Χριστίνα Πατμίου*
Ας αφήσουμε τα παιδιά να απολαύσουν κάθε στάδιο της ζωής τους και να εκτιμούν τον εαυτό τους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φιλοδοξούν κάποτε να γίνουν.
Γνωρίζοντας ένα παιδί, μία από τις πρώτες ερωτήσεις που μας έρχονται στο μυαλό είναι «Σε ποια τάξη πηγαίνεις;». Η ερώτηση αυτή, ανεξαρτήτως απάντησης, συχνά ακολουθείται από το «Και; Είσαι καλός μαθητής;». Το παράδοξο είναι ότι, ενώ η πρώτη ερώτηση αντιστοιχίζεται εύκολα με το «Με τι ασχολείσαι;» που θα απευθύναμε κατά τη γνωριμία σε έναν ενήλικο, σίγουρα σε αυτή την περίπτωση η επόμενή μας ερώτηση δε θα ήταν «Και; Είσαι καλός αρχιτέκτονας / σχεδιαστής μόδας / αρτοποιός κ.ο.κ.;».
Είναι βέβαιο ότι οι ερωτήσεις μας αυτές δεν αποσκοπούν παρά στο να σπάσουν τον πάγο και να δημιουργήσουν οικειότητα ανάμεσα σε εμάς και το παιδί που θα τύχει να γνωρίσουμε. Ένα παιδί, όμως, δέχεται πολύ συχνά αυτές τις ερωτήσεις, με αυτή τη σειρά, από κάθε ενήλικο που γνωρίζει. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο οι σχολικές επιδόσεις του να συσχετιστούν άμεσα με την ταυτότητά του.
Αφού ολοκληρώσουμε τις ερωτήσεις που αφορούν το σχολείο, σειρά έχει το «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Μα το παιδί είναι ήδη! Υπάρχει. Τα παιδιά δεν είναι άνθρωποι «υπό κατασκευή» που περιμένουν να ολοκληρωθεί η ανάπτυξή τους και να φτάσουν στην ενηλικίωση. Ζουν, δρουν και σκέφτονται.
Και ναι, βέβαια τα παιδιά κάνουν όνειρα για το μέλλον τους. Όμως, ας μην κρυβόμαστε, όλοι κάνουμε. Πόσο εύκολα θα μιλούσαμε για αυτά σε κάποιον που γνωρίσαμε μόλις πριν λίγα λεπτά; Γιατί να έχουμε την απαίτηση από ένα παιδί να το κάνει;
«Τα παιδιά είναι το μέλλον!» Εδώ δε θα διαφωνήσω. Ευτυχώς, όμως, είναι και το παρόν!
Αν υπάρχει ένας λόγος που τα γράφω αυτά είναι ότι πρόσφατα εκτίμησα την αξία του «Να ζεις το τώρα!». Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά να απολαύσουν από μικρά κάθε στάδιο της ζωής τους και να εκτιμούν τον εαυτό τους για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φιλοδοξούν κάποτε να γίνουν.
*Χριστίνα Πατμίου
Επιστημών Υγείας και Αγωγής – Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο / Επιστήμης Διαιτολογίας – Διατροφής