Α. Γ. Καλλής: «Κατηγορώ» τον συμπολίτη μου Α. Δ. Μπαρλιά λόγω της πιθανής προσβολής αυτού και της οικογένειάς του, από τον Covid – 19

Α. Γ. ΚΑΛΛΗΣ* Ανοικτή Επιστολή

Το άρθρο που ακολουθεί έχει να κάνει με ένα θλιβερό κοινωνικό φαινόμενο (όχι πρωτόγνωρο δυστυχώς ανά τους αιώνες στις μικρές κοινωνίες) το οποίο παρατηρήθηκε το τελευταίο διάστημα, στην περιοχή μας, και αφορά την στοχοποίηση μιας οικογένειας που αν και δεν είχε προσβληθεί από τον επίμαχο ιό, διεσύρθη με βάση τις λανθασμένες και επιπόλαιες εκτιμήσεις κάποιων κατά φαντασίαν «ειδικών», με απώτερο (από ένα σημείο και μετά) στόχο, την ηθική και οικονομική εξόντωση των υποτίθεται πασχόντων.

Με αφορμή το όλο αυτό συμβάν, το άρθρο που ακολουθεί, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η απάντηση σε όσους εδώ και χρόνια (σε αντίστοιχες περιπτώσεις) αναλαμβάνουν «εργολαβικά» στις μικρές κυρίως κοινωνίες (και όχι μόνο), τον ρόλο του κριτή, και του «ειδικού επιστήμονα», υποκαθιστώντας τούς καθ’ ύλην αρμόδιους φορείς, που είναι οι μόνοι θεσμικά που μπορούν να εκφέρουν γνώμη και άποψη. Υπενθυμίζω για την ιστορία, ότι κατά το παρελθόν λαμπροί επιστήμονες υπήρξαν επίσης θύματα της κακοήθειας ορισμένων κατά φαντασίαν «ειδημόνων»

Αποφάσισα λοιπόν, να συντάξω το συγκεκριμένο κείμενο, έχοντας βαθιά επίγνωση των κινδύνων που προκύπτουν από αντίστοιχες ενέργειες για την συνοχή της κοινωνίας μας, αλλά και για να υπερασπιστώ δημοσίως τον συμπολίτη μου (αν και δεν το έχει ανάγκη) Α. Δ. Μπαρλιά όπως και την οικογένεια αυτού, γιατί θεώρησα ότι τα όσα συνέβησαν αυτή την περίοδο, ήταν άδικα, ψευδή και ανακόλουθα της πορείας ενός αξιοπρεπούς, υπεύθυνου και τίμιου ανθρώπου. Η ενέργειά μου αυτή, στοχεύει κυρίως (αν είναι δυνατόν) στο να μην επαναληφθούν τα ίδια στο μέλλον, σε κάποιον άλλον που θα βρεθεί σε αντίστοιχη θέση είτε νοσήσει, είτε όχι.

Πριν από λίγες μέρες λοιπόν, γίναμε μάρτυρες ενός ανελέητου πολέμου (που δυστυχώς συνεχίζεται) έναντι της οικογένειας Α. Δ. Μπαρλιά, από έναν μικρό κύκλο (ευτυχώς) ατόμων που παρασύρθηκαν από κάποιους, οι οποίοι δυστυχώς έχουν «επαγγελματική» σχέση (εδώ και χρόνια) με την διασπορά ψευδών και χυδαίων (πολλές φορές) «ειδήσεων», με απώτερο στόχο (το παρελθόν αποδεικνύει) την καταστροφή και την σπίλωση της υπόληψης συγκεκριμένων ατόμων που τολμούν κατά καιρούς να έχουν διαφορετικό αξιακό σύστημα, από τους κατά φαντασίαν «ειδήμονες».

Αυτή τη φορά όμως, οι σκιώδεις αυτοί κύκλοι, που δυστυχώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των μικρών κοινωνιών, ξεπέρασαν εαυτόν, επιδεικνύοντας τις «ιατρικές» τους γνώσεις, μέσω της υποτιθέμενης «έγκυρης διάγνωσής» τους που ήθελε την συγκεκριμένη οικογένεια να έχει προσβληθεί από την μάστιγα της εποχής, τον κοροναϊό.

