Το Τουριστικό Ξυλοκάστρου στα στάνταρ αξίας – Το δικαίωμα στην πόλη και τα ονόματά της

γράφει ο Γρηγόρης Κλαδούχος    

Το «Τουριστικό Ξυλοκάστρου» δεν ήταν ένα μαγαζί ανάμεσα σε άλλα. Δεν είναι ιδιωτικό κατάστημα. Ενοικιάζεται μόνο για την συγκεκριμένη χρήση του. Υπηρετεί το τοπικό σύστημα. Δεν έχει μόνο ή κυρίως αξία εμπορικής και χρηματικής αποδοτικότητας. Έχει αξία ύπαρξης και η χρήση του πρέπει να εγγυάται την συμβολική και ταυτοτική του αναπαραγωγή. Το όνομά του ιστορικά ενσωματώθηκε στα κοινά αγαθά της περιοχής. Σήμερα (ως Revelin – και με αδιευκρίνιστες συνθήκες αν επιτρέπεται αυτό) έχασε το όνομά του.

 

Οι Ξυλοκαστρίτες ακόμα δεν είδαν ότι ο τόπος τους αλλάζει, υποβαθμίζεται; Υποχωρούν τα ονόματα. Η λέξη Πευκιάς δεν έχει το ίδιο σημασιολογικό βάθος με αυτόν που αναφερόταν στα κινηματογραφικά έργα, ως γνωστό θέρετρο με λάμψη και ελκτικότητα, ως όνειρο επίσκεψης από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Διαπιστώνουμε την συνεχή αποψίλωση της Ελληνικής περιφέρειας και υπαίθρου από υποδομές και υπηρεσίες. Αυτό έχει ξεκινήσει από δεκαετίες. Σήμερα προστίθενται τα αποτελέσματα ενός ευρύτερου πειράματος διαχείρισης των κοινών. Μαζί με την λογική ότι το σήμερα να απαξιώνει το χθες και τα ιστορικά αγαθά, (βλέπε Αποθήκες Φραντζή, Σιδηροδρομικός Σταθμός…), η τοπική και κεντρική διευθύνουσα τάξη επαφίεται στις μικρότερες απαιτήσεις, σε αυτό που λένε worst case scenario, δηλαδή το σενάριο χειρότερης περίπτωσης, το ελάχιστο ενδιαφέρον και απαίτηση. Έτσι την κοινωνική αποστασιοποίηση και το «ο καθένας για την πάρτη του» με την θεωρία της «ατομικής ευθύνης», συνοδεύει η «ιστορική αποστασιοποίηση». Όλα θυσιάζονται σε νέες ανάγκες, που δεχόμαστε συγκαταβατικοί σε αυτήν την οπισθοδρομική διολίσθηση.

Την κοινωνική αναπαραγωγή και καλύτερη ζωή, όμως δεν την εγγυώνται αντιλήψεις, που αναμένουν χρηματικές προσόδους, αποδεσμευμένες από το κληρονομημένο περιβάλλον. Το κρίσιμο είναι ποια καινοτομία, ποια προσθετικότητα σε μια δεδομένη ταυτότητα. Σημαίνει αλλάζουμε, προσθέτουμε, επινοούμε, χωρίς να ξεχνάμε από που ήρθαμε και ποιοι είμαστε.

Εφόσον δεν υπάρχουν επαρκείς διευθυντικές ομάδες άμυνας και προοπτικής, έργο δημοτών είναι η επανάκαμψη της συλλογικής οργάνωσης της καθημερινής ζωής με απελευθέρωση των δυνατοτήτων και της οικονομίας, με βάση τις ουσιώδεις ατομικές και κοινές ανάγκες και όχι τα στενά ιδιωτικά συμφέροντα. Το Δημοτικής ιδιοκτησίας με το όνομα «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ» Ξυλοκάστρου ανήκει στους πολιτιστικούς πόρους. Το “Revelin” ανήκει σε τρέχουσα ενεργό κατανάλωση και σε ενεργό ρήγμα ασυνέχειας.

Το δικαίωμα και υποχρέωση προς την πόλη, τον Δήμο είναι η εκπόνηση ενός οδικού χάρτη όλων των «στάνταρ αξίας» της περιοχής. Να συμφωνήσουμε ποιες αξίες υπηρετούμε.

Γρηγόρης Κλαδούχος / Ξυλόκαστρο, 14 Οκτωβρίου 2021