Σήμερα ο Σωτήρης Τσιόδρας λύγισε. Την ώρα της ενημέρωσης και ενώ αναφερόταν στους ηλικιωμένους και που όπως είπε είναι οι πατεράδες και οι μανάδες όλων μας και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Και έσπασε η φωνή του και ένας κόμπος στον λαιμό δεν τον άφηνε να μιλήσει. Γιατί είναι δύσκολο να μιλάς για νεκρούς. Και χρειάστηκε πολλή δύναμη για να μπορέσει να ξαναβρεί την αυτοσυγκράτησή του και να συνεχίσει. Και να πνίξει τα δάκρυα που τον έπνιγαν.
Είναι δύσκολο να μιλάς για θάνατο. Είτε είσαι γιατρός, είτε είσαι δημοσιογράφος.
Και κανείς δεν χαίρεται με τον θάνατο. Μόνο να τον ξορκίζει θέλει. Αλλά δυστυχώς, η δουλειά των γιατρών είναι να τον πολεμάνε και η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να τον ανακοινώνουν.
Ιδιαίτερα συγκινημένος και φορτισμένος εμφανίστηκε το απόγευμα του Σαββάτου ο λοιμωξιολόγος του υπουργείου Υγείας Σωτήρης Τσιόδρας.
Κατά τη διάρκεια της ημερήσιας ενημέρωσης για την πορεία του κορονοϊού στη χώρα μας στάθηκε σε μία επιστολή που του έστειλε γνωστός του, καταξιωμένος επιστήμονας που του έγραφε ότι «κάνουμε μεγάλη φασαρία για μερικούς ηλικιωμένους».
Τότε ο λοιμωξιολόγος για λίγα δευτερόλεπτα κόμπιασε και δάκρυσε και λίγο μετά συνέχισε λέγοντας τα εξής:
«Ποιους θέλουμε να προστατεύσουμε; Ποιους θέλουμε να έχουμε μαζί μας του χρόνου; Όλους, αλλά αυτό είναι αδύνατο. Μου έγραψε ένας γνωστός σοβαρός επιστήμονας πως κάνουμε πολύ φασαρία για λίγους ηλικιωμένους. Η απάντηση είναι πως το θαύμα της ιατρικής είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών πολλοί εκ των οποίων είναι μανάδες και πατεράδες μας».
«Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος. Ας γίνει ο αγώνας αυτός, ο αγώνας όλων μας» συμπλήρωσε. Ο δραματικός τόνος στα λόγια του κ. Τσιόδρα ήταν μία προσπάθεια αφύπνισης των πολιτών, ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες των συνθηκών.
