Ένα Αστέρι γεννιέται. (KERA NEMEA)
Το 1969 γνώρισα την οδό Δερβενακίων όταν ο πατέρας μου με την μητέρα μου άνοιξαν το βιβλιοπωλείο Καλλής. Ο δρόμος αυτός είχε μια αίγλη, ήταν πρώτα απ’ όλα το εμπορικό κέντρο τής Νεμέας, ένα πραγματικό κόσμημα , κι έπειτα ο δρόμος αναψυχής όπου τα σαββατοκύριακα καθώς η μέρα έφευγε ,οι Νεμεάτες φορώντας τα καλά τους ρούχα έκαναν την βόλτα τους μέχρι να καταλήξουν σε ένα από τα όμορφα γραφικά καφενεδάκια, ζαχαροπλαστεία,
ταβερνάκια για να θυμηθούν ,να γελάσουν ,να σχολιάσουν, να φιλοσοφήσουν .
Τα χρόνια πέρασαν, ο ιστορικός αυτός δρόμος άρχισε να φθίνει. Πολλοί από τους παλαιούς εμπόρους έφυγαν απ’ την ζωή, ο κόσμος άλλαξε συνήθειες , η παλιά βόλτα άρχισε να μοιάζει σαν τις κιτρινισμένες φωτογραφίες απ’ το οικογενειακό άλμπουμ , που τις βλέπεις για λίγο ,νοσταλγείς, κι έπειτα επανέρχεσαι σε μια πραγματικότητα πού σού κλείνει το μάτι καλώντας σε να προχωρήσεις. Τα χρόνια πέρασαν ,κάποιες προσπάθειες να ζωντανέψει ο δρόμος ξανά από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές έπεφταν στο κενό γιατί τούς δρόμους τούς κάνουν οι άνθρωποι ,οι άνθρωποι πού είναι δεμένοι με αυτό πού δημιουργούν και αγαπούν και οι άνθρωποι αυτοί αντιμετώπιζαν δυσκολίες .Στο μεταξύ ήρθε η δωδεκάχρονη οικονομική κρίση ,η πανδημία και Χιλιαδυο άλλα πράγματα πού κατέφαγαν τα σωθικά αργά αλλά σταθερά αυτής της ομορφιάς πού έδινε ζωή και ύφος στην πόλη.
Κι έτσι ο πολύβουος δρόμος με τα γέλια ,τις αψιμαχίες τών εμπόρων και τις φωνές τών παιδιών μετατράπηκε σ ενα σκοτεινό ήρεμο και γαλήνιο μονοπάτι πού αναζητούσε βουβά την χαμένη του άνοιξη.
Όλα όμως κάνουν τον κύκλο τους έρχονται, παρέρχονται και ξαναέρχονται μέχρι να βρουν τον βηματισμό τους, όπως και έγινε.
Μια νέα γενιά ήρθε να συναντήσει όσους είχαν απομείνει από τις παλιές καλές μέρες ,η αυλαία ξανανοίγει ,το φως τού ήλιου ξαναμπαίνει στα σκοτεινά δωμάτια τής απόγνωσης, χαμόγελο σκάει στα πρόσωπα, ένα κορδελάκι στολίζει τα μαλλιά των κοριτσιών , φόρεμα ,το καλό κοστούμι ,οι μυρωδιές απ’ τα λουλούδια ,μια καλημέρα ακόμα ,μαυρόασπρες φωτογραφίες πού σιγά σιγά αποκτούν χρώμα…ζωή.
Υ.Γ το φιλμ που γύρισα με τίτλο Νεμέα…ένα αστέρι γεννιέται (KERA NEME) το αφιερώνω σε δύο νέα παιδιά που πήραν το ιστορικό ξενοδοχείο του Λαοδάμαντα Δημόπουλου και το μετέτρεψαν σ ένα σύγχρονο κόσμημα για την Νεμέα ανατρέποντας τις δυσοίωνες προβλέψεις αυτών που δεν αγάπησαν ποτέ πραγματικά την Νεμέα μας .
Ένα κόσμημα έρχεται λοιπόν να στολίσει την παλιά αγορά τής Δερβενακίων το νέο ξενοδοχείο KERA NEME δύο ταλαντούχων Νεμεατων της Μαρίας Αθανασίου και του Χρίστου Κόρακα , που ονειρεύονται μαζί με άλλους μια άλλη Νεμέα , αυτή τής προόδου, του πολιτισμού και της ανάπτυξης που στηρίζεται στο τρίπτυχο οίνος, μύθος, πολιτισμός προϋποθέσεις του αγροτουρισμού που θα φέρει στην ζωή την πόλη των 3000 χρόνων.
Επέλεξα για μουσική υπόκρουση τρία τραγούδια της Εντίθ Πιάφ για να τονίσω την παλιά αίγλη που ζει πλέον σε ένα μοναδικό σύγχρονο δημιούργημα όπως είναι το KERA NEME και εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να ευημερήσει όπως και τα υπόλοιπα κοσμήματα τής Νεμεάτικης εστίασης που έχουν δώσει τεράστια μάχη επενδύοντας τεράστια ποσά και καλώ να έρθουν στην Νεμέα όσους δεν είχαν την τύχη να την γνωρίσουν, να την γευθούν, να την αγαπήσουν μέσα από τις αρχαιότητες που υπάρχουν σε κάθε χωριό, τον μοναδικό Αγιωργίτικο οίνο και την μοναδική φιλοξενία ανθρώπων πού συνεχίζουν μια παράδοση 3000 χρόνων….Καλή Επιτυχία.
