Μεταφορικά σημαίνει : άνθρωπος χωρίς θέληση, του οποίου η δραστηριότητα κατευθύνεται από κάποιον άλλο
Μαριονέτα , Ομοίωμα ανθρώπου, Κούκλα
Τι μπορεί άραγε να περιμένει κανείς από μια κοινωνία όπου οι πολίτες είναι ανδρείκελα, άλλων ανδρείκελων, που καθοδηγούνται από άλλα ανδρείκελα, μέχρι η πυραμίδα να φθάσει στον μαριονετίστα που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού?
Ποια η θέση μας ανάμεσα στα ανδρείκελα? Ποιος ο ρόλος μας στο θέατρο σκιών? Υπάρχει κοινό που μας χαρίζει το χειροκρότημα του, ή απλά μηχανικά συνεχίζουμε να παίζουμε σε ένα άδειο θέατρο?
Τα ανδρείκελα που ορίζουν την λεγόμενη «κανονικότητα» γνωρίζουν πως τέτοια είναι?
Υπάρχει ένα παραμύθι για παιδιά «Το ανδρείκελο του Δον Μπέτο»
Ο Δον Μπέτο είναι εγγαστρίμυθος. Το ανδρείκελο του είναι ο Ρομπέρτο . Μ’ αυτόν έδωσε παραστάσεις όλη τη ζωή του μέχρι που ήρθε στιγμή που κουράστηκε κι αποφάσισε να αποσυρθεί στην εξοχή, και να χρησιμοποιήσει πλέον τον Ρομπέρτο σαν σκιάχτρο…
Ίσως το επόμενο βήμα, σε μια ανθρωπότητα που θα έχει αποδεχτεί πως ο μόνος ρόλος ύπαρξής της είναι να διευκολύνει τους μαριονετίστες να δίνουν την παράσταση τους, να μην χρειάζονται τα ανδρείκελα.
Επειδή πολλά από αυτά κοστίζουν αρκετά, μάλλον για σκιάχτρα θα πάνε, με τελευταίο ρόλο να τρομάζουν τα ελεύθερα πουλιά που θα θέλουν να τσιμπήσουν λίγους καρπούς.
Προς το παρόν τα ανδρείκελα χρησιμεύουν και σαν σάκος του μποξ στους δοκιμαζόμενους πολίτες, οι οποίοι φαντασιώνονται μέρες δόξας και λύτρωσης από το ζυγό της δουλείας, μια εκτόνωση με ανούσιες, ηλίθιες διαμαρτυρίες, ένας αντιπερισπασμός στολισμένος με φωτάκια που να ελκύουν το βλέμμα, έτσι ώστε να δουλεύουν ανενόχλητοι οι σκηνοθέτες για την ολοκλήρωση της μεγάλης παράστασης.
Αν για μια στιγμή κλείσεις τα μάτια και σκεφθείς πως είσαι σε ένα μέρος αχαρτογράφητο, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν έχεις πληροφόρηση, χωρίς τηλεόραση χωρίς διαδίκτυο, χωρίς ραδιόφωνο ή εφημερίδες, θα κατανοήσεις πως η ζωή μας, οι συνήθειες μας, οι ανάγκες μας, ότι πιστεύουμε, ότι αγαπάμε ή μισούμε, είναι Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΟΧΕΤΕΥΕΤΑΙ.
Σε εκείνο το έρημο αχαρτογράφητο τοπίο, οι πομποί πληροφόρησης θα ήταν ότι η φύση θα εξέπεμπε.
Όμως εμείς έχουμε ανάγκη την συμβίωση με τους άλλους, ανάγκη να νοιώθουμε μέρος ενός συνόλου, ασφαλείς με προτεινόμενες λύσεις, με ένα αναιδέστατο ανθρωποκεντρισμό να θέλει να υποτάξει ότι κινείται γύρω του, ίσως για να «ησυχάσει» μέσα του την αγωνιώδη γνώση της περιορισμένης ύπαρξής του.
Σε λίγο τελειώνει η βασιλεία των ανδρείκελων.
Τα χωράφια θα γεμίσουν με σκιάχτρα.
Ας έχουμε έτοιμα τα φτερά μας γιατί φτάνει η ώρα που θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε.