Λένε πώς όταν ονειρεύεσαι κάποιον πολύ σημαίνει ότι του λείπεις
Ζούμε τη ζωή μας πιο αληθινά όταν βρίσκουμε τους εαυτούς μας ξύπνιους και ταυτόχρονα βυθισμένους στα όνειρά μας.
Όνειρα που αξίζουν να γίνουν πραγματικότητα και άνθρωποι που αξίζουν ακόμη περισσότερο γιατί πολύ απλά ευθύνονται για την ύπαρξή τους. Όνειρα μοναδικά, όνειρα που σου κόβουν την ανάσα με την αλήθεια που μπορεί να κρύβουν. Μπορεί να σε τρομάζει η αλήθεια τους. Σε πνίγουν όμως αυτές οι ανεξήγητες ελπίδες για το πότε θα πραγματοποιηθούν επιτέλους. Όλες αυτές οι προσδοκίες που κρύβονται πίσω από αλήθειες τις οποίες αρνείσαι να αντιμετωπίσεις.
Γιατί το βλέπεις κάθε φορά που πας να κλείσεις τα μάτια σου και να ξεφύγεις απ’ τη βουή και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Και πάλι όμως, δεν μπορείς να ησυχάσεις. Σου λείπει το βλέμμα αυτού του ανθρώπου, το χαμόγελό του, όλα αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζει απ’ τους υπόλοιπους. Παραπάνω όμως ξέρεις τι σου λείπει; Ο τρόπος που σε κοιτάζει λες και κρέμεται το φεγγάρι με όλα τ’ αστέρια που το συνοδεύουν τις νύχτες απ’ τα χείλη σου. Λες κι εγκαταστάθηκε ο ήλιος στα μάτια σου και κάθε φορά που τον κοιτάζεις φωτίζεται ο κόσμος σου.
Και ξέρεις τι λένε έτσι; Ότι όσο περισσότερο ονειρεύεσαι κάποιον, τόσο περισσότερο σου λείπει όταν είναι ξύπνιος. Προσπαθείς λοιπόν να πείσεις με νύχια και με δόντια τον εαυτό σου πως ο πρωταγωνιστικός ρόλος που του έχει ανατεθεί στα όνειρα σου δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Πως η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή μόλις ανοίξεις τα μάτια και θυμώνεις με τον εαυτό σου που τόλμησε να εγκαταλείψει το όνειρο.
Θα σκέφτεσαι συνέχεια τον άνθρωπο που κατάφερε να διεισδύσει στα όνειρά σου. Να σε κάνει να πιστέψεις πως υπάρχει η πιθανότητα να του λείπεις. Όσο μικρή κι αν είναι. Πως σε σκέφτεται με τόσο πάθος και ένταση που με κάποιο απροσδιόριστο τρόπο, μαγικό ίσως, κατάφερε να εισβάλει στο μυαλό σου την ώρα που κοιμάσαι και να γλυκάνει τον ύπνο σου. Κι όλα σου τα όνειρα θα έχουν πλέον την υπογραφή του. Θα φωνάζουν τ’ όνομα του.
Στην αρχή μπορεί να σου φανεί περίεργο. Μπορεί να έχεις τις αμφιβολίες σου. Μπορεί να διστάζεις να κυνηγήσεις, στην κυριολεξία, το όνειρο. Κάτι που σημαίνει πως αξίζει να ρισκάρεις για να το ζήσεις για να το δεις να μετατρέπεται σε σάρκα και οστά μπροστά σου. Αξίζει να βασιστείς στην αβεβαιότητα μιας στιγμής – ή ίσως και πολλών – για να εξασφαλίσεις τη σιγουριά του «για πάντα».
Και θα φτάσεις στο σημείο να ονειρεύεσαι, μόνο και μόνο για να τον αγγίξεις με το βλέμμα σου. Με την ψυχή σου. Μέχρι να απλώσεις το χέρι και να νιώσεις τη μαγεία του αγγίγματός του. Μέχρι να τον σφίξεις επιτέλους στην αγκαλιά σου. Κι αφότου φωνάξεις τα αισθήματά σου με τα μάτια και ψιθυρίσεις την αγάπη σου με τα χείλη, θα του κάνεις μια πολύ απλή ερώτηση που θα καθησυχάσει όλες τις αμφιβολίες σου.
Να θυμάσαι λοιπόν, πως αν δε μάθεις να ονειρεύεσαι, δε θα μάθεις ποτέ να ζεις. Κι αν ονειρεύεσαι τον άνθρωπο που μπορεί να σου γεμίσει την καρδιά σου με μια απερίγραπτη ευτυχία και να ξυπνήσει ολόκληρο το είναι σου με την παρουσία του, τότε δε θα θέλεις να ξεφύγεις ποτέ απ’ το όνειρο. Δε θα θέλεις να γίνει πραγματικότητα γιατί δε θα υπάρχει καμία απολύτως διαφορά.
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
