Ρώτησε το σκοτάδι, τη μικρή φλόγα στο δωμάτιο της σιωπής, αν ένιωθε μοναξιά.
Πως μπορώ να νιώθω μοναξιά του είπε, αφού είσαι εσύ εδώ.
Εγώ της είπε, πριν έρθεις, αισθανόμουνα κάθε μέρα το απόλυτο μίας σιωπής που με έκανε να μην περιμένω τίποτα, να μην θέλω τίποτα, να μην έχω διάθεση για τίποτα .
Μα καλά του είπε η φλόγα δεν φοβάσαι ότι ένα μεγάλο μέρος σου
θα γίνει δικό μου ;
Δεν μπορεί ποτέ να νιώσω φόβο για την ελπίδα είπε το σκοτάδι .
Όταν όλα θα έχουν φωτιστεί κι εγώ θα γίνω μέρος αυτής της μεταμόρφωσης, αυτής της διάχυσης του φωτός πού θα διώξει την δική μου μοναξιά και θα με ενώσει μαζί σου για πάντα σε μια αγάπη αιώνια, τότε μόνο θα αισθανθώ την απόλυτη ευτυχία , την απόλυτη συνύπαρξη, την απόλυτη ταύτιση με το άλλο μου εγώ , πού στην ουσία θα είσαι εσύ σαν ένα μέρος ενός σύμπαντος πού δεν θα έχει ανάγκη να επιβληθεί και να κατακτήσει, αλλά να γαληνέψει και να αγαπήσει μέσω του ειρηνικού αγγελιοφόρου το φως της παντοτινής γνώσης .
