Η ακραία προκλητική και αντιδημοκρατική δήλωση της υπουργού Παιδείας που μάς θυμίζει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να απεργούν, αρκεί η απεργία τους “να μην επιχειρεί ακύρωση νόμων που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων”, είναι το επιστέγασμα μιας σειράς νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πρακτικών που επιβάλλονται στην εκπαίδευση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Μια κυβέρνηση που απομονωμένη από τον εκπαιδευτικό κόσμο και σε καταφανή αδυναμία να πείσει για την ορθότητα των επιλογών της, καταφεύγει στα Δικαστήρια και στην ωμή καταστολή, χρησιμοποιώντας τους αντεργατικούς νόμους, που η ίδια έχει θεσπίσει και ειδικά τον απεργοκτόνο νόμο Χατζηδάκη.
Η μαζική συμμετοχή στην απεργία των εκπαιδευτικών με ποσοστό συμμετοχής 70% ήταν η απάντηση στην αντιεκπαιδευτική, προκλητική και ανιστόρητη κυβερνητική πολιτική. Ήταν η απάντηση στην αξιολόγηση που είναι το κρίσιμο βήμα για τον διαχωρισμό, την υποχρηματοδότηση και το κλείσιμο σχολείων, τη θεσμοθέτηση των ανισοτήτων και τη συνολική υποβάθμιση του δικαιώματος στη μόρφωση.
Σήμερα η εκπαίδευση που γνώρισε ένα από τα μακροβιότερα lockdown διεθνώς λόγω της κυβερνητικής αδιαφορίας και ανικανότητας, δοκιμάζεται για μια ακόμα φορά από τον επιθετικό αντιδημοκρατικό δογματισμό της κ. Κεραμέως.
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να γυρίσει την εκπαίδευση πολλά χρόνια πίσω και να αναβιώσει σκοτεινές εποχές με τους διευθυντές-“δερβέναγες” και τον αλήστου μνήμης “επιθεωρητισμό”, ή αλλιώς να μετατρέψει τα σχολεία σε επιχειρηματικές μονάδες και τους διευθυντές σε σχολάρχες. Η νέα ιεραρχική δομή σε συνδυασμό με την ατομική αξιολόγηση διαλύει τον δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο λειτουργίας του σχολείου, ενώ παράλληλα κατεδαφίζεται η παιδαγωγική διάσταση της εκπαίδευσης. Το καινούργιο μοντέλο βασίζεται στη φιλοσοφία της εξατομίκευσης, του εσωτερικού ατέρμονου ανταγωνισμού συγκέντρωσης μορίων για επιβίωση και ανέλιξη σε ένα γραφειοκρατικό και διεκπεραιωτικό σχολείο.
Και όλα αυτά όταν καμία λύση δε δίνεται:
Α) στα χιλιάδες κενά που καταγράφονται στην Παράλληλη Στήριξη των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αμφισβητώντας την απρόσκοπτη πρόσβαση και συμμετοχή των εν λόγω μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία και
Β) στις χιλιάδες χαμένες ώρες λόγω μη πρόσληψης του απαιτούμενου αριθμού αναπληρωτών. Αντίθετα σε όλη την Ελλάδα, μαθητές και εκπαιδευτικοί βιώνουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, αφού το υπουργείο διατάσσει τη μαζική συγχώνευση τμημάτων που διαταράσσουν την ομαλή σχολική ζωή εν μέσω πανδημίας και ενώ τα μαθήματα έχουν ξεκινήσει τρεις και τέσσερις εβδομάδες πριν.
Γ) στο τεράστιο πρόβλημα που δημιουργεί σε μαθητές, γονείς η μη υλοποίηση του προγράμματος «σχολικά γεύματα» για το σχολικό έτος 2021-22, (ένα πρόγραμμα που θεσμοθέτησε και εφάρμοσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από το 2016 και που η ΝΔ τα λοιδορούσε και τα χαρακτήριζε «συσσίτια για τους φτωχούς) την ώρα που στα τέλη του Σεπτέμβρη, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε το ντροπιαστικό για τη χώρα μας ποσοστό των παιδιών κάτω των 17 ετών που υπέστησαν υλική στέρηση βασικών αγαθών ακόμα και διατροφής να ανέρχεται το 2020 στο 19,4% από 11,9% που ήταν το 2019. Το ποσοστό αυτό αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω το 2021 με τις ραγδαίες ανατιμήσεις στην ενέργεια, τα καύσιμα και τα βασικά αγαθά.
Τι χρειάζεται το σχολείο σήμερα; Δημοκρατία, Διάλογο, Εμπιστοσύνη
Το σχολείο, στον αντίποδα αυτών των πολιτικών, έχει ανάγκη από μια ισχυρή πνοή δημοκρατίας, εγγυήσεις συλλογικής λειτουργίας ώστε να μείνει ανοιχτό να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή υγειονομική κρίση.
Καμία προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει για την εκπαίδευση όσο αυτή σύρεται στις αίθουσες των δικαστηρίων ή προπηλακίζεται από την Αστυνομία. Απαιτείται ουσιαστικός διάλογος με εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς.
Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να ενημερώσουν την κοινωνία, τη νεολαία και τους γονείς, και να τους καλέσουν να συμπορευθούν μαζί τους για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο με αναβαθμισμένο ρόλο και βασικό θεσμό Δημοκρατίας, Γνώσης και Ισότητας.
Τμήμα Παιδείας – ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Κορινθίας