Το σημαντικότερο αξιοθέατο του οικισμού Άγριλος ή Αγρίλη είναι το «Κάστρο των Παραμυθιών», ο δημιουργός και εμπνευστής αυτής του φιλόδοξης κατασκευής είναι ο Χαράλαμπος Φουρναράκης (γνωστός και ως Χάρρυ Φουρνιέ), ο ίδιος που επιμελήθηκε και τον Πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά.
Το «Κάστρο των Παραμυθιών» κατασκευάστηκε την δεκαετία του 1960 και αποτέλεσε πόλο έλξης επισκεπτών από τις γύρω περιοχές ενώ λειτούργησε κατά καιρούς και ως χώρος για θεατρικές και εικαστικές παραστάσεις, μουσείο και ξενοδοχείο.
Το Κάστρο και όλα τα κτίσματα πέριξ αυτού, που έχουν φιλοτεχνηθεί από το μεγάλο Φιλιατρινό ευεργέτη, Χαράλαμπο Φουρναράκη και αποτέλεσαν αντικείμενο ευγενούς δωρεάς από τον αείμνηστο στον Μορφωτικό Σύλλογο Φιλιατρών “Ο Πυρσός” το 1982. Πολλοί φίλοι θα θυμούνται το γιατρό να κτίζει και να ζωγραφίζει, αλλά και να ξεναγεί τους επισκέπτες και να τους διηγείται για ποιον λόγο έχτισε αυτό το Κάστρο, ενθαρρύνοντάς μας ότι όλοι μπορούμε να φτιάξουμε ακόμα και Κάστρα. Είχε αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε αυτό του το όνειρο και δούλευε σε αυτό μέχρι και το τελευταίο απόγευμα της ζωής του. Μετά το θάνατό του ασχολείται με αυτό μέχρι και πρόσφατα ο άξιος συνεχιστής του, ο γιος του Γιάννης Φουρναράκης.
Το εξωτερικό του κάστρου κοσμούν σκηνές και αγάλματα από την ελληνική μυθολογία, όπως είναι οι τεράστιες φιγούρες του Ποσειδώνα και της Αθηνάς, αλλά και ήρωες της Επαναστάσεως του 1821 μαζί με ιππότες. Στο πλάι του βρίσκεται ένα μεγάλο κτίριο με την μορφή ενός αλόγου, σαν τον Δούρειο Ίππο, το οποίο παλαιότερα φιλοξενούσε μία βιβλιοθήκη.
Ανεξάρτητα αν μας αρέσει ή οχι, το κάστρο είναι δυστυχώς αφημένο στη τυχή του, καθώς δεν υπάρχει χρηματοδότηση για συντήρηση και o σύλλογος που το διαχειρίζεται δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα. Μάλιστα έχει προταθεί να περάσει στα χέρια του δήμου Τριφυλίας.
Χαρακτηριστικές δυο πολύ ωραίες επιγραφές μέσα στον χώρο του κάστρου είναι :
«…για να θυμίζει σε όλους μας, έτσι με την θεωρία του, τα παραμύθια που γλυκά μας έλεγε η γιαγιά μας» και «Μέτρα τον άνθρωπο όχι με τα λεφτά του, ούτε και με τις γνώσεις του ακόμη, αλλά με το ποσόν της ευτυχίας που χαρίζει στους συνανθρώπους του».
