Για το καλό μου
Πετεφρής
Χίλιες φορές ο θάνατος και κάλλιον το ψοφείν
Παρά ο ποδαρόδρομος και άνευ μια Ντωφίν
[Μποστ. Αρχοντορεμπέτικη διαφήμιση για τη Ρενώ Ντωφίν]
Mέσα στη γκαντεμιά μου, είμαι ενίοτε τυχερός άνθρωπος. Πριν ξεκινήσει η αντικαπνιστική εκστρατεία της κυβέρνησης, με τον πάγιο πλέον επικοινωνιακό τρόπο (εννοώ συγχορδίες που δεν γίνονται κατανοητές ― μπόλικο ματζόρε και ουσάκ στα κλασικά μας μακαντάμια) πρόλαβα και έκοψα μαχαίρι το κάπνισμα, πάνε δυο μήνες τώρα.
Κάπνισα περιχαρής από το 1966 έως το 2008, αδιαλείπτως, το ‘κοψα μαχαίρι επί 6 χρόνια, το ξανάρχισα το 2014 και τώρα τετέλεσται, λόγω υγείας. Στον οργανισμό μου, που αρκείται επί χρόνια σε λίγα τετραγωνικά γύρω από έναν υπολογιστή, η «Λευκή Θεά», με φλερτάρει επικίνδυνα.
Είναι τόσο αψυχολόγητος ο τρόπος που ξεκίνησε η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστό χώρο και στην ορολογία του τι είναι κλειστό, τι ημίκλειστο και τα ρέστα, που η ακαπνία, ένα σωστό κοινωνικό μέτρο λικβινταρίστικου καλβινισμού, θα δημουργήσει αποικίες ή προτεκτοράτα ομάδων που φουμάρουν, από καθαρή αντίδραση. Σαν την τεχνική της αμερικάνικης ποτοαπαγόρευσης ένα πράμα. Κι επειδή άλλα κι άλλα δεν κατέχω, αλλά εδιζησάμην εμεωυτόν, πτύω τον κόρφο μου που το ‘κοψα μαχαίρι πριν πλακώσουν τα μέτρα, ως λάγαρη προσωπική απόφαση, κι όχι ως έντρομος πειθαρχικός ανθρωπιστής. Διότι βεβαιώ πως αν σκόπευα να το κόψω κατά του Αγίου Ανδρέα, δεν επρόκειτο, ποτέ των ποτών με τις εργώδεις αναγγελίες σας. Το ‘κοψα πριν τα μέτρα, άρα η προσωπική επιλογή με καλύπτει.
Άραγε το μάσημα καπνού, ως έδειχναν τα γουέστερν με γελαδάρηδες, απαγορεύεται; Για τον αργελέ ακούω πως εγκρίνεται. Μερικά σπιντάκα και χαπάκια και σνίφες, φαντάζομαι ότι ως ακίνδυνες στον τομέα της κοινωνικής ευθύνης, μάλλον θα τη γλυτάρουν. Δεν ξέρω τι θα γίνουν διάφοροι αναστενάρηδες που πατάνε αναμμένα κάρβουνα, ένθεοι ή γιόγκηδες. Επίσης απορώ που τέτοιας ηθικής έντασης κυβερνήτες δεν έχουν βγάλει μιλιά για γαρδουμπάκια και ψητά στα κάρβουνα, επίσης άκρως καρκινογόνα για τους αδαείς που δεν ξέρουν να τα σβήνουν σωστά. Όσο για τα διάφορα συντηρητικά ποτών και τροφής, που κατά καιρούς έχουμε θαυμάσει την βαλσάμωσιν των έτσι και λήξουν οι προθεσμίες, το αφήνω στην ελεύθερη κρίση σας.
Να σας πω τι θα απογίνει κι αυτό το μέτρο. Αρχικά, δρόμοι, πεζοδρόμια, πλαζ και θαλασσίτσες θα πήξουνε στις φυτεμένες γόπες. Και θα γίνουν της μοδός νυχτέρια – πάρτι, όπου ζευγάρια θα περνάνε βεγγέρες παφούκας. Κυρίως, όταν η κατάσταση απογίνει, η κυβέρνηση του επιτελάρχη πρωθυπουργού, για να μη ρεζιλευτεί, θα ορίσει δέκα ευρώ ρεγάλο για κάθε σπιούνο που θα καρφώνει τσιγαρόβιο, ενώ θα ανθίσει η βιοτεχνία ετεροκαρφώματος ιδιοκτητών – ενοικιαστών μπαρ, κατά το πρότυπο των αυτοφωράκηδων που δικάζονται ως δήθεν υπεύθυνοι καταστήματος.
Μία λύση βρίσκεται στο δρόμο σας, ω ομάδα κοστουμαρισμένων ζηλωτών του πνεύματος και της ηθικής, τώρα που απέναντι έχετε απλώς Βαρουφάκη, Τσίπρα, Φωτίου και άλλους αποτυχημένους της οχληράς πανσελήνου: αξιολογήστε το πρόγραμμά σας και πετάξτε όλα τα μέτρα φρονηματισμού και αυτά «για το καλό μας», επικεντρωμένοι στα βασικά, διότι μας πρήζετε κάθε μέρα και περισσότερο με κάτι New Deals και αξιοδάκρυτα δόγματα, μηδενός διώκοντος.
Αλήθεια, έχετε πάρει χαμπάρι γιατί το όποιο κοινό φουμαδόρων ενοχλείται; Διότι θα περάσει μαζί σας αρκετά χρόνια (όχι με τον ίδιο πρωθυπουργό ενδεχομένως, αλλά πάντως με κάποιον από την Τριανδρία) εφ΄όσον το Κέντρο κλαίει και θρηνεί και το δήθεν αριστερό εξαπτέρυγο μόνον με τον Γεωργούλη πρωθυπουργό έχει μισήν ελπίδα…