Η μεθοδευμένη αυτή κίνηση, όπως γίνεται αντιληπτό έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, επιτελώντας τον δόλιο σκοπό της, να σπιλώσει δηλ. μια οικογένεια πρότυπο, που εδώ και χρόνια το μόνο της «έγκλημα» είναι ότι προσφέρει στην τοπική κοινωνία το «είναι» της για να ανατρέψει μαζί με άλλους αντίστοιχης ηθικής και οράματος, τα κακώς κείμενα, που είναι αποτέλεσμα της εσωστρέφειας, της μισαλλοδοξίας και του τυχοδιωκτισμού ορισμένων.

Παρά το γεγονός ότι οι ιατρικές τους εξετάσεις ήταν και είναι αρνητικές, και οι κρατικές υπηρεσίες έχουν γνωμοδοτήσει αρνητικά ως προς την όλη αυτή διαδικασία, κάποιοι συνεχίζουν τον νοσηρό «αγώνα» τους, επιδιώκοντας κατά τα προφανή, την οικονομική και ηθική εξόντωση της οικογένειας, που όλα αυτά τα χρόνια προΐσταται της πόλης σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την ευημερία και την θετική προοπτική της.

Όμως το λυπηρό αυτό (ανυπόστατο ευτυχώς) γεγονός, έρχεται να θέσει μια σειρά αμείλικτων ερωτημάτων στον κάθε έναν και στην κάθε μία ξεχωριστά, για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία μας σε δύσκολες περιόδους όπου δοκιμάζονται τα αντανακλαστικά εκείνα, που έχουν να κάνουν με την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στους συνανθρώπους μας.

Αν … λέω αν … η οικογένεια αυτή ή οποιαδήποτε άλλη νοσούσε;

Αν … λέω αν … ένας από μας νοσούσε;

Αν … λέω αν … αυτός που νοσούσε ήταν ο πατέρας, η μητέρα, η γυναίκα, ο άντρας ή τα παιδιά μας τι θα έπρεπε να γίνει;

Μήπως θα έπρεπε να τους κουρέψουμε και να τους διαπομπεύσουμε στην πόλη;

Μήπως θα έπρεπε να τους καταδικάσουμε σε θάνατο με λιθοβολισμό κατά τα ήθη άλλων «πολιτισμών;

Μήπως θα έπρεπε να σχεδιάσουμε έξω από τα σπίτια ή το χώρο εργασίας τους ένα αντίστοιχο αστέρι του Δαυίδ (ένα «Κ» ίσως), όπως οι ναζιστές στη χιτλερική Γερμανία, ώστε να τους απομονώσουμε από την υπόλοιπη κοινότητα;

Μήπως θα έπρεπε ίσως πιο πολιτισμένα και περισσότερο έντεχνα να τους οδηγήσουμε στην ομαδική ή ατομική αυτοκτονία;

Ή μήπως εν τέλει θα έπρεπε να τους καταδικάσουμε εις θάνατον στην πυρά, όπως έπραττε η ιερά εξέταση στον Μεσαίωνα;

Η απάντηση για μια πλειοψηφία που έχει το προνόμιο να είναι κάτω από την σκέπη μιας θρησκείας που στηρίζεται στην αγάπη και την αλληλεγγύη είναι προφανής, όπως επίσης προφανής είναι και η απάντηση και για τούς πολίτες που λειτουργούν δημοκρατικά, λογικά και αλληλέγγυα έναντι οποιουδήποτε ανθρώπινου όντος.

Όμως όπως αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι, όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου και εμού του ιδίου, είμαστε τύποις Χριστιανοί, τύποις προοδευτικοί, τύποις Δημοκράτες, γιατί δεν έχει να κάνει η τελετουργία και ο αυτόπροσδιορισμός με το αν είσαι ή αν δεν είσαι αυτό που επικαλείσαι πως είσαι, αλλά η πράξη ζωής, τα όσα δηλ. πράττεις και όχι τα όσα διαδίδεις πως πράττεις, προβάλλοντας κατ’ ουσίαν κάτι το οποίο δεν είσαι στην πραγματικότητα.

Με αφορμή λοιπόν την τραγική αυτή περίπτωση, που είμαι σίγουρος πως δεν είναι η εξαίρεση στην ελληνική και παγκόσμια κοινότητα, αλλά ο κανόνας, ας προβληματιστούμε και ας γίνουμε εν τέλει καλύτεροι ως άνθρωποι, ώστε κάποτε όταν αποχωρήσουμε απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, να έχουμε παραδώσει στις επόμενες γενιές κάτι σημαντικό για το οποίο θα μας μνημονεύουν. Αγάπη, Ειρήνη, Αξιοπρέπεια, Σεβασμό για κάθε ανθρώπινο ον, πέραν εθνικότητας, Θρησκείας, πολιτικής θέσης και άποψης, ταξικής προέλευσης και κοινωνικής θέσης. Γιατί η ζωή είναι δικαίωμα και ανήκει σε όλους εξίσου.

