Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης (πολιτικός, κοινωνιολόγος, συγγραφέας) σπούδασε Πολιτικές – Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο τής Ρώμης .
Ήταν μέλος τής Εκτελεστικής Επιτροπής τής Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ.
Ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και αποτέλεσε μέλος τής ομάδας πού συνέγραψε την ιδρυτική του Διακήρυξη στο Μόναχο .Από την ίδρυση του έως την αποχώρηση του από το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε μια κριτική εναλλακτική πρόταση για την πορεία του ,η οποία δικαιώθηκε ιστορικά.( τα βιογραφικά αυτά στοιχεία αναφέρονται πάντα στα οπισθόφυλλα τών βιβλίων του και αποτελούν ένα ελάχιστο δείγμα των πεπραγμένων του)
Μια μεγάλη λοιπόν πολιτική φυσιογνωμία, ένας πραγματικός αγωνιστής συνεπής ως προς τις αρχές και τις αξίες τού Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού τής κοινωνίας, τής περιφέρειας, τού κράτους με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πού διέπουν την πατρίδα ,την ιστορία και την παράδοση της δημοκρατικής Ελλάδας ,δεν είναι πια ανάμεσα μας.
Ο Μ.Χαραλαμπιδης ήταν ένας προφήτης των δεινών πού βιώνουμε εδώ και 14 χρόνια .
Ένας πατριώτης πολιτικός ,εκ των ελάχιστων,ένας οραματιστής μιας άλλης Ελλάδας πού θα ανήκε πραγματικά σε όλους τούς Έλληνες και όχι στην νομενκλατούρα των εξαρτημένων χαρτογιακαδων τής πολιτικής από τα συμφέροντα των ολιγων.
Μαζί του φεύγει και μια γενιά αφανών πού δεν εξαργύρωσαν τούς αγώνες τους με θέσεις και αξιώματα , πού δεν συμβιβάστηκαν στους διαδρόμους τής διαπλοκής , τού καθοσπρεπισμου μιας άγονης κενοδοξης πολιτικής πραγματικότητας, πού άλλα λέει, άλλα υπόσχεται και άλλα πράττει.
Κατά τα συνήθη όλοι θα σπεύσουν να τον τιμήσουν.
Τώρα βλέπεις είναι ακίνδυνος…
Παράρτημα
Α Γ Καλλής: Η σύνδεση της Νεμέας με την πορεία ενός οραματιστή της πολιτικής:
Στην συγκεκριμένη παράγραφο ,θα αναφερθώ στα πρόσωπα που άμεσα η έμμεσα έχουν συνδεθεί με τον Μ .Χαραλαμπίδη ,και σε μια ολιγόλεπτη δική μου επικοινωνία με την ανεξάρτητη αυτή φωνή της πολιτικής σκηνής τής σύγχρονης Ελλάδας.
Στην πολιτική του κίνηση ο Μ. Χαραλαμπίδης στις εκλογές του 2000
στο ψηφοδέλτιο είχε τιμήσει την Νεμέα ,επιλέγοντας ένα άξιο άτομο ιδεολόγο και μαχητή τής πατριωτικής αριστεράς ,τον πολυγραφότατο διανοούμενο που τόσα έχει προσφέρει στον τομέα του πολιτισμού τον τραπεζικό Ντίνο Αθ. Παπαντωνίου
Παρεπιπτόντως θα ήθελα να αναφέρω πως ο αγαπητός μου, εδώ και χρόνια φίλος Γρηγόρης μου έκανε δώρο τότε τρία βιβλία τού Μιχάλη Χαραλαμπίδη που πρέπει να ομολογήσω ότι με ενθουσίασαν.
Αυτά ήταν τα εξής:1.Αγροφιλία 2.Δημοκρατία-Ανάπτυξη – Παγκοσμιοποίηση 3.Ο δύσκολος δρόμος της ανασυγκρότησης
Ο Γρηγόρης λοιπόν και ο Ντίνος ήταν υποψήφιοι στις εκλογές του 2000 στην Κορινθία στηρίζοντας την μεγάλη προσπάθεια του αείμνηστου πλέον Μιχάλη Χαραλαμπίδη για μια άλλη Ελλάδα ,αυτή τού πολιτισμού, της ισχυρής περιφέρειας, της εθνικά υπερήφανης και ανεξάρτητης από τα ξένα συμφέροντα πατρίδας που θα ανήκε στους Έλληνες χωρίς να είναι προτεκτοράτο καμίας άλλης χώρας όπως κατάντησε για ακόμη μια φορά στην μακραίωνη ιστορία της ,να είναι σήμερα.
3.Ένας ακόμη Νεμεάτης που για χρόνια τον συνέδεε βαθιά φιλία με τον Μ. Χαραλαμπίδη είναι ένας δραστήριος πολίτης με όλη την σημασία της λέξης ,συνδεδεμένος με τους κοινωνικούς αγώνες και την εστίαση ο Γιώργος Κωστόπουλος από τα Αηδόνια τής Νεμέας όπου βρίσκεται η επιχείρηση του την οποία κατά καιρούς επισκέφθηκε ο εκλιπών.
Όταν μου εκμυστηρεύτηκε κάποια στιγμή πριν από λίγα χρόνια στον χώρο τού βιβλιοπωλείου όπου συζητούσαμε για την αναπτυξιακή προοπτική της περιοχής μας , την φιλία του με τον Μιχάλη ,του εξέφρασα τον θαυμασμό μου για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα της πολιτικής που δεν είχα συναντήσει ποτέ παρά μονάχα μέσα απ’ τα κείμενα και τις τηλεοπτικές του παρουσιάσεις – παρεμβάσεις προσφέρθηκε να τον πάρει επί τόπου τηλέφωνο και πράγματι μετά τις απαραίτητες συστάσεις μιλήσαμε για πέντε λεπτά σχετικά με τις δυνατότητες ανάπτυξης της περιφέρειας γενικά και ιδιαίτερα της Νεμέας όπου είχα και έχω συγκεκριμένες προτάσεις .
Ενθουσιάστηκε με όλα όσα τού ανέπτυξα και μου υποσχέθηκε πως σύντομα θα έρχονταν στην Νεμέα και θα συνεχίζαμε την συζήτηση στα Αηδόνια στο Εστιατόριο του επιστήθιου φίλου του Κωστόπουλου που τον συνέδεαν όπως μου είπε χαρακτηριστικά κοινοί αγώνες για την Δημοκρατία.
Δυστυχώς οι υποχρεώσεις του δεν του επέτρεψαν να έρθει κι έτσι έχασα μια ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά έναν άνθρωπο που εκτιμούσα εκ τού μακρόθεν μέσα από τα κείμενα και τις δημόσιες παρεμβάσεις του.
Υ.Γ Τέλος θα ήθελα σαν επίλογο να κάνω μια θλιβερή διαπίστωση για την πατρίδα μας με το ένδοξο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον.
Σ’ αυτόν τον τόπο λοιπόν οποίος έχει όραμα πληρώνει το τίμημα τής απόρριψης από τούς άλλους πού φοβούνται το μέτρο τιμιότητάς τους.
Όπως έλεγε και ο Σαββόπουλος, σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί…
Ας είναι, καλό ταξίδι Μιχάλη ,ο αγώνας συνεχίζεται..
