Η οικογένεια Χρόνη από τα Χρονέικα Αργολίδας ζει αποκλειστικά από την παραγωγή ελαