Μαρία Στρίγκου
Μην αφήνεις τη φωτιά σου να πεινάει. Συδαύλιζέ την τακτικά. Εφοδίαζέ την με ξύλα. Μην εξαντλείς τις προμήθειές σου σε πεύκο. Δεν χρειάζεσαι μια φλόγα ζωηρή μα εφήμερη. Χρειάζεσαι μια φλόγα που θα διαρκεί και θα σε ζεσταίνει, χωρίς να σε καίει απαραίτητα.
Φρόντιζε η εστία σου να είναι καθαρή. Μάζευε προσεχτικά τις χτεσινές στάχτες. Ο,τι είναι χτες, πέρασε μα έχει τη δύναμη, αν το μετασχηματίσεις, να ωφελήσει.
Μην περιμένεις να παγώσεις για ν’ ανάψεις τη φωτιά. Ο,τι παγώνει, δύσκολα κινείται κι ακόμα πιο δύσκολα ξαναζεσταίνεται. Συντήρησε τη φλόγα αναμμένη ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Μπορεί να σε θρέψει, να σε φωτίσει, να σε προστατέψει πέρα από τα άλλα. Δείξε σεβασμό στις αρχαίες τεχνικές αυτοσυντήρησης.
Η αλήθεια είναι απλή και συχνά έρχεται από την κατανόηση του παρελθόντος.
Να τολμάς να δοκιμάζεις το Αδύνατο μα μην αφήνεις τον εαυτό σου να καεί χωρίς λόγο. Η ζωή σε χρειάζεται ζεστό όχι απανθρακωμένο.
Να ερωτεύεσαι, όχι για την λάμψη της φλόγας μα για το ταξίδι της στον κόσμο. Οι φλόγες που ταξιδεύουν φωτίζουν τις σκοτεινές πλευρές της ζωής, διώχνουν τα φαντάσματα, γίνεσαι/γίνονται φως.
Να μοιράζεσαι.
Τη ζέστη, την θαλπωρή, τη σοφία και την αγάπη.
Έτσι που κανένας χειμώνας να μην σε τρομάζει πια.
Η αγκαλιά είναι η καλύτερη κρυψώνα για τις φωτιές που δεν θέλουμε να σβήσουν.
Να αγκαλιάζεις αλλά και να σ’ αγκαλιάζεις συχνά.
Ο χειμώνας είναι το καλύτερο φροντιστήριο για το καλοκαίρι. Μην αφήνεις το μάθημα να πάει χαμένο.
Σημείωση: Η Μαρία Στρίγκου είναι συγγραφέας και δουλεύει στο Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών “Ο Άγιος Σάββας”1990 έως σήμερα
Σπούδασε Counseling psychology στο Middlesex University
