Γράφει ο Σταυριανόπουλος Θεόδωρος*
Η μετά covid19 εποχή θα είναι μια εποχή που παγκοσμίως θα ενταθούν τα φαινόμενα παρακολούθησης των πολιτών. Αρχικά βιώνουμε την παρακολούθηση στις μετακινήσεις μας. Μεγάλες διαστάσεις στην παρακολούθηση έχει δώσει τα τελευταία χρόνια η νομοθετική εξουσία. Ξεκίνησε προκειμένου να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα και τις κλοπές και συνεχώς η παρακολούθηση επεκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση επικίνδυνα. Οι κάμερες για την παρακολούθηση πολιτών έχουν αρχίσει να μπαίνουν στα πιο απίθανα σημεία και να γίνονται αποδεκτές ως φυσιολογικό και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Περισσότερες από τέσσερα εκατομμύρια κάμερες κλειστού κυκλώματος λειτουργούν στην Βρετανία και λέγεται ότι την καθιστούν «κοινωνία παρακολούθησης».
Το τραπεζικό σύστημα, τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και η σύγχρονη τεχνολογία συμβάλουν και αυτά στην παρακολούθηση των πολιτών με την υπέρμετρη συγκέντρωση πληροφοριών μας που καταχωρούνται στα αρχεία τους.
Σε λιγότερο από έναν χρόνο έχουν διατεθεί ποσά ύψους 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την στήριξη του παγκόσμιου συστήματος της οικονομίας, είτε σε ρευστό, είτε με την δέσμευση πραγματικών αξιών. Ο ΟΗΕ έχει αναφέρει ότι μόνο το ποσόν των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα ήταν αρκετό να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους από την ενδημία της φτώχειας. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να προστατευθεί ο πλανήτη μας από μολυσματικές αρρώστιες και ιούς. Όμως ποτέ δεν συγκεντρώθηκαν αυτά τα χρήματα.
Στο πλανήτη σήμερα λιμοκτονούν 950 εκατομμύρια άνθρωποι και πάνω από τον μισό του πληθυσμού του πλανήτη ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό δεν ανησύχησε ποτέ τους ισχυρούς και οικονομικά εύρωστους γιατί η πανδημία της φτώχειας ήταν μακριά από αυτούς. Όμως το 70 εκατομμύρια κρούσματα και τα 1,6 εκατομμύρια νεκροίτουcovid19 έχει θεωρηθεί πανδημία γιατί ο ιός δεν κάνει διακρίσεις ούτε σε πλούσιους και φτωχούς και ούτε σε ισχυρούς και αδύναμους
Ετησίως παγκόσμια οι θάνατοι από καρκίνο ανέρχονται στα 10 εκατομμύρια ενώ στην χώρα μας ετησίως οι θάνατοι είναι 32.000 και τα κρούσματα 67.000. Θα μπορούσα να αναφέρω στατιστικά στοιχεία και άλλων ασθενειών αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου. Αναφέροντας αυτά δεν θέλω να αγνοήσω το πρόβλημα του covid19. Το πρόβλημα υπάρχει. Το ότι έπαψε η ειδησεογραφία να ασχολείται με άλλες ασθένειες καθώς και όλη αυτή η ειδησεογραφική υπερβολή για τονcovid19 με κουράζει.
Η καταναλωτική δύναμη δηλαδή ο καταναλωτισμός στον υποτιθέμενο προηγμένο κόσμο έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας. Ο υπέρμετρος καταναλωτισμός έχει ως αποτέλεσμα την μόλυνση του περιβάλλοντος που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες διαστάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια έχει επικρατήσει στον κόσμο ένας τρόπος ζωής εντελώς διαφορετικός από τον παραδοσιακό και φυσιολογικό τρόπο που υπήρχε. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ανθρώπου λειτουργεί το παράλογο.
Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης μπορούσε να πραγματοποιηθεί μονό με την επιβολή ενός παγκόσμιου φοβικού σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό θεωρώ είτε ηθελημένα είτε τυχαία έχει συμβεί στον πλανήτη μας.
Τα συνεχόμενα απαγορευτικά (lockdown) που έχουν επιβληθεί στους πολίτες έχουν φρενάρει αρκετά τον καταναλωτισμό και σε μεγάλο βαθμό, του έχουν αλλάξει συνήθειες. Αν ήταν μόνο αυτά τότε θα μπορούσαμε να πούμε και μπράβο. Όμως μια επικίνδυνη παρενέργεια διαφαίνεται στον ορίζοντα και αφορά τα νέα δεδομένα στις εργασιακές σχέσεις και στον τρόπο απασχόλησης. Η εξ αποστάσεως εργασία και εμπόριο αποχτούν τεράστιες διαστάσεις όπως τεράστιες διαστάσεις μέρα με την μέρα θα αποχτά και η ανεργία των νέων ανθρώπων. Αυτοί, με, τι οικονομικά αγαθά θα χτίσουν το μέλλον τους; Οι απολαβές τους θα είναι τα επιδόματα και η μακροχρόνια ανεργία;
Τα θέματα υγείας που προέκυψαν ως παρενέργειες του covid 19 είναι αυτά που απασχολούν την κοινωνία και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα μέσα ενημέρωσης φθάνοντας στην υπερβολή. Όμως η επόμενη μέρα θα φέρει ανεργία και απόγνωση και ίσως τα θύματα να είναι περισσότερα. Οι ευπαθείς ομάδες στην νέα πανδημία που θα λέγεται «ανεργία» θα βρίσκονται δυστυχώς στην νεολαία.
Όμως μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο, υπάρχει μια σταθερή παράμετρος που σφραγίζει όχι μόνο την παρούσα συγκυρία, αλλά συνολικότερα την νέα εποχή.
ΥΓ1.Ποτέ δεν απασχόλησε τους ισχυρούς ότι κάθε μέρα στον πλανήτη πεθαίνουν περίπου 10.000 παιδιά από πείνα, ασθένεια και πόλεμο.
ΥΓ2.Ο covid19 έσπασε το περιτύλιγμα και θα φανούν τα παγκόσμια προβλήματα που αφορούν την ενέργεια, την υγεία και το δημογραφικό του πλανήτη μας.
ΥΓ3.Η πανδημία το Μάρτιο κλείνει χρόνο και τότε θα κάνουμε ταμείο στο πρόβλημα. Υπομονή και προσοχή μέχρι τότε. Πάντα όμως οι υπερβολές δημιουργούν αδικίες και λάθη.
*Σταυριανόπουλος Θεόδωρος
Μαθηματικός
Στήριξε το έργο του nemeapress