Τράβα τα καλώδια, δε πέθανες ακόμα, ετοιμάζονται να πουλήσουν τα όργανά σου
Για να πάρεις μια σωστή απάντηση πρέπει να κάνεις τη σωστή ερώτηση. Ολο αυτό το χάος που βιώνουμε σήμερα γύρω μας, αυτό το γελοίο κατασκεύασμα που υπηρετεί η πλειοψηφία των Ελλήνων με τρόπο εντυπωσιακά δουλικό, χωρίς να κινείται ούτε φυλλαράκι στην πολιτεία των ξεφτυλισμένων και ξεπουλημένων πολιτικών που συνεχίζουν άνετοι το έργο τους, πως συνέβη?
Μέσα σ΄αυτό το χάος, υπάρχει ένα ποσοστό δεν ξέρω πόσο είναι, υποθέτω όχι πάνω από 5%, και ίσως να είμαι αρκετά αισιόδοξη, μπορεί να είναι και λιγότερο, που σκέφτεται διαφορετικά. Εδώ έρχεται το πρώτο ερώτημα. Τι κάνει αυτό το ελάχιστο ποσοστό να διαφέρει από τους υπόλοιπους? Γιατί αυτοί οι λίγοι, ανυπότακτοι και πρόθυμοι να ανατρέψουν την φαινομενικά αδύνατον να ανατραπεί τάξη, έχουν μέσα τους τη φλόγα να το κάνουν και διατηρούν τη διαύγεια σκέψης ατόφια και την δύναμη να σκέφτονται έξω από το κουτάκι?
Δεύτερο ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν να μας κυβερνάνε μόνιμα πρόσωπα που γνωρίζουν όλοι πως θα είναι το ίδιο καταστροφικά για την πατρίδα και τον πληθυσμό που κατοικεί σ΄αυτήν. Οι ξεπουλημένοι πολιτικοί παίζουν εδώ και δεκαετίες με ανοιχτά χαρτιά στο τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν και ο Έλληνας το ζει στο πετσί του κάθε μέρα. Τα κόμματα που διεκδικούν κάθε φορά τη ψήφο και στο τέλος κατορθώνουν να την αποκτήσουν, είναι τα ίδια που εναλλάσσονται στην εξουσία κι έχουν υπογράψει όλα τις συμφωνίες δουλείας και ξεπουλήματος. Και όμως όταν έρχεται η ώρα της μεγάλης απόφασης, οι ψηφοφόροι που ανάμεσα τους είναι οι άνεργοι, οι φτωχοποιημένοι, οι έμποροι που έβαλαν λουκέτο, οι νέοι που τους πετάνε ένα χαρτζιλίκι για μισθό σε συνθήκες εργασιακού εκβιασμού, οι γονείς που βλέπουν πως τα παιδιά τους δεν έχουν μέλλον, οι συνταξιούχοι που τους κατασπάραξαν τις συντάξεις, ο υποτιθέμενος πνευματικός κόσμος που βλέπει την εξαθλίωση στη παιδεία, οι γιατροί που βλέπουν τη κατάντια στο σύστημα υγείας, οι νομικοί που βλέπουν την υποταγμένη δικαστική εξουσία, οι στρατιωτικοί που βλέπουν τις συμφωνίες ξεπουλήματος, όλοι αυτοί επιλέγουν στο τέλος μια από τα ίδια και χειρότερα και δίνουν λευκό χαρτί για να γράψουν κι άλλες αθλιότητες στη συνέχεια της ιστορίας μας.
Τρίτο ερώτημα είναι πως είναι δυνατόν όλοι οι πολιτικοί μας να είναι πιόνια και να αδιαφορούν παντελώς για την τύχη των ανθρώπων που τους ψήφισαν και για την τύχη της πατρίδας που κατοικούν. Ο πλανήτης γύρω μας φλέγεται, παντού ξεφυτρώνουν βραδυφλεγείς βόμβες έτοιμες να εκραγούν ανά πάση στιγμή, μυρίζει μπαρούτι στον λεγόμενο δυτικό κόσμο αλλά και στα υπό ανάπτυξη κράτη και στα υποανάπτυκτα. Εδώ βρισκόμαστε σε ένα συνεχές παραμύθιασμα, σε μια κατάσταση ομαδικής ύπνωσης, μια απόλυτη ακινησία και στο θρόνο της εξουσίας κάθονται συνέχεια άτομα άοσμα, υπηρέτες ξένων συμφερόντων, ανθέλληνες, ανθρωπάκια τελευταίας κατηγορίας που ο ίδιος ο λαός που βιώνει συνεχώς τις συνέπειες αυτής της χωρίς τέλος σιχαμένης και απάνθρωπης πολιτικής, συνεχίζει να τους δίνει δικαίωμα να τον γαμάνε ανελέητα.
