που ανακοινώνονται είναι επιλεκτικοί. Γιατί οι πόλεμοι είναι επιλεκτικοί. Γιατί οι τέχνες, ο πολιτισμός, περιορίζονται σε πέντε δέκα καραγκιόζηδες, συνέχεια οι ίδιοι. Που είναι όλοι οι άλλοι? Γιατί γνωρίζω πως έγινε ένα σοβαρό τροχαίο με πανικόβλητους δημοσιογράφους να ψαχουλεύουν τα συντρίμμια και δεν γνωρίζω για μια γενοκτονία εκατομμυρίων που συντελείτε όπως π.χ η Υεμένη? Γιατί ξέρω για το τι έκανε η Σούλα με το γκόμενο, και δεν ξέρω τι μια σπουδαία εφεύρεση που έκανε ένας επιστήμονας.
Φυσικά υπάρχει πίσω από αυτά τα ερωτηματικά μια οδυνηρή απάντηση.
Γιατί τώρα πια η αποχαύνωση είναι τόσο μεγάλη, που δεν χρειάζεται να είναι καν προπαγάνδα. Είναι ΤΟ ΜΟΝΟ που ζητάει ο τηλεθεατής και αυτό του δίνουν. Απλόχερα.