Σκέψεις, λόγια, έργα και παραλείψεις για το Μαράκι
Μαρία,
όποιος πει πως αντίκρυσε το χαμόγελό σου και δεν χαμογέλασε αυθόρμητα, θα πει ψέμα.
Όποιος πει πως γνώρισε την αγνότητα της ψυχής σου και δεν την θαύμασε, θα πει ψέμα.
Όποιος πει πως κοίταξε το όμορφο πρόσωπό σου και δεν το αναζήτησε ξανά, θα πει ψέμα.
Όποιος πει πως είδε το φως που έβγαινε απο μέσα σου και δεν το ζήλεψε, θα πει ψέμα.
Όποιος πει πως σε γνώρισε και δεν σε λάτρεψε, θα πει ψέμα.
Δεν σε μόλυνε ο κόσμος αυτός Μαρία, δεν κατάφερε να λερώσει την όμορφη ψυχή σου, να σκιάσει το φώς που ανέβλυζε από μέσα σου, να σου πάρει την ευγένεια που σε χαρακτήριζε.
Η ομορφιά του χαρακτήρα είναι αυτή που σε ξεχώριζε, η δύναμη και η μοναδικότητά σου, η απαλότητα της ύπαρξής σου.
Αυτό ήσουν Μαρία, ένας άνθρωπος απαλός, χωρίς αιχμηρές γωνίες.
Πόσο θα ‘θελα λίγο να σου μοιάζω, να ‘ξερες.
Ξέρεις πως τα ξέρω αυτά Μαρία; Γιατί είχα την τύχη και την τιμή να σε γνωρίσω! Γιατί έγινες η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα, πριν 24 χρόνια κι ας χάθηκαν οι δρόμοι μας στην πορεία.
Γιατί ευλογήθηκα να μεγαλώσω μαζί σου Μαρία και να είσαι κομμάτι της ζωής μου από τα πρώτα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Να μοιράζομαι μαζί σου αναμνήσεις από το νηπιαγωγείο τότε που έτρεχες πιο γρήγορα από εμένα και κρυβόσουν ώστε να με τρομάξεις κι εγώ έκλαιγα και σε φώναζα μέχρι να βγεις και να σε δω και ύστερα στο σπίτι μου σου έλεγα οτι κρύβεται μία μεγάλη, μαύρη αράχνη από κάτω για να μην βγούμε έξω και να μείνουμε να παίζουμε στο δωμάτιό μου.
Είχα την χαρά να χορέψω μαζί σου σε πάρτι και να σε εχω πάντα κοντά μου στα γενέθλιά μου, να ξέρω το σπίτι σου σαν την παλάμη του χεριού μου μετά από τις ατελείωτες ώρες που περνούσαμε μαζί εκει και κάθε φορά το πόμολο της εξώπορτας σου μου φαινόταν τόσο περίεργο! Να τραγουδάμε μαζί Μαρία, με μία μικρή, κόκκινη κιθάρα κι ένα άδειο μπολ παγωτού και να μας χαιρετάνε περαστικοί με κάμπριο αυτοκίνητα. Είμαι από τους τυχερούς που έλουσες με το φως σου!
Και πάλι έτρεξες γρήγορα όμως Μαρία, τόσο που δεν σε προλαβαίνω πια, είσαι μακριά. Έφυγες και με τρόμαξες, τα μάτια μου δεν σταματούν να δακρύζουν.
Πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος Μαρία, αν υπήρχαν κι άλλοι σαν κι εσένα!
Πόσο τυχεροί θα ήταν όλοι, αν είχαν στην ζωή τους άνθρωπο σαν κι εσένα Μαρία!
Πέταξες σαν τα πουλιά που υποδυθήκαμε εγώ κι εσύ στο νηπιαγωγείο το ’99:
– Τ’ άκουσες αυτό;
– Και τ’ άκουσα και το ‘δα!
– Μα είναι φοβερό!
– Και τρομερό!
Εμείς Μαρία, οι τυχεροί που σε γνωρίσαμε, θα σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας και σου υπόσχομαι κάθε φορά που κάτι θα σε φέρνει στο μυαλό μου να σου χαμογελάω, γιατί αυτό ήθελες πάντα να κάνουν οι γύρω σου, να χαμογελούν!
Κι αν λέω το όνομά σου συνέχεια είναι γιατί φοβάμαι ότι δεν θα το χρησιμοποιήσω ξανά για να σε κάνω να γυρίσεις και να με κοιτάξεις.
Τους γονείς σου να προσέχεις και να δίνεις δύναμη στην αδελφή σου Μαρία, θα χρειαστούν την ενέργειά σου για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την φυγή σου!
Και τώρα είμαστε όπως την φωτογραφία μας Μαρία, μόνο που τώρα έχουμε αλλάξει θέσεις! Εσύ είσαι ο άγγελος κι εγώ δίπλα σου παγωμένη σαν το χιόνι….
Χριστούγεννα, 1998.
Εγώ κι εκείνη ,ντυμένη χιονονιφάδα κατάλευκη σαν την ψυχή της.
Για το Μαράκι,
την Ρούσσου
και το κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας
που πάντα θα με συνδέει μαζί της.
Θρήνος επικρατεί στη Σύρο, τον τόπο καταγωγής της νεαρής γυναίκας που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα τη Δευτέρα (9/5) στις Κεχριές Κορινθίας.
Η άτυχη κοπέλα άφησε την τελευταία της πνοή στην άσφαλτο, στις Κεχριές Κορινθίας, κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης με τον φίλο της.
Η άτυχη νεαρή παρασύρθηκε από οδηγό μηχανής, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Υπέκυψε στα βαριά τραύματά της λίγα λεπτά αργότερα, πάνω στο οδόστρωμα.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα korinthostv.gr, η άτυχη νεαρή γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Κορίνθου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της. Προανάκριση για τα αίτια του δυστυχήματος διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας Κορίνθου.
