Στα παιδικά μου χρόνια βρέθηκα να ζω, σε ένα σπίτι που είχαμε ψυγείο με πάγο, σκάφη για το πλύσιμο των ρούχων, κουζίνα με γκάζι, μια τουαλέτα έξω στην αυλή, θέρμανση από μια σόμπα, κι ένα δρόμο χωρίς άσφαλτο μπροστά στο σπίτι. Δυο γονείς που δούλευαν σε εργοστάσια και γύριζαν αργά το βράδυ και μια γιαγιά που με φρόντιζε. Ξύπναγα πολύ πρωί, έπαιρνα το καθαθάκι μου με το κολατσιό μου για το σχολείο. Στη γειτονιά όλοι ξέραμε όλους. Ο ταβερνιάρης ο κυρ Λεωνίδας έφερνε αυγά από το χωριό και μόλις με έβλεπε μου φώναζε, ”μόρτη έλα να σου δώσω το φρέσκο αυγουλάκι”. Με φώναζαν μόρτη, γιατί ενώ ήμουν κοριτσάκι περισσότερο έμοιαζα με τον Ολιβερ Τουιστ, του γνωστού μυθιστορήματος, ή με κάποιο σύγχρονο Γαβριά που ίσως κάποια μέρα γινόταν μπροστάρης στην επανάσταση.
Κάποιος σήμερα ανάρτησε μια φωτογραφία από ”το μικρό σπίτι στο λειβάδι” κι έγραψε, πως όποιος θυμάται από που είναι φωτογραφία να ετοιμάζεται για το εμβόλιο. Μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή, που είχε να κάνει με τη πρώτη μου επανάσταση όπως συνήθιζα να λέω. Ενα ομαδικό εμβολιασμό που έγινε στο σχολείο μου, δημοτικό, για τη βλογιά. Εκείνο το σημάδι που όλοι στη γενιά μου έχουν , ή σχεδόν όλοι, κι εγώ όχι, γιατί πέρασα ένα ολόκληρο πρωινό κρυμμένη στις τουαλέτες του σχολείου μέχρι να φύγουν εκείνοι οι άνθρωποι με τις άσπρες μπλούζες. Είχα τρομάξει από τα παιδάκια που ήταν φοβισμένα, άλλα έκλαιγαν, όπως στεκόντουσαν όλα στη σειρά στην αυλή, κι άπλωναν το μπράτσο να τους κάνουν μια χαραγματιά, για κάτι που ούτε ήξερα τι είναι, ούτε κανείς δεν μου είχε πει. Αργότερα προβληματίστηκα γιατί δεν ήξερα αν είχα κάνει βλακεία και δεν ήμουν προστατευμένη από μια φριχτή αρρώστια, που την έμαθα όταν είδα τις φωτογραφίες των δυστυχισμένων που είχαν αρρωστήσει και πεθάνει από αυτήν, ή αν δικαιώθηκα μια και στα x-files ο Μώλντερ και η Σκάλυ ανακαλύπτουν πως μέσα από το εμβόλιο της βλογιάς έγιναν τα πρώτα πειράματα με τους εξωγήινους!!!!
Μέχρι να τελειώσω τη δεύτερη τάξη, είχα περάσει από 1-7 χρονών ιλαρά, ανεμοβλογιά, ερυθρά, μαγουλάδες, κοκίτη και κάποια άλλη που δεν θυμάμαι τώρα, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά αφού οι μανάδες μας δεν μας έκρυβαν, αφήνανε να κολλάμε για να ξεμπερδέψουμε γρήγορα και να μην πάθουμε αργότερα. Ολες αυτές τις αρρώστιες τις πέρασα σχεδόν στο πόδι μέσα στο σπίτι κι εκτός από τα ενοχλητικά συμπτώματα, θυμάμαι τα νεύρα μου γιατί δεν μπορούσα να πάω να παίξω έξω στη γειτονιά και με είχαν κλεισμένη μέσα. Στη γειτονιά το παιχνίδι ήταν σκληρό κι ακόμα έχω τα σημάδια στα γόνατα από διάφορα χτυπήματα.
