Το τέλος της εποχής των ανθρώπων
Όλο αυτό το καιρό που βιώνουμε αυτό το θέατρο του παραλόγου, πολλοί φίλοι με έχουν ρωτήσει ποια είναι η σκέψη μου, για τη κατάληξη όλων αυτών. Αν είναι όλο στημένο, όπως πολλές φορές έχω πει στα κείμενα μου, γιατί είναι στημένο? ποιος είναι ο τελικός στόχος?
Είναι δύσκολο να το δείτε? Είναι τόσο πολύ μυστήριο? Το αυτονόητο συμπέρασμα που κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να βγάλει είναι ένα, η κατάργηση όποιας δυνατότητας ελευθερίας. Στην ουσία της λέξης. Βάλτε τα κουτάκια κάτω και σκεφθείτε απλά. Αν ήσασταν τύραννος και θέλατε να έχετε την απόλυτη εξουσία και τον απόλυτο έλεγχο πάνω στα πράγματα, τι θα ήταν αυτό που θα ενοχλούσε οποιοδήποτε μελλοντικό σχέδιο?
Να έχετε αφήσει κάποια παραθυράκια ανοιχτά, κάποιες τρυπίτσες στους νόμους, στην δομή γενικότερα των συστημάτων που έχουν φτιαχτεί ακριβώς για να σας εξυπηρετούν, που να δίνουν τη δυνατότητα ακόμα σε διάφορες κατηγορίες «προβάτων» να αποφασίζουν διαφορετικά μέσα στο μαντρί.
Σε ένα παγκόσμιο σύστημα τυραννίας, όλα πρέπει να είναι εξασφαλισμένα έτσι ώστε να μην υπάρχουν «κακά παραδείγματα». Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι κάτι που έγινε πέρυσι. Εδώ και πάρα πολύ καιρό δουλεύεται από τις συμμορίες, με την ευγενή συνεργασία από στρατιές επιστημόνων σε όλους τους κλάδους οι οποίοι δίνουν τα φώτα τους στο πως ακριβώς μπορεί να γίνει. Τελικά η μέθοδος είναι μία. Σε κάθε χώρα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης η οικονομία να είναι συγκεντρωμένη με τρόπο ώστε να είναι απόλυτα ελεγχόμενη από ένα παγκόσμιο τυφλό, στυγνό σύστημα όπου η δυνατότητα της «ανεξαρτησίας» οποιασδήποτε μονάδας από τη γενική κιμαδομηχανή να μην υπάρχει.
Το φαγητό? Στο απόλυτο έλεγχο των πολυεθνικών που θα ορίζουν τι θα καλλιεργείται, με ποιο τρόπο, ποια ποσότητα, που και από κάτω οι αγρότες υπάλληλοι με συγκεκριμένες εντολές. Η ενημέρωση? Τεράστια δίκτυα πληροφοριών, ελεγχόμενα και κατευθυνόμενη ενημέρωση και το επάγγελμα των δημοσιογράφων? Υπάλληλοι και αυτοί πολυεθνικών. Η διασκέδαση? Τεράστια στούντιο κινηματογραφικά, τηλεοπτικά, κατευθυνόμενα και σκηνοθέτες, ηθοποιοί, συντελεστές στις παραγωγές κλπ, υπάλληλοι υπάκουοι. Το χρήμα? Τεράστιοι τραπεζικοί οργανισμοί που ελέγχουν απόλυτα πως θα κινείται το χρήμα προς εξυπηρέτηση των αφεντικών τους. Υγεία? Τεράστιες πολυεθνικές για φάρμακα, εμβόλια, θεραπείες, διαγνωστικό τομέα κλπ. Και οι γιατροί? Υπάλληλοι.
Σε αυτή την οπτική του τεράστιου που απορροφά, σάρκες, κόκκαλα και μυαλά, από την μια μεριά της μηχανής και ξερνάει από την άλλη ομοιόμορφους δούλους που ΑΓΝΟΟΥΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ πως να ζήσουν έξω από τη προστατευτική ομπρέλα του συστήματος που τους ξέρασε, Η ΜΟΝΑΔΑ, ο ανθρωπάκος που θέλει να ξεφύγει πρέπει να τσακιστεί με κάθε τρόπο.
