Κωνσταντίνα Δελημήτρου
Τα Εμπόδια Υπάρχουν Για Να Τα Ξεπερνάμε
Άνθρωποι που με προμετωπίδα το κοινό καλό και τη μεγαλοκαρδία τους, κερδίζουν χρήματα, υψηλές θέσεις και κοινό, χωρίς να έχουν κάνει τίποτε απολύτως από όσα ισχυρίζονται, ή μάλλον κάνοντας τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που μας ζαλίζουν όπου μας πετύχουν, είναι η αιτία για το φαινόμενο Αντωνιάδου και όλα αυτά τα κορίτσια κι αγόρια που υπερβάλλουν, που ωραιοποιούν τα πάντα, που η ζωή τους πρέπει να είναι σαν ρεκλάμα αλλιώς δεν τους αρκεί. Και τα παραδείγματα που έχουν, ακόμη χειρότερα.
Η πλειοψηφία των “επωνύμων” που σουλατσάρει δεξιά αριστερά, δεν έχει καν την παιδεία να ντραπεί για τα περισσότερα από τα τέρατα που κοκορεύεται, και αυτός είναι ο λόγος που τα -κατά τ’ άλλα εξαιρετικά επιτυχημένα και με λαμπρές προοπτικές- νέα παιδιά σαν την Αντωνιάδου, όχι μόνο νιώθουν την ανάγκη να ψεύδονται και να φουσκώνουν ηλιθιωδώς όλα όσα κάνουν και δεν κάνουν, αλλά δεν νιώθουν καν πως χρειάζεται να ζητήσουν συγνώμη σε περίπτωση που κάποιος τους ξεμπροστιάσει. Ή ακόμη χειρότερα, νιώθουν θιγμένοι και προσβεβλημένοι από τον άδικο κόσμο και την αχαριστία του, ενώ δεν το διανοούνται να μην τους χρωστάει τα πάντα η χώρα τους, το σύμπαν, το Άπειρο. Δεν είναι όμως δικό τους φταίξιμο αυτό. Και η Αντωνιάδου είναι μόνο μια αφορμή και μάλλον υπέρλαμπρη εξαίρεση σε σχέση με τα αξιώματα και την προβολή που λαμβάνουν εντελώς άσχετοι και θρασείς τριγύρω για πράγματα που δεν έκαναν ή δεν διακρίθηκαν ποτέ.
Για τους μικρούς καθημερινούς ψεύτες ανάμεσά μας, το καταλαβαίνω απόλυτα να πρέπει να “φουσκώσουν” το βιογραφικό τους. Ειδικά σήμερα, αρκεί να ρωτήσει κανείς μερικούς επαγγελματίες HR και δη σε πολύ μεγάλες εταιρείες, και θα τα χάσει με τα άπειρα και εξόφθαλμα ψεύδη που συναντούν καθημερινά στα βιογραφικά που λαμβάνουν. Το photoshop έχει στενάξει! Υπάρχουν πλέον εταιρείες που σου φτιάχνουν το βιογραφικό σου, όχι μόνο να είναι πιο εμφανίσιμο αλλά το εμπλουτίζουν κιόλας με θέσεις πρακτικής, σεμινάρια που ποτέ δεν πήγες, εθελοντισμό, ταξίδια, χόμπι και ενδιαφέροντα που ποτέ ο εργοδότης σου δεν θα καταφέρει να διασταυρώσει. Όλα αυτά όμως, παρότι δεν τα επικροτώ, τα καταλαβαίνω. Άλλωστε δεν συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Σε έρευνα του HireRight το 2017, βρέθηκε ότι το 85% των υποψηφίων για δουλειά ψεύδονται στο βιογραφικό τους και μάλιστα με άνοδο 14 μονάδες κατά την τελευταία πενταετία. Στην Ελλάδα της κρίσης φυσικά, ξέρουμε ότι πλέον πρόκειται για το 100%. Αυτό όμως το δικαιολογούμε σε ένα ποσοστό με τέτοια ανεργία και τόσο μεγάλο ανταγωνισμό.
