Πέθανε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters επικαλούμενο το Interfax και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Την ανακοίνωση έκανε το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόταν επί μακρό χρονικό διάστημα. «Ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσόφ πέθανε χθες το απόγευμα μετά από σοβαρή και παρατεταμένη ασθένεια», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ήταν Ρώσος πολιτικός και ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης από το 1985 μέχρι το 1991. Οι ενέργειες του ήταν αυτές που οδήγησαν στην μεταρρύθμιση και βοήθησαν στο να έρθει το τέλος του Ψυχρού Πολέμου αλλά και έδωσαν τέλος στην πολιτική υπεροχή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Για τις ενέργειες του, το 1990 Το 1990 πήρε το Νόμπελ Ειρήνης.
Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε ήλπιζε ότι βελτίωναν το βιοτικό επίπεδο και την παραγωγικότητα των εργαζομένων ως τμήμα του προγράμματος Περεστρόικα.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ υπήρξε σοβιετικός κομμουνιστής ηγέτης και οι προσπάθειές του για τον εκδημοκρατισμό του αρτηριοσκληρωτικού κομμουνιστικού συστήματος της χώρας του και την αποκέντρωση της οικονομίας της, οδήγησαν στην κατάρρευση του κομμουνισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Ποιος ήταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ
Ο Μιχαήλ Σεργκέγιεβιτς Γκορμπατσόφ γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1931 σε μια φτωχή οικογένεια αγροτών. Μεγαλώνοντας στην εποχή του Ιωσήφ Στάλιν, στα νιάτα του δούλευε σε θεριζοαλωνιστικές μηχανές σε συλλογικό αγρόκτημα πριν από την ένταξή του στο Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο στη συνέχεια κυβέρνησε τη Σοβιετική Ένωση ως μονοκομματικό κράτος σύμφωνα με τη Μαρξιστική-Λενινιστική θεωρία.
Το 1953, ενώ ακόμα σπούδαζε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας παντρεύτηκε τη συμφοιτήτριά του Ράισα Τιταρένκο. Το 1955 πήρε το πτυχίο του και στην συνέχεια μετακόμισε στην Σταυρούπολη όπου και εργάστηκε για την τοπική Κομσομόλ και έγινε ένθερμος υποστηρικτής της αποσταλινοποίησης.
Το 1970 διορίστηκε Γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής της Σταυρούπολης και το 1974 βρέθηκε στη Μόχα όπου και έγινε ο Πρώτος Γραμματέας του Ανωτάτου Σοβιέτ.
Το 1979 έγινε υποψήφιο μέλος του πολιτικού γραφείου του κόμματος και τρία χρόνια μετά το θάνατο του Λεονίντ Μπρέζνιεφ εξελέγη Γενικός Γραμματέας.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ υποσχόταν τη διατήρηση του Σοβιετικού κράτους και της σοσιαλιστικής ιδεολογίας όμως είχε βαθιά την ανάγκη για μεταρρύθμιση ιδιαίτερα μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ τον Απρίλιο του 1986.
Αποσύρθηκε από τον Σοβιετοαφγανικό Πόλεμο και ξεκίνησε στις συνόδους κορυφής με τον Αμερικανό πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Στην εγχώρια αγορά, η πολιτική της Γκλάσνοστ («διαφάνεια») επέτρεψε βελτιωμένη ελευθερία του λόγου και τύπου, ενώ η «περεστρόικα» («αναδιάρθρωση») προσπάθησε να αποκεντρώσει τη διαδικασία λήψης οικονομικών αποφάσεων για τη βελτίωση της αποδοτικότητας.
Το πραξικόπημα του 1991
Τα μέτρα που εφάρμοσε και ο σχηματισμός του εκλεγμένου Κογκρέσου των Αντιπροσώπων του Λαού υπονόμευσε το μονοκομματικό κράτος. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αρνήθηκε να παρέμβει στρατιωτικά, όταν διάφορες Ανατολικές χώρες εγκατέλειψαν τη Μαρξιστική-Λενινιστική διακυβέρνηση το 1989-90. Το εθνικιστικό συναίσθημα είχε αναπτυχθεί και απειλούσε τη Σοβιετική Ένωση. Σκληροπυρηνικό μαρξιστικοί-λενινιστικοί διεξήγαγαν το πραξικόπημα του 1991 εναντίον του.
Τέσσερις μήνες αργότερα, η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και ο Γκορμπατσώφ παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο. Το 1992 ίδρυσε το ίδρυμα Γκορμπατσόφ και συνέχισε να επικρίνει την στάση απέναντι στους μετέπειτα Ρώσους Προέδρους Μπόρις Γέλτσιν και Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ είναι κεντρικό πρόσωπο του ρωσικού σοσιαλδημοκρατικού κινήματος.
Ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του 20ου αιώνα
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα και αποτελεί μέχρι και σήμερα θέμα διαμάχης μέχρι σήμερα. Βραβεύθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων και του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 1990 ενώ ο ρόλος του στον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου, την επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σοβιετική Ένωση και την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη επαινέθηκε.