Αριστοτέλης Γ. Καλλής

Επ. Πρ. Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας

Πτ. Πολιτ. Τμήματος Νομικής Σχολής Αθηνών

Nemeahistory.bloqspot.com

Υ.Γ. 1. Η ετυμηγορία μου ως «κατηγορία» …

«Κατηγορώ» λοιπόν τον Α. Δ. Μπαρλιά γιατί όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε υπόδειγμα τιμιότητας, ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού .

«Κατηγορώ» τον Α. Δ. Μπαρλιά γιατί αγωνίστηκε και αγωνίζεται αυτός και η οικογένειά του για μια ομορφότερη πόλη, για μια δικαιότερη και περισσότερο ανθρώπινη κοινωνία.

«Κατηγορώ» τον Α. Δ. Μπαρλιά γιατί εδώ και χρόνια συμμετέχει ανυστερόβουλα σε κάθε φιλανθρωπική ενέργεια, διευκολύνοντας την ζωή των αδύναμων και άπορων συμπολιτών μας.

«Κατηγορώ» τον Α. Δ. Μπαρλιά γιατί είναι αξιοπρεπής, οικογενειάρχης και πιστός στις αρχές, που θέλουν τον άνθρωπο να μην υποτάσσεται στην ύλη, αλλά στις ιδέες και τις αξίες.

«Κατηγορώ» τον Α. Δ. Μπαρλιά δεύτερης γενιάς έμπορο, γιατί έχει να επιδείξει μια λαμπρή πορεία στον έως τώρα εργασιακό του βίο, κοσμώντας με την παρουσία του τον εμπορικό κόσμο.

«Κατηγορώ» επίσης και την γυναίκα αυτού, Χαρά Γκούντα – Μπαρλιά, γιατί από το 1998 ως εκπαιδευτικός του Παιδικού Σταθμού Νεμέας, έχει διαπρέψει με το ήθος, την ευρηματικότητα και την ευρυμάθειά της, παραδίδοντας στην κοινωνία μας εκατοντάδες υγιή και καταρτισμένα παιδιά που λαμπρύνουν με την παρουσία τους την μικρή μας πόλη.

«Κατηγορώ» τέλος και τα παιδιά αυτών, για τον υποδειγματικό τους χαρακτήρα, ως αποτέλεσμα διαπαιδαγώγησής τους από τους συγκεκριμένους γονείς.

Υ.Γ. 2. Μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει ίσως τον φόβο, όχι όμως τον φθόνο και την εξόντωση ενός ανθρώπου οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, πολύ δε περισσότερο όταν αυτός είναι ο Α. Δ. Μπαρλιάς ένα άτομο υψηλού κύρους.

Υ.Γ. 3. Μήνυμα προς τους φίλους της οικογένειας: «Αγαπητοί μου, δείξτε έμπρακτα την αγάπη σ’ αυτήν την σπουδαία οικογένεια … πραγματικά το αξίζει»

Υ.Γ. 4. Μήνυμα προς τους διασπορείς ψευδών ειδήσεων: «Κάτω τα χέρια από την οικογένεια Μπαρλιά … το άδικον ουκ ευλογείται».

Υ.Γ. 5. Προς όλους μας … Ας είμαστε επιεικείς και ανθρώπινοι στην ζωή μας, αύριο μπορεί να είμαστε εμείς στη θέση αυτού που σήμερα με ευκολία καταδικάζουμε και κατηγορούμε.

Υ.Γ. 6. Αγαπητοί φίλοι και μη … η ασθένεια όταν και αν εκδηλωθεί, δεν αποτελεί στίγμα για τον πάσχοντα, αλλά αιτία για να επιβεβαιωθεί το κράτος πρόνοιας και η ανθρώπινη αλληλεγγύη, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις πολιτισμένες κοινωνίες.

Υ.Γ. 7. Αγαπητέ άγνωστε χ … σκέψου κάτι απλό για το μέλλον, πριν πεις το οτιδήποτε. Γνώμη έχεις … γνώση για να έχεις γνώμη … έχεις;

Υ.Γ. 8. «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτή» (Ιωάνν. Η’ 8).