Στις περιπτώσεις όμως που μάλλον δεν τίθεται θέμα βιοπορισμού, όπως της Αντωνιάδου, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρόκειται εν μέρει για κεκτημένη ταχύτητα -έτσι έκανα πάντα και πώς να σταματήσω τώρα-, ολίγη από λάθος πρότυπα -έτσι κάνουν όλοι, γιατί όχι κι εγώ- και κερασάκι, το θράσος της εποχής και το συναινετικό διαζύγιο από την πραγματικότητα -φυσικά και είμαι/αξίζω/κατάφερα όλα αυτά-. Σημείωσε πως η δόξα και τα πολλά λεφτά πάντα παίζουν παντού βέβαια. Αν όμως μας πείραξε τόσο πολύ το “ερευνήτρια στη ΝΑΣΑ” μάλλον έχουμε χάσει το μέτρο ή τη μνήμη μας. Εδώ κοτζάμ Ντάισελμπλουμ, τους δύο μήνες στο Cork, τους έκανε μάστερ στο βιογραφικό του κατά λάθος. Έγραψε δηλαδή κατά λάθος πως πήρε ένα μάστερ στα οικονομικά που ποτέ δεν υπήρχε στο πανεπιστήμιο αυτό και αναγκάστηκε να το διορθώσει. Κατά λάθος. Και χρειάστηκε απλά να το διορθώσει. Ο πρόεδρος του Eurogroup. Κατάλαβες.
Έτσι, απλά με αφορμή σήμερα την Αντωνιάδου, ας παραδεχτούμε πως αυτή η πρακτική συνηθίζεται σε έναν βαθμό, ενώ σπάνια πιάνονται εκείνοι οι υπεράνω υποψίας, διότι ελάχιστοι θα μπουν καν στον κόπο να διασταυρώσουν κάθε λέξη στο βιογραφικό ενός επιφανούς ανδρός ή γυναικός. Μα κι αν πιαστούν, σπάνια διασύρονται τόσο πολύ. Μόλις πέρσυ μέσα στη Βουλή, Κοτζιάς και Μπακογιάννη έγιναν ρεντίκολο για το αν ο ένας δίδαξε ποτέ στο Χάρβαρντ και την Οξφόρδη και από πού πήρε το πτυχίο της, η άλλη. Αλλά δεν είδα ανάλογο κράξιμο στο timeline μου, και για να είμαι ειλικρινής δεν είδα καθόλου κράξιμο.
Θέλω να πω, αν ο κάτοχος ενός βιογραφικού, φαρδύ ωσάν βιβλίο, έχει την ανάγκη να το φουσκώσει κι άλλο, αν δεν έχει το φόβο ή έστω την αιδώ να μαζέψει τα ψέματά του για κάτι τόσο σοβαρό, αν αφού μαθευτεί δεν τρέξει τίποτα ή αφού διασυρθεί δεν ανοίξει μύτη, τότε καταλαβαίνει κανείς πως το παράδειγμα που έχουμε ήδη δώσει στους νέους μας είναι σαφές και συνοψίζεται σε όλα αυτά τα ηλίθια quotes που αντικατέστησαν τα μπουζουκοτράγουδα.
Το πικραμένο μπαγλαμαδάκι, ο τύπος στη Μαύρη Λίστα και η Αχάριστη, έγιναν ηλίθια αισιοδοξία και κωλοπαιδαρισμός και ντύθηκαν μεγάλα γράμματα, πεζοκεφαλαία απαραιτήτως, που συνήθως φιγουράρουν πάνω σε ηλιοβασιλέματα και αστέρια -ή περιέργως τώρα τελευταία σε βότσαλα το ένα πάνω στ’ άλλο.
Γίνε το Φως, Αξίζεις Τα Πάντα, Άσε Το Χαμόγελό Σου Να Αλλάξει Τον Κόσμο Αλλά Μην Αφήσεις Τον Κόσμο Να Αλλάξει Εσένα, Τα Εμπόδια Υπάρχουν Για Να Τα Ξεπερνάμε. Τουλάχιστον τα μπαγλαμαδάκια και τα μπουζούκια εντός context είχαν μια λογική ή έστω άφθονο μπομπάτο ουίσκι και σίγουρα κάποια αιδώ. Τα quotes, συνήθως μετά τα αίσχη, στα πετάνε εκεί μόνα τους και ξεπλένουν Τα Πάντα.