Τι είναι αυτό που μας ενώνει..
Κοιτάζεις συνέχεια τι μας χωρίζει
Ίσως είναι καιρός να κοιτάξεις λίγο τι μας ενώνει
Ίσως όπως έλεγε και ο Σαγκάν να ψάξεις να βρεις τι σου μεσολάβησε μεταξύ 8 και 18…
Από το πρώτο φιλί μέχρι το αφόρητο κενό που νοιώθεις σήμερα
Από τη πρώτη τρυφερότητα μέχρι τη σημερινή σκληρότητα…
Από τα πρώτα όνειρα μέχρι τη σημερινή αδιάκοπη και αδιάφορη επαναληπτικότητα…
Από τις πρώτες σου επαναστάσεις μέχρι την ολική υποταγή…
Ήταν τελικά η δουλειά που ονειρευόσουν?
Ο έρωτας που έψαχνες?
Η αγάπη που ζητούσες?
Η ζωή που σε κάλεσε?
Αν όχι τι ήταν αυτό που σε εμπόδισε? Αυτό το εμπόδιο υπάρχει πάντα χρόνος να το τσακίσεις. Γνώρισα ανθρώπους που γύρισαν τη ζωή τους ανάποδα, Δεν έχασε ποτέ κανείς από αυτούς. Είναι όλοι κερδισμένοι.
Το μυστικό? Μπορείς να έχεις τόση ελευθερία, όσα δεσμά μπορέσεις να σκοτώσεις. Πόσα? Οσα αντέχεις τις συνέπειες. Με αυτά που σε έμαθαν να έχεις ανάγκη σε σκότωσαν. Αυτά που είχες πραγματικά ανάγκη ήταν πάντα ελεύθερα, χωρίς να χρειαστεί ούτε ένα τάληρο να δώσεις για να τα αποκτήσεις.
Αυτά που μας ενώνουν είναι ελεύθερα μπροστά στα πόδια μας, κρυμμένα πίσω από όλα εκείνα τα τουβλάκια που τοποθέτησαν επιμελώς για να μας χωρίζουν.
Πολλές φορές για να βρεις ξανά την ανθρωπιά σου δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να αγγίξεις το χέρι που απλώνεται μπροστά σου. Για να ελευθερώσεις το σώμα σου, χρειάζεται μόνο να φοράς τα ρούχα που δεν στενεύουν. Για να ελευθερώσεις το μέσα σου, χρειάζεται μόνο να συνειδητοποιήσεις πως είναι ήταν και θα είναι πάντα ελεύθερο, και ο μόνος που επέτρεψε να φυλακιστεί είσαι εσύ ο ίδιος.
Πόλεμοι, θρησκείες, μίσος, απανθρωπιά, εγκλήματα.. τίποτα από αυτά δεν είναι δικά σου, μόνος γεννιέσαι, μόνος πεθαίνεις. Στο μεσοδιάστημα έχεις μια μοναδική ευκαιρία να δεις με τι θα αγαπήσεις και τι θα αποβάλλεις.
Κι αυτό το απλό σε έμαθαν πως είναι ουτοπία.
