Διάλογος μ’ έναν γονιό
Του Ηλία Παπαχατζή
-Καλημέρα, Βασίλη
-Καλημέρα, δάσκαλε. Τι κάνεις; Τι νέα απ’ το μέτωπο;
-‘Όλα καλά, όλα ανθηρά…Δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε
-Συμφωνώ. Στην Ευρώπη ο κόσμος είναι στους δρόμους κι εμείς εδώ απλά γκρινιάζουμε μεταξύ μας…
-Βασίλη, κάποτε μιλούσαμε για παρασιτικό καπιταλισμό…ακόμα εκεί βρισκόμαστε ως νοοτροπία…
-Μη με μπερδεύεις, δάσκαλε. Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Πώς τα πάτε στο σχολείο;
-Θαυμάσια. Αφού μας διαβεβαίωσαν ότι δε θα μας στείλουν τους καθηγητές, που μας λείπουν, βγάλαμε επιτέλους πρόγραμμα εκ των ενόντων
-Εσείς…γιατί ο γιος μου πότε τελειώνει στις 12, πότε στις 12:30.Τι σχολείο είν’ αυτό;
-Τι να πω, βρε φίλε; Θα είναι από τα πιο αδικημένα σχολεία.
-Εμ, βέβαια. Θέλει να πάει η μάνα του να ρωτήσει κι όλο της λένε “περιμένετε, κυρία μου, να σταθεροποιηθεί το πρόγραμμα και να μπει το σχολείο σε μια σειρά”
-Κατάλαβες, Βασίλη; Τελειώνει ο Οκτώβρης και μόνο στην περιοχή μας έχουμε πάνω από 100 κενά.
-Μα η υπουργός έλεγε ότι δεν υπάρχουν κενά
-Το έλεγε για τους αδαείς. Τώρα κατάλαβαν ότι χρειάζονται μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικοί ακόμα;
-Ωραία…Θα μου πεις τι τους νοιάζει αυτούς! Πήγαν ποτέ σε δημόσιο σχολείο να καταλάβουν τον κόπο του δάσκαλου;
-Και τον πόνο του γονιού;
-Μωρέ, καλά τα λέμε εμείς εδώ. Θα κάνετε τίποτα εσείς οι δάσκαλοι;
-Δύσκολα, Βασίλη μου. Είμαστε συνδικαλιστικά στον κόσμο μας
-Για την ΟΛΜΕ λες; Καλά πού εξαφανίστηκαν αυτοί;
-Έχουν εκλογές
-Καλά, νωρίς δεν είναι;
-Για τους αιρετούς. Ηλεκτρονικά!
-Αυτές, που την άλλη φορά κάνατε αποχή; Τώρα τι άλλαξε;
-Τίποτα. Αυτοί άλλαξαν…Δε βλέπουν ότι ο ν.Χατζηδάκη διαλύει τα συνδικάτα…
-Άστους αυτούς…εσείς τι θα κάνετε, δάσκαλε;
-Τι να κάνουμε, ρε Βασίλη; Προσπαθούμε τοπικά να αντιδράσουμε στην αξιολόγηση και να συντονιστούμε
-Τόσο άσχημη είναι τελικά αυτή η αξιολόγηση;
-Τόσο και χειρότερα. Ξέρεις τι είναι αντί να ασχολείσαι να μάθεις τα παιδιά γράμματα-που έχουν μείνει τόσο πίσω με τον κορονοϊό -εσύ να πρέπει να έχεις το μυαλό σου να συμπληρώνεις τις φόρμες του ΙΕΠ;
-Καλά, γραμματέας είσαι, δάσκαλε;
-Εγώ; Γραμματέας, λογιστής, ψυχολόγος, νοσηλευτής…φιλόλογος πάντως δεν είμαι
-Και καλά, δε ντρέπονται;
-Ποιοί; Αυτοί που βάζουν βαθμούς στα σχολεία; Αυτοί, που αντί να πάρουν πυροσβέστες ξυλοφορτώνουν τους φοιτητές επειδή δε δέχονται την αστυνομία στα πανεπιστήμια;
-Πες κι άλλα, δάσκαλε
-Αυτοί, που βάζουν τους ανεμβολίαστους να πληρώνουν κάθε βδομάδα χαράτσι για να μπουν στα σχολεία; Πού έχουν 7.500 γιατρούς κι υγειονομικούς σε διαθεσιμότητα κι ο κόσμος πεθαίνει λόγω έλλειψης προσωπικού και ΜΕΘ;
-Κι όμως αυτοί μας κυβερνάνε, δάσκαλε
-Ναι, βρε Βασίλη. Αλλα τώρα δεν έχουμε εκλογές. Θα κάνουμε τίποτα;
-Καμιά απεργία;
-Να απεργήσουμε στις 9 Νοέμβρη
-Εντάξει. Αλλά θα βγει τίποτα
-Κι αν δεν απεργήσουμε, θα βγει;
-Όχι
-Άρα ας απεργήσουμε, για να χουμε μια ελπίδα
-Με αυτές τις ηγεσίες;
-Αυτούς έχουμε, Βασίλη μου. Αν δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε, μη γκρινιάζουμε
-Σωστός. Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο, δάσκαλε
-Για πες
-Στο σούπερ μάρκετ πήγες τελευταία;
-Αμέ. Εσύ τι κατάλαβες, Βασίλη;
-Πως μας ληστεύουν, δάσκαλε
-Λένε ότι φταίει ο πόλεμος
-Για το 50% αύξηση στο γάλα φταίει ο πόλεμος;
-Εγώ λέω ότι τα οικονομικά συμφέροντα κάνουν πόλεμο σε μας, Βασίλη
-Κι εμείς στον κόσμο μας, δάσκαλε
-Καλά να πάθουμε λοιπόν όσο τους κοιτάμε…
-Έτσι… γεια σου, δάσκαλε
-Καλό Σαββατοκύριακο, φίλε
