Μαρία Στρίγκου
Όχι ο άλλος, είναι αθώος, το μυαλό του τον φυλάγει, ρίχνει μαύρες κουρτίνες πάνω στο κακό, κάνει πως δεν θυμάται, δεν ξέρει.
Λέει: “Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτά; Γιατί με ρωτάτε; Δεν ήρθα για να μείνω, περαστικός είμαι από δω. Μια γουλιά νερό θα πιώ και θα φύγω. Με περιμένουν στο σπίτι, έχω γυναίκα και παιδιά, ένα λευκό κουτάβι και δύο καναρίνια μέσα στο κλουβί. ”
Κοιταζόμαστε στα μάτια και ξέρουμε. Ύστερα μιλάμε γρήγορα, σα να πρόκειται να τελειώσουν οι λέξεις, κάνουμε πώς γελάμε, θυμόμαστε ένα σαχλό ανέκδοτο, κουνάμε το κεφάλι καταφατικά.
Καλά, μα δεν μιλάμε για σένα, βέβαια, τι σχέση να έχεις εσύ, παρεξήγηση έγινε, να δεις που θα ‘ ναι λάθος, πάντα γίνονται λάθη, όλα θα πάνε καλά, θα τα καταφέρεις.
Αυτή η γουλιά νερό πόσο γρήγορα περνάει. Πόσο πονάει.
Αυτό και να τα ξέρεις όλα από πριν.
Σημείωση: Η Μαρία Στρίγκου
Δουλεύει στο Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών “Ο Άγιος Σάββας”1990 έως σήμερα
Σπούδασε Counseling psychology στο Middlesex University
