ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Υπάρχουν δύο βασικά ζητήματα με αυτήν την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας:
Το πρώτο αφορά τον τρόπο με το οποίο αντιλαμβάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες. Αφού πρώτα έφερε σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας και άρσης των ατομικών ελευθεριών απορρίπτοντας κυνικά κάθε δυνατότητα διαλόγου και αντίδρασης, φέρνει σήμερα ξαφνικά για ψήφιση με εκπρόθεσμη τροπολογία σε άσχετο με την Παιδεία νομοσχέδιο, μία πρωτοφανή ρύθμιση για ζωντανή μετάδοση του μαθήματος από τη σχολική αίθουσα.
Έχει γίνει πλέον φανερό και στους πιο δύσπιστους ότι ο αυταρχισμός, η περιφρόνηση στο διάλογο και στις δημοκρατικές διαδικασίες που αποτελούν καταστατικά στοιχεία της πιο βαθιά συντηρητικής νοοτροπίας εμπνέουν την ηγεσία του Υπουργείου που αναβιώνει εποχές του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Το δεύτερο αφορά το σημαντικό ζήτημα της παντελούς άγνοιας της σχολικής πραγματικότητας, της διδακτικής και μαθησιακής διαδικασίας.
Πώς αλήθεια φαντάζεται το Υπουργείο τη διδακτική πράξη; Σαν μία στατική διαδικασία κατά την οποία ο διδάσκων ακίνητος σε ένα σημείο μονολογεί και καταγράφεται από μία κάμερα κινητού τηλεφώνου;
Σαν μία εισήγηση σε συνέδριο όπου ο εισηγητής από βάθρου ανακοινώνει τα πορίσματα της μελέτης του;
Αγνοούν ότι η διδακτική πράξη είναι μία ζωντανή διαδικασία αλληλεπίδρασης με τους μαθητές, ένα διαρκές διδακτικό μαθησιακό γίγνεσθαι, μία συμμετοχική και συλλογική πορεία προς τη μάθηση;
Πώς σκέφτεται το Υπουργείο να καταγράψει την κίνηση αυτή; Με κάμερες που θα παρακολουθούν την κίνηση όλων των εμπλεκομένων καθηγητών και μαθητών; Θα μετατρέψει τις σχολικές αίθουσες σε στούντιο για reality show;
Πώς θα διατηρηθεί η προσωπική παιδαγωγική σχέση που χτίζεται μέσα από κάθε λεπτό της εκπαιδευτικής διαδικασίας όταν όλοι γνωρίζουν ότι παρακολουθούνται, σχολιάζονται και πιθανόν καταγράφονται – ενδεχομένως ακόμη και για δόλιους σκοπούς- από οποιονδήποτε σχετικό ή άσχετο με μαθητές και καθηγητές;
Και πώς η μαθησιακή διαδικασία θα διατηρήσει την απαραίτητη και αναγκαία φυσικότητά της;
Στη μετάδοση μέσα από την σχολική τάξη οι αντιδράσεις των μαθητών δεν μπορούν να ελεγχθούν όπως στη σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία. Οτιδήποτε συμβεί μέσα σε αυτήν μεταδίδεται αυτόματα σε κοινό που δεν ξέρουμε.
Πώς θα προστατεύσουμε από μία πιθανή διαπόμπευση -και με μαγνητοσκόπηση μάλιστα- τους μαθητές που μέσα σε μία ζωντανή τάξη μπορεί κάποια στιγμή να λειτουργήσουν με τρόπο που μπορεί να γελοιοποιηθεί, να γίνει αντικείμενο σαρκασμού και ευτελισμού;
Και πόσο μπορούν και οι ίδιοι οι μαθητές γνωρίζοντας ότι καταγράφονται να λειτουργήσουν αυθεντικά; Το πιθανότερο είναι ότι η ζωντανή μετάδοση θα προκαλέσει αναστολές για ερωτήσεις και για την ενεργό συμμετοχή τους στο μάθημα. Αυτό επιδιώκει το Υπουργείο; Μία «νεκρή» τάξη, με αόρατους μαθητές και εισηγητές – πρωταγωνιστές δασκάλους δίκην θεατρικού μονόπρακτου;
Και τι συμβαίνει με τα προσωπικά δεδομένα των ανήλικων μαθητών μας; Θα δεχτούμε την παραβίαση της ιδιωτικότητας και των ατομικών δικαιωμάτων;
Οι εκπαιδευτικοί απέδειξαν όλο αυτό το διάστημα ότι νοιάζονται για τους μαθητές τους. Τους στηρίζουν και διατηρούν ζωντανή την παιδαγωγική σχέση μαζί τους, με προσωπικές θυσίες και υψηλό αίσθημα ευθύνης τόσο όταν υπάρχει φυσική παρουσία στο σχολείο όσο και όταν οι συνθήκες επιβάλλουν την εξ αποστάσεως υποστήριξη.
Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα. Θα στηρίξουμε τους μαθητές μας που δεν μπορούν να συμμετέχουν με φυσική παρουσία με κάθε δυνατό τρόπο.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε τον ευτελισμό της παιδαγωγικής ελευθερίας , την απαξίωση της ουσίας της διδασκαλίας, την ωμή παραβίαση των προσωπικών δεδομένων μαθητών και εκπαιδευτικών.
Θα ακυρώσουμε στην πράξη τους αντιδημοκρατικούς, αντιεκπαιδευτικούς και βαθιά αντιπαιδαγωγικούς σχεδιασμούς μιας ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας που ήδη καταγράφεται στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της εκπαίδευσης.