Α.Γ Καλλής: Και να αδερφέ που ακόμη σε ψάχνω…επί ματαίω (;) να κουβεντιάσουμε
Διαβάζαμε Ρίτσο το 75 , κι ελπίζαμε να δραπετεύσουν οι στίχοι του απ’ τα βιβλία να μπουν στις ψυχές των ανθρώπων και να ανθίσουν…Ιδιαίτερα στο μυαλό μου έρχεται εκείνο το: ”…και να αδερφέ μου πού μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήρεμα…ήρεμα κι απλά”..
Αυτό δεν ήταν απλά… ένα ποίημα, ήταν ένα όραμα μιας γενιάς πού έκρυβε εντός της την ελπίδα για έναν ομορφότερο κόσμο…
Διέσχιζε τον αέρα όπως ο αετός κι αφηνόταν στο κενό να αγκαλιάζεται με ότι ομορφότερο μπορεί να σχεδιάσει αυτή η δύναμη που ορίζει το χάος σ ένα σύμπαν πού διαρκώς διαστέλλεται υπενθυμίζοντας μας το ελάχιστον τής ύπαρξής μας…
Όμως…αδερφέ μου, σ όποιο μέρος του κόσμου κι αν ζεις …δεν μας άφησαν ποτέ να κουβεντιάσουμε ήρεμα, ούτε απλά…
Δεν χορτάσαμε αδερφέ μου από ειρήνη , από γαλήνη, τα παιδιά μας δεν έπαιξαν ποτέ μαζί, παρέμειναν παιδιά ενός κατώτερου θεού, το αίμα τους έγινε ζωγραφιά στους γκρεμισμένους τοίχους της απόγνωσης, γύρω μας ακόμη σφυρίζουν απειλητικά οι σφαίρες κι ο θάνατος μας κλείνει το μάτι πονηρά, ο δικός μας ήλιος αδερφέ έσβησε μέσα σε καπνούς ,ψευδαισθήσεις ,
ατελείωτα στρατόπεδα συγκέντρωσης… ομαδικούς τάφους…λευκά φέρετρα
Τον δικό μας προφήτη αδερφέ τον δολοφόνησαν αυτοί που σήμερα τον προσκυνούν.. Έπρεπε να τον σκοτώσουν για να τον πιστέψουν…τι ειρωνεία..
Αυτή η νύχτα αδερφέ θα αργήσει να δει το φως…
Όμως να ξέρεις πως κάποτε …μεσημέρι καλοκαιριού θα ναι ..φωνές παιδιών και τραγούδια θα συνοδεύσουν τις σκέψεις μας …και γέλια.. και αστεία κι ένα φως θα ζωντανέψει τις πρώτες μας λέξεις…Αγάπη…Ειρήνη αδερφέ
Υ.Γ το κείμενο μου αυτό το συνοδεύω με το τραγούδι τού Άσημου <<Έντιμε άνθρωπε Κυρ Παντελή>> εκτελεσμένο από τους Magic de Spell
