του Γιώργου Κράλογλου
Το φυσάει και δεν κρυώνει ο κορονοϊός. Τίποτε δεν του αφήσαμε να διώξει. Σουβλάκια, γκαρσόνια και rooms to let…Τι θα κάνει; Θα σηκωθεί να φύγει…
Το 2021 δεν θα βρει τίποτε να χαλάσει. Τι μας έχει μείνει στην Ελλάδα. Άνεργοι και κάποια μαγαζιά που δεν προλάβαμε να τα κάψουμε…
Τον κορονοϊό θα περιμέναμε; Δεκαετίες διώχνουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι στέκεται. Και τι δεν κάναμε για να μη μείνει τίποτε όρθιο στον τόπο μας.
Δεν αντιγράψαμε τους Οθωμανούς με τα χαράτσια τους και μεταφράσαμε σουλτανικά φιρμάνια για φόρο κάθε είδους; Τα αντιγράψαμε.
Ψάξε στην Ευρώπη και δεν θα βρεις άλλη χώρα να μας ανταγωνίζεται στα χαράτσια.
Δεν θα βρεις χώρα που ο επαγγελματίας, ο νέος επαγγελματίας, να ξεκινάει με “το κράτος στην τσέπη του”, από την πρώτη μέρα.
Και αν τολμήσει να καταφύγει στο “ποινικό αδίκημα” του κέρδους τον αποκεφαλίζουμε. Ενιαίο χαράτσι που ψηφίζουμε νύχτα στη Βουλή και ποιος τον λογαριάζει…
Τι δεν κάναμε να μετατρέψουμε σε μικρούς τους μικρομεσαίους. Να αφήσουμε στο 1,45% της εθνικής παραγωγής τους μεγάλους. Να φορολογήσουμε τους μικρούς τόσο που από 630.000 να τους πάμε στις 350.000.
Υποφέραμε…, να διώξουμε, με τις κλωτσιές από την Ελλάδα, αυτούς που, οι πρώην κομμουνιστές στα γειτονικά Βαλκάνια, τους υποδέχονται σήμερα ως επενδυτές, επενδύσεις και πολυεθνικές.
Κανείς δεν ξέρει τι κόπο μας πήρε…, να διώξουμε από την Ελλάδα 40.000 φορολογικούς κωδικούς και να γεμίσουμε τις εφορίες της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Τσεχίας και της Κροατίας; Εύκολο το νομίζεις;
Κουραστήκαμε, χρόνια τώρα, να βρούμε φόρους, εισφορές, χαράτσια, τιμές ηλεκτρικού, καυσίμων και άλλα κόλπα, να διώξουμε (με αλλαγή έδρας) 7.000 ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις, που είχαν “βολευτεί” στην Ελλάδα.
Τι νομίζουμε δηλαδή; Ότι είχαμε καθαρίσει τον τόπο από τη “λέπρα” της ιδιωτικής οικονομίας, την 15ετία 1975-1990 όταν τσουβαλιάζαμε τα ντόπια επιχειρηματικά “χταπόδια” (έτσι αποκαλούνε και σήμερα τους Ανδρεάδηδες, Μποδοσάκηδες, Ωνάσηδες, Νιάρχους, Τσάτσους, Αγγελόπουλους και κάτι εφοπλιστάδες).
Ευτυχώς που έβαλαν το χεράκι τους και οι επαγγελματίες επαναστάτες δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη και καθάρισαν 2-3. Προσπάθησαν να φάνε άλλους 2. Και διέλυσαν ό,τι μπορούσαν πριν τους ανακαλύψουμε…
Τι μας έμειναν από εκεί και πέρα. Κάτι πολυεθνικοί. Στα πετρέλαια οι 7 αδελφές. Κάτι Άραβες που είχαν σηκώσει κεφάλι. Λίγοι Ιταλοί, μερικοί Αμερικανοί, Γάλλοι. Και 1-2 Ρώσοι που δεν δυσκολευτήκαμε (το 1990-2010) να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν. Όχι τι νόμιζες…
Γιατί να μην ξεκουμπιστούν και αυτοί; Εμείς τα ξέρουμε όλα. Και από χρυσάφια. Και από έρευνες πετρελαίων. Και από διανομή. Και από διύλιση. Και από ηλεκτρισμό. Και από ό,τι θέλεις…
Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι τιμές που τα πουλάς. Όταν όμως έχεις το κράτος και μόνο το κράτος να βάζει ό,τι τιμές του αρέσει (και ας πάνε στον διάβολο οι ιδιώτες αφού έτσι και αλλιώς είναι αγκάθι στο παπούτσι σου…) δεν έχεις τίποτε για να σκάσεις. Βγάζεις τα τιμολόγια σου και όσοι μείνουν, έμειναν.
Και τι θα έκαναν δηλαδή, αν έμεναν οι ιδιώτες επιχειρηματίες ή αν οι εφοπλιστές δεν άλλαζαν σημαία επειδή δεν συμφωνούσαν με τα χαράτσια μας και τις βουτηχτές μας. Θα μας πήγαιναν στα δικαστήρια;
Για να τολμήσει ιδιώτης επιχειρηματίας να πάει σε δικαστήριο. Έχει την υπομονή να περιμένει 5 χρόνια μήπως και ανοίξει ο φάκελος; Αλλά 4 χρόνια να βγει απόφαση; Και 2 χρόνια να καθαρογραφεί;
Αν την έχει ας πάει και σήμερα. Ακόμη έτσι έχουν τα πράγματα. Αν πρόκειται μάλιστα για σκάνδαλο. Η 20ετία δεν σου φτάνει.
Συνεπώς τι να μας κάνει ο κορονοϊός. Τι να μας διώξει που δεν έχουμε προλάβει εμείς… Να πιάσουμε τον τουρισμό; Μπορεί να τον σακάτεψε. Αλλά έχουμε προλάβει και εμείς να τον σαπίσουμε φορολογικά, εδώ και 15 χρόνια. Και ας μιλάμε για τουριστική βιομηχανία ως βασικό πυλώνα στην οικονομία… Τι να κάνουμε. Κάτι πρέπει να λένε οι υπουργοί στα συνέδρια. Μουγγοί θα μείνουν; Ρώτησε όμως, από εδώ και από εκεί, στα νησιά και στις παραλίες. Πώς τα θέλουν τα μεγάλα ξενοδοχεία οι Δήμοι και οικοπεδοφάγοι; Υπομονή λοιπόν. Κάτι ενοικιαζόμενα μας έμειναν και τελειώνουμε…