Στο βλέμμα έμαθε να κρύβεται η ψυχή. Όμως καμιά φορά κι ο λόγος, η φωνή τής ψυχής, μπορεί να σταθεί αμήχανα μπροστά στο ψέμα, να προσπεράσει με κόκκινο για την σωτηρία μιας ακατανίκητης δύναμης που κρίνει σωστά σε λάθος συνθήκες .
Στο βλέμμα κρύβεται η φωνή όσων γνώρισες, όσων απέρριψες, όσων ανέχθηκες, όσων θα ήθελες να έχεις και δεν έχεις.
Στο βλέμμα κρύβεται το μέτρο αντοχής, το μέτρο ανοχής, το μέτρο τής σιωπής, της θλιβερής συνενοχής.
Στιγμές αναλαμπής, καταγραφής, αποστροφής σε ένα καλά δομημένο σύστημα που σε γνωρίζει όσο είσαι διατεθειμένος να το υπηρετείς πιστά χωρίς εξάρσεις, υπονοούμενα και αμφισβητήσεις.
Στιγμές εν ολίγοις απείρου κάλους ,εκεί όπου το ψεύδος αντικαθιστά την αλήθεια ως ανάγκη αποκατάστασης του χαμένου κύρους… των επιφανών λακέδων ”υπερασπιστών” του δημοσίου συμφέροντος.
Κι ένα ζώο δραπέτης μέσα στην δομημένη ανθρώπινη ζούγκλα έρχεται αθόρυβα να αποκαταστήσει τις λεπτές χαμένες ισορροπίες, ανάμεσα στα πρέπει που δεν πρέπει… με ένα άγγιγμα..
άγγιγμα καρδιάς , άγγιγμα ψυχής ως κατ’ επάγγελμα προφήτης για να θυμίσει σ’ αυτόν που ήξερε και ξέχασε, σ’ αυτόν που απέρριπτε χωρίς να ξέρει, την υπέρτατη αλήθεια… αγάπη και μόνον αγάπη .