Πρέπει να τσακιστεί η επιθυμία του να είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. Πρέπει να τσακιστεί το θράσος του να θέλει να ΖΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Αλλά δεν αρκεί να γίνει ηθικά αδύνατον αυτό, πρέπει να γίνει ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Το οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό σύστημα πρέπει να κλείσει όλες τις τρυπίτσες από όπου κάποιος , κάπου, κάποτε θα μπορούσε να ξεφύγει.
Και μπορούν να το κάνουν και θα το κάνουν.
Όσοι θα αντισταθούν είτε επιμένοντας να προσπαθούν να βρουν, τρόπους να ελιχθούν ανεξάρτητοι, είτε προσπαθώντας να ενημερώσουν ελεύθερα έξω από την απάτη, είτε θα είναι επιστήμονες που θα έχουν τη διάθεση και την ικανότητα να ξεσκεπάσουν τους ξεπουλημένους συναδέλφους, είτε θα είναι ο απλός, μοναχικός άνθρωπος που θα ζητήσει μια ελάχιστη ελευθερία να γίνει π.χ. ψαράς και να μένει σε ένα καλυβάκι, με κάθε τρόπο θα βρουν μπροστά τους σύντομα, ένα κόσμο δομημένο με τέτοιο τρόπο, που όχι θα είναι απλά δύσκολο όπως τώρα να το προσπαθήσουν, ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
Στο δυστοπικό μέλλον που έρχεται, αυτό που σχεδιάζουν είναι Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ και ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΑΡΡΟΗ. Ο απόλυτος περιορισμός κάθε δυνατότητας ελεύθερης επιλογής. Είτε είσαι γιατρός, ή τραγουδιστής, ή υπάλληλος, ή μπακάλης, ή ταβερνιάρης ή ο νέος Ντα Βίντσι! Η σημασία της αναγνώρισης μέσω αριθμών ΑΔΤ, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ κλπ είναι ακριβώς αυτό. Η συνειδητοποίηση πως το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης δεν ενδιαφέρεται ούτε για ονόματα και επίθετα, ούτε για προσωπικότητες, μυαλά, χαρακτηριστικά, φυλές, θρησκείες, πατρίδες η οτιδήποτε άλλο έδινε μια πολυμορφία στον πλανήτη, για αυτούς τους τυράννους οι μάζες που θα τους εξυπηρετούν είναι ΑΠΛΑ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ.
Στη κονσόλα του χρηματιστηρίου, στα 5ετή πλάνα των πολυεθνικών, στη μέτρηση ακροαματικότητας στα ΜΜΕ, στους κωδικούς τραπεζών. Αριθμοί που είναι αδιάφορο αν από κάτω υπάρχει άντρας, γυναίκα, ζώο, άσπρος, μαύρος, χριστιανός, μουσουλμάνος, όμορφος, άσχημος, νέος ή γέρος. ΑΡΙΘΜΟΙ.
Γιατί αυτοί που σχεδιάζουν το μέλλον μας δεν είναι άνθρωποι. Είναι μηχανές.
Χωρίς συναισθήματα. Προγραμματισμένες να κάνουν αυτό ή εκείνο.
Νομίζω πως ζούμε το τελικό στάδιο της ανθρωπότητας όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Οδεύουμε ταχύτατα στον μετα-άνθρωπο. Αυτό που πρέπει να σκεφθούμε είναι αν προλαβαίνουμε να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο, ώστε αυτός ο μετα-άνθρωπος να έχει και λίγη σάρκα επάνω του, λίγο αίμα, ένα χαμόγελο, να μπορεί να δακρύζει και να πονάει, γιατί αλλιώς το τοπίο θα έχει μια τέτοια βρώμα, που κανείς μας δεν θα αντέξει.
