Όταν οι λέξεις χρήζουν ανάλυσης ,τότε αυτοί που τις εκφέρουν δεν είναι πια αυτοί που νομίζαμε ότι ήταν.
Και τότε…όπως λέει και το άσμα …έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις ..
Κι αυτές οι αποφάσεις αν είσαι συναισθηματικός είναι χρονοβόρες και τραυματικές .
Κλείνεις λοιπόν το φως διαλέγεις σταθμό στο παλιό ραδιόφωνο και πας μια βόλτα στο φεγγάρι όπως λέει το τραγούδι που δραπετεύει από το τρίτο πρόγραμμα, μια βόλτα όχι για να ξεφύγεις, αλλά για να πάρεις δύναμη να δεις τον κόσμο από ψηλά και να επιστρέψεις εκεί πού πραγματικά ανήκεις …σε μια ζωή με αρχές ..εκεί που τα βλέμματα ταξιδεύουν σε μια θάλασσα συναισθημάτων χωρίς να πρέπει να αποδείξουν τίποτα…τίποτα απολύτως.. όπως συμβαίνει πάντα με την αλήθεια…όχι αυτή που δημιουργούμε εκ των συνθηκών αλλά αυτή πού υπάρχει νυν και αεί χωρίς ερμηνείες…ως αυθύπαρκτη αξία.