Μετά από εκείνες τις αρρώστιες, αρρώστησα ξανά από μια γρίπη στα 32 μου!! Οι απουσίες που είχαν καταγραφεί στο σχολικό μου βιογραφικό ήταν οι κοπάνες. Τις πρώτες εξετάσεις που έκανα για αίμα και διάφορα άλλα ήταν όταν έμεινα έγκυος στα παιδιά μου, κανένα νέο παιδί , έφηβος, ή νέος άνθρωπος δεν είχε στο μυαλό του αρρώστιες , προληπτικούς ελέγχους, και μικροβιολογικά εργαστήρια εκτός κι αν ήταν από τους άτυχους που είχαν μια πάθηση από τη γέννηση του, ή είχαν πάθει ένα σοβαρό ατύχημα. Η υγεία ήταν κάτι το αυτονόητο για τα νιάτα, και ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου κάτι πολύ μακρινό.
Επιδημίες? Ούτε θυμάμαι πόσες. Η ασιατική γρίπη θέρισε, όπως αργότερα εκείνες των πουλερικών ή των χοίρων. Ελονοσίες, αφροδίσια, τύφος, σε όλη την ιστορία ο άνθρωπος ήταν αντιμέτωπος με φοβερές αρρώστιες. Και ναι η εξέλιξη της επιστήμης του έδωσε θαυματουργά φάρμακα κι εμβόλια, και ξεπέρασε το στάδιο αν σου τύχει την έβαψες. Ομως που φτάνει η ”ευλογία” της υγειονομικής προστασίας και που ξεκινάει η ”κατάρα” της? Δυο πράγματα έπρεπε να γίνουν ώστε ο άνθρωπος να μετατραπεί σ΄αυτό το δυστυχισμένο πλάσμα που βλέπουμε σήμερα. Να χάσει τις φυσικές του ικανότητες ίασης, τις αντοχές του, το γερό σώμα με το γερό ανοσοποιητικό, και να γεννηθούν νέοι Θεοί πανίσχυροι, διψασμένοι για κέρδος και δόξα που θα αναλάμβαναν τον ρόλο του σωτήρα της υγείας.
Για να πουλήσεις χάπια για την υπέρταση, τη χοληστερόλη, το ζάχαρο, το στομάχι, τα νεφρά, το συκώτι, τη καρδιά, έπρεπε πρώτα να τον εκπαιδεύσεις να τρώει λάθος. Να τον φορτώσεις με σκουπίδια επικίνδυνα που θα τα έτρωγε και θα τον έτρωγαν.
Για να πουλήσεις εμβόλια και αντιβιώσεις για κάθε νόσο και κάθε μ@λακία θα έπρεπε να τσακίσεις το ανοσοποιητικό του σύστημα, να μην μπορεί να αναγνωρίζει τους εχθρούς, να μην μπορεί να φτιάχνει τα όπλα του και να του τα βάζεις εσύ με χαπάκια, ενέσεις και ορούς.
Για να τον γεμίσεις με καρκίνους, που είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής κέρδους στο τομέα της υγείας, έπρεπε να του μολύνεις τον αέρα, τη θάλασσα, τη γη που φυτρώνει η τροφή του, να τον εξουθενώσεις σωματικά και πνευματικά, να γεμίσεις τρόμο τη ψυχή του για να μπερδέψεις τους μηχανισμούς του και να μεταλλάξεις τη φύση του σε κάτι αρρωστημένο, αδύναμο, μοιραίο.
Για να γεμίσεις με μάτια που γίνονται αδύναμα, έπρεπε να στρέψεις το βλέμμα από τη φύση σε οθόνες και καλώδια, να κλείσεις τους ανθρώπους στο σπίτι, εκπαιδεύοντας τους στον απομονωτισμό, την απομάκρυνση από το περιβάλλον, καθηλωμένους σε παλιούς και νέους εθισμούς, εκτελώντας νέα είδη λοβοτομής χωρίς σφυράκι αυτή τη φορά, αλλά βάζοντας στα σπίτια το καλύτερο εργαλείο χειραγώγησης και εκπαίδευσης στην ανωμαλία, τη τηλεόραση.
Η επιστήμη, πολύτιμος σύμμαχος στην επιβίωση του είδους και στην καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης, πέρασε στην άλλη όχθη όταν συμμάχησε με το τυφλό κέρδος. Οταν οι έρευνες της και οι ανακαλύψεις της εντάχθηκαν στις τραπεζικές κονσόλες και στα χρηματιστήρια. Οταν η αντιβίωση δεν υποδεικνυόταν πλέον ανάλογα με την πραγματική ανάγκη του ασθενούς, αλλά με τον αριθμό των χαπιών που θα έπρεπε να συνταγογραφηθούν, ώστε να κερδίσει κάποιος ένα τριήμερο σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας…
Σήμερα ζούμε μια απόλυτη παράνοια όπου οι άνθρωποι σαστισμένοι και τρομοκρατημένοι, ζουν στη καθημερινότητα τους με τον ίδιο τρόμο που είχαν όσοι έζησαν την εποχή του ”μαύρου θανάτου”. Δεν βλέπουν στο δρόμο αραδιασμένους νεκρούς, δεν έχουν οι περισσότεροι κάποιον δικό τους που να αρρώστησε, δεν αισθάνονται οι ίδιοι άρρωστοι, αλλά ο θάνατος παραμονεύει παντού, φοράνε μάσκες συνέχεια, πνίγεται η αναπνοή τους, τρυπάνε τη μύτη τους για να κάνουν τεστ, φυλακίζονται μέσα στα σπίτια, δεν θέλουν να έχουν επαφή, ούτε αγγίγματα, ούτε αγκαλιάσματα με τους φίλους, τους συγγενείς, δεν μπορούν να πλησιάσουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, δεν μπορούν να δουν τον άνθρωπό τους που πεθαίνει μόνος μέσα στο νοσοκομείο, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια της γειτονιάς τους, ούτε να κολυμπήσουν, ούτε να ξαπλώσουν στο γρασίδι, ούτε να απολαύσουν ένα απλό καφεδάκι στη γειτονιά τους.
Η μόνη διέξοδος διαφυγής ένα εμβόλιο. Και η κοροϊδία είναι τόσο μεγάλη που τους ανακοινώνουν πως ακόμα κι όταν το κάνουν, κινδυνεύουν, και η μάσκα θα συνεχιστεί, και ο περιορισμός το ίδιο, και οι διπλανοί τους θα κινδυνεύουν από αυτούς, και ανοσία μεγάλη δεν θα έχουν, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ.
Το χειρότερο σαν αντιπαράθεση στην απλή λογική, έχουν ξαμολήσει ”κουκουλοφόρους του διαδικτύου” να λένε απίστευτες κουταμάρες, έτσι ώστε ο πολίτης θύμα να κάνει συγκρίσεις και να λέει πως αν δεν είσαι με τη συμμορία που θέλει να προστατέψει την υγεία σου, τότε είσαι εκείνος ο λαλημένος που μιλάει για εξωγήινους και τέρατα. Η παλιά δοκιμασμένη τακτική που προστατεύει την απάτη με την επίδειξη στην αντίθετη όχθη τη παράνοια, έτσι ώστε οι φωνές της λογικής που έχουν επιχειρήματα, εύλογες απορίες και συγκροτημένη σκέψη να χάνονται ή να παρομοιάζονται με ”ανόητους, φαντασιόπληκτους και αμαθείς”
Με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός πως άνθρωποι που πίστευα πως έχουν μυαλό, και δυνατή σκέψη, έχουν γίνει πιόνια στο παιχνίδι των συμμοριών, χωρίς καν να το παίρνουν χαμπάρι, νομίζοντας πως κάνουν το σωστό για τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους.
Ναι, θυμάμαι τι ήταν το μικρό σπίτι στο λειβάδι, όπως θυμάμαι και μια κοινωνία που υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που όρθωναν ανάστημα στις απειλές, υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που αναγνώριζαν πως αυτό που τους πλασάρουν είναι κουτόχορτο, υπήρχαν άνθρωποι που ήξεραν τι είναι ηθικό και τι ανήθικο. Και σήμερα υπάρχουν, απλά έχουν μια νέα ετικέτα κολλημένη στο μπράτσο. Λέγονται ”αρνητές” για να χτυπάει αμέσως στο μυαλό των λοβοτομημένων πως αυτοί που προσπαθούν να αντισταθούν είναι κάτι σαν ”αίρεση” ή φασίστες, ή τρελαμένοι θρησκόληπτοι ή φαντασιόπληκτοι συνομοσιολόγοι. Να χτυπάει στο μυαλό πως είναι οι ”ψεκασμένοι”, γιατί ναι, υπάρχουν παντού οι χαφιέδες του συστήματος που ακριβώς τέτοιοι θέλουν να δείχνουν πως είναι.
Είναι το ίδιο με εκείνον που λέει είμαι πατριώτης κι αμέσως το πρόβατο κάνει συνειρμούς πως σίγουρα είναι φασίστας. Οπως εκείνος που λέει δεν θέλω να κάνω ένα εμβόλιο που έγινε σε 6 μήνες και δεν ξέρω καν αν είναι αποτελεσματικό ή τι παρενέργειες έχει κι αμέσως το πρόβατο κάνει συνειρμούς πως αυτός που το λέει είναι του αντί εμβολιαστικού κινήματος, λες κι αυτό το εμβόλιο το δεν ξέρω από που ήρθε και τι στο διάολο θα προκαλέσει, είναι το ίδιο δοκιμασμένο με το ευλογημένο εμβόλιο της πολυμυελίτιδας, της διφθερίτιδας ή του τετάνου.
Άνθρωποι υγιείς, γεροί, δυνατοί που μπορούν να αρρωστήσουν και να ξεπεράσουν άνετα κι αυτή τη δοκιμασία, σε ομάδες που δεν είναι ευπαθείς, θα γίνουν πειραματόζωα για να προστατέψουν εκείνους που είναι ευπαθείς. Η ανθρωπότητα και οι τύραννοι της έγιναν ξαφνικά φοβερά φιλάνθρωποι έναντι των ευπαθών ομάδων. Δηλαδή εκείνων των ομάδων που τους είχαν γραμμένους κανονικά, σε συστήματα δημόσιας υγείας γεμάτα με ράτζα, ανεπαρκές προσωπικό και έλλειψη υλικών, που τους είχαν με κομμένες συντάξεις, πεταμένους να ψαχουλεύουν τα σάπια στο κλείσιμο της λαικής τώρα νοιάζονται και καλούν έναν ολόκληρο υγιή πληθυσμό να τους σεβαστεί….
Νοσταλγώ την εποχή, που ανέβαζα πυρετό και η μάνα μου έλεγε, όταν φοβόμουν, δεν έγινε τίποτα, μια κοτόσουπα και μερικές πορτοκαλάδες και θα είσαι περδίκι….
Ο πατέρας μου με πολύ σοβαρό πρόβλημα στους πνεύμονες βρέθηκε στη Σωτηρία για αρκετό καιρό κι εκεί λειτουργούσε με μισό πνεύμονα και του έβαζαν όλο και πιο δυνατές μάσκες οξυγόνου. Ημουν δίπλα του και μιλούσα με τους γιατρούς, στο τέλος ρώτησαν κάποιον, μήπως πρέπει να τον διασωληνώσουμε? Μου απάντησε ”τι λες προς Θεού, για να διασωληνώσουμε κάποιον πρέπει να μην υπάρχει τίποτα άλλο να κάνουμε και πάλι το αποφεύγουμε, μέχρι τελευταία στιγμή” Τον διασωλήνωσαν όταν πέθανε και τον επανέφεραν αλλά εγκεφαλικά νεκρό και τον άφησαν έτσι λίγες μέρες. Εκείνες τις μέρες ήμουν στην εντατική κι έβλεπα γύρω μου τους νεκροζώντανους.
Και τώρα ακούω να μπαίνουν άνθρωποι στη διασωλήνωση σαν θεραπεία…..
Αν είναι τόσο σοβαρός αυτός ο ιος τότε είστε δύο φορές καραγκιόζηδες με τα μέτρα που έχετε πάρει που είναι αστεία, γιατί μόνο κλείσιμο στο σπίτι εντελώς για 2 μήνες και κλειστά ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και ψέκασμα παντού μπορεί να έφερνε αποτέλεσμα.
Αν δεν είναι τότε είστε εγκληματίες.