Το παραμύθι της Ευτυχίας και της Δυστυχίας

Ευστράτιος Παπάνης

Όταν ο Χρόνος και η Ζωή γέννησαν τα δύο δίδυμα κοριτσάκια, την Ευτυχία και τη Δυστυχία, όλοι χάρηκαν μέσα από την καρδιά τους, αλλά ανησύχησαν συνάμα, επειδή οι γονείς είχαν μια πολύ ιδιόρρυθμη σχέση: Ο Χρόνος με τις παραξενιές και την ασταμάτητη περπατησιά πλήγωνε τη Ζωή, τη γερνούσε και τη σκότωνε, κι αυτή ξεπετιόταν από τα σπλάχνα του, νεότερη, σοφότερη και ασυγκράτητη. Κανείς δε ήξερε, συνεπώς, τι σόι παιδιά θα προέκυπταν και σε ποιον θα έμοιαζαν.

 

Κι όμως από πολύ νωρίς η Δυστυχία έβρισκε παρηγοριά στην αγκαλιά του Χρόνου, γιατί μέσα της αποκτούσε διάρκεια και ίαση, ενώ η Ευτυχία πάντα κρυβόταν αλλού και σπάνια τρύπωνε μέσα στα πελώρια χέρια του. Γι αυτό κρατούσε λίγο και εξαφανιζόταν, αν παρέμενε για πολύ κοντά του.
Τα αδέρφια μεγάλωναν και έπαιζαν μαζί, πιασμένες χέρι χέρι, ίδιες στην όψη και στις καταστάσεις, που τις θέριευαν.

Η πιο μεγάλη τους διαφορά ήταν το γέλιο της Ευτυχίας και η γκρίνια της Δυστυχίας, ιδιότητα που την έκανε ανεπιθύμητη και δυσάρεστη στους ανθρώπους. Όλοι προσκαλούσαν στα σπίτια τους την πρώτη και εξόρκιζαν τη δεύτερη.

-«Είναι άδικο», φώναζε στη μητέρα της, « Άδικο. Εμένα κανείς δε με θέλει για φίλη και κανένας δεν με αγαπάει. Ο καθένας προσπαθεί να με αποφύγει και όταν τους βρίσκω, επικαλούνται τις Μοίρες για να με αποδώσουν και τους Θεούς, για να με καταδιώξουν. Κι αυτήν εδώ την αδερφή μου, που είναι τόσο εσωστρεφής και ακοινώνητη και σπάνια επισκέπτεται τους άλλους όλοι την κυνηγούν και την επιδιώκουν. Τι λάθος κάνω;»

«Μην στεναχωριέσαι άδικα», την καθησύχασε η Ζωή. «Μια που είστε πανομοιότυπες στη μορφή, θα βάζεις τα ρούχα της Ευτυχίας, και θα έρχεσαι μαζί μου»
Έτσι κι έγινε. Και από τότε οι άνθρωποι μπερδεύουν τις καταστάσεις, που θα τους προκαλέσουν ευτυχία ή δυστυχία και συχνά ανοίγουν την πόρτα τους ανυποψίαστοι στα δεινά..

Πηγή: psichologiagr.com