Πολύ κουβέντα έγινε, πολύ μελάνι χύθηκε για τα οικονομικά αποτελέσματα του τέταρτου τριμήνου του 2019 ,του πρώτου του 2020, για την ύφεση, την ανεργία, για το βαθύ σκοτάδι του ελληνικού τούνελ.
Ο ελληνικός λαός, όχι μόνο δεν μπορεί να τους παρακολουθήσει στη βουλή και πολύ περισσότερο στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά πιστεύει μετρώντας τα λιγοστά ευρώ που του έχουν απομείνει, ότι τον δουλεύουν ομαδικώς.
Στην χώρα που γεννήθηκε ο λόγος, ο ορθός λόγος, τα τελευταία χρόνια στην πρώτη θέση και με διαφορά έχει επικρατήσει ο παρακμιακός λόγος. Προτάσεις και επιχειρήματα, μοιάζουν με ποιήματα χωρίς ρήματα.
Στο μαντείο των Δελφών πρέπει να πάμε για να καταλήξουμε ότι η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε ως καταναλωτική και όχι ως παραγωγική;
Μονόδρομος είναι η μετάβαση από την Ελλάδα που δανείζεται, καταναλώνει και εισάγει, στην Ελλάδα που δημιουργεί, καινοτομεί, παράγει και εξάγει. Αμφισβητώ βέβαια αν το « αριστεροκεντροδεξιό» πολιτικό προσωπικό της χώρας, είναι σε θέση να καταλάβει τη σημασία του κάθε ρήματος ξεχωριστά σ΄αυτή την πρόταση.
Θα ξεκινήσω από τον «μύθο» του ελαιολάδου. Πριν λίγες ημέρες εντελώς τυχαία άκουσα από δημοσιογράφο της δημόσιας τηλεόρασης, «πρωτοκλασάτο», να απορεί. Δεν ήξερε ότι η Ιταλία αγοράζει χύμα το ελληνικό ελαιόλαδο εδώ και δεκαετίες, και γνωρίζουμε πολύ καλά τι το κάνει, αφού μόνο η Ελλάδα έχει EVO. Όλα αυτά τα χρόνια υπουργοί, σύμβουλοι, απόφοιτοι του Harvard,συνεταιριστές, απλώς κουβέντιαζαν ή παζάρευαν τις μίζες.
Η Πελοπόννησος παράγει το 35% με 40% του ελληνικού ελαιολάδου, μοναδικής ποιότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει μια σχολή ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΑΣ, και το ελαιόλαδο διοχετεύεται στην Ιταλία μέσα από τα κανάλια της μαφίας.
Το μεταπτυχιακό τμήμα του ΤΕΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ για την ελιά και το ελαιόλαδο ξεκίνησε πριν δύο χρόνια. Σκέφτομαι τον στρατηγικό ρόλο της περιφέρειας Πελοποννήσου που αντί να φλυαρούν, τι θα μπορούσαν να πετύχουν σε συνεργασία με τους παραγωγούς, τους δήμους και τα επιμελητήρια.
Πολύς ντόρος έγινε για την τουριστική προβολή της Κορίνθου. Σωστά καθαρίσθηκε το παραλιακό μέτωπο στα καλάμια. Αλλά να μη το θεωρήσουμε και άθλο του Ηρακλή. Είναι μια από τις βασικές μέριμνες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όσο για τι εκπλήξεις που μας ετοιμάζει η Κολιάτσου, για την προσέλκυση του αθηναϊκού κοινού κρατάω μικρό καλάθι.
Εκτιμώ ότι δεν έχουν σχέδιο, στερούνται ιδεών. Αυτό φάνηκε και από την 4λέπτη εμφάνιση του δημάρχου στην ΕΡΤ, και από τις αναρτήσεις του αντιδημάρχου για τον τουρισμό.
Μου άρεσε η εκπαιδευτική επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της Κορινθιακής Ζυθοποιίας που πραγματοποίησαν οι μεταπτυχιακοί φοιτητές στην ”Επιστήμη του Ζύθου” από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.
Αυτός είναι ο δρόμος. Η σύνδεση της γνώσης με τους παραγωγούς και την Κορινθιακή γη και παραγωγή. Είναι η συνταγή της «αποκάλυψης», όπως λέω χρόνια,για τον ευλογημένο τούτο τόπο.
Το επιμελητήριο Κορινθίας εδώ μπορεί να παίξει ένα σπουδαίο ρόλο, για να δικαιολογεί 100% την ύπαρξή του. Είναι η εποχή, οι σελίδες του Κορινθιακού και αθηναϊκού τύπου, να γεμίζουν με εικόνες από επισκέψεις φοιτητών και καθηγητών σε κορινθιακές επιχειρήσεις και όχι με παρακμιακές αντεγκλήσεις.
Γράφει ο Ντίνος Παπαντωνίου