Α.Γ Καλλής: Αντίο Μάρθα
Δεν είναι παράξενο να χάνεται το φεγγάρι και στο βάθος του δρόμου να ξεπροβάλλει μέσα από την τεράστια οθόνη μια παρέα νέων από μια άλλη γειτονιά , από μίαν άλλη εποχή …
να τραγουδάει, να γελάει ,να ονειρεύεται, να ζωγραφίζει ένα σε σκέπτομαι, ένα σ αγαπώ με χρώματα από ένα τεράστιο ουράνιο τόξο, και στο φινάλε…
λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι του τέλους ,να χαρίζει ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ ,μια ζωή που δραπετεύει από ένα καλογραμμένο σενάριο, ένα κάποιο Σάββατο, μια κάποια Παρασκευή, ή Κυριακή απόγευμα στο Ζαχαροπλαστείον ο Κρίνος εφτά παρά τέταρτο όταν τα βλέμματα γράφουν, κόντρα στα θα και τα όταν των άλλων, πάνω στην σιωπή ,έναν νέο ήχο γλυκό και ανεπαίσθητο όπως τα αρώματα της άνοιξης, που θα αφηγείται μίαν ιστορία …
πως ήταν λέει κάποτε εδώ ανάμεσα σε Κύκλωπες ,γοργόνες και ξωτικά, για να ταξιδέψει ένα χαμένο παιδί πάνω στο πλοίο ”Ελπίς” ..σαν ένα αστεράκι κιτρινωπό κι αχνό, που έχασε το δρόμο του, όπως όλα εκείνα τα ωραία που χάθηκαν για πάντα….
Αντίο Μάρθα, καλό σου ταξίδι
Τέλης Καλλής