Και όχι μόνο σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας, ακόμα και σε τοπικό επίπεδο, στους επί μέρους άρχοντες της κάθε κοινωνίας, στη πόλη, στο χωριό, στις απομακρυσμένες περιοχές, οι ντόπιοι επιλέγουν τους πλέον άχρηστους, πιστά αντίγραφα και υπηρέτες των ίδιων συμφερόντων, της ίδιας κατεύθυνσης, που δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα και για την ανάπτυξη και ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Καλά δεν υπάρχει κανένας σ΄αυτό το τόπο που να θέλει να βγει από αυτό το βάλτο που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην ανυπαρξία? Από τι αποτελείται τελικά ο ελληνικός πληθυσμός? Από προδότες, ρουφιάνους, τζογαδόρους, πουτάνες, νταβατζήδες και πρόβατα?
Στο κίνημα των αγανακτισμένων υπήρχαν στάνταρ κάτω στους δρόμους μισό εκατομμύριο άνθρωποι που μούτζωναν κι έβριζαν και νόμιζες ότι όπου νάναι θα πέσει η Βαστίλή και σε μια στιγμή εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας σαν να ήταν μια παράσταση που εντάξει είδαμε το έργο και τέλος. Στο δημοψήφισμα ξετρύπωσαν για λίγο από τα λαγούμια βαρέσανε στη μούρη των κατάπτυστων μνημονιακών πολιτικών ένα 60%, εκείνοι τους απάντησαν στα αρχίδια μας τι λέτε, και λίγες μέρες μετά όχι μόνο δεν κατέβηκε αυτό το ποσοστό στο δρόμο να πει τι λέτε ρε μαλάκες, να γίνει ένας χαμός για αυτή τη κοροϊδία, αυτή την απόλυτη απαξίωση στη λαϊκή βούληση, αλλά τους ξαναψήφισαν!
Υπάρχει κάτι πολύ βρώμικο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, κάτι που δεν κολλάει με το όλο σκηνικό. Οι αποδεδειγμένα άχρηστοι κι επικίνδυνοι συνεχίζουν ακάθεκτοι να έχουν την έγκριση από τους πολίτες να δρουν ανενόχλητοι. Και οι πολιτικοί που εμφανίζονται στην αρένα να έχουν τα ίδια σχέδια, κανένας διαφορετικός, κανένας που να δείξει ψήγματα επιθυμίας να αλλάξει έστω και μία τελεία στα σχέδια των εμπόρων των εθνών.
Σκεφθείτε λίγο έξω από τα κομματικά μαγαζάκια που συνεχίζετε να θρέφεστε ενώ σας έχουν ξεπουλήσει κανονικά. Σκεφθείτε έξω από τις αντιλήψεις που σας φυτεύουν στο κεφάλι καθημερινά με μια απόλυτα στοχευμένη προπαγάνδα που οδηγεί την πατρίδα μας σε αφανισμό με ταχύτατους ρυθμούς. Σκεφθείτε γιατί άνθρωποι που αγαπούν αυτό το τόπο και θέλουν να τιμήσουν τη ιστορία του, και τη δική τους ύπαρξη στοχοποιούνται και όλα τα λαμόγια, τα τσιράκια των αποικιοκρατών, οι κλέφτες, οι εγκληματίες, οι κομματάρχες, οι εργατοπατέρες, οι κούφιοι τιποτένιοι που αναμασάνε συνεχώς τις ίδιες αηδίες μένουν στο απυρόβλητο. Σκεφθείτε γιατί ενώ υποφέρετε δεν μπορείτε να κάνετε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ και σας έχουν κάνει να πιστεύετε πως οποιαδήποτε αλλαγή είναι ανέφικτη και οποιαδήποτε κίνηση αντίδρασης είναι μάταια. Σκεφθείτε, όσοι έχετε ακόμα την ικανότητα να το κάνετε και σχεδιάστε τις δικές σας κινήσεις, όποιες κι αν είναι, απλά ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ.
Είναι καιρός, κι αργήσαμε, να βγουν από το λήθαργο όσοι τελικά ποτέ δεν μπήκαν αλλά κοιτάνε με απογοήτευση και δεν ελπίζουν πως μπορεί να γίνει κάτι. Μην νιώθεις ο κανένας, είσαι ο ένας κι αυτή τη μοναδική σου αξία πρέπει να τιμήσεις την ικανότητα που έχεις να μην είσαι οι παραιτημένοι πολλοί.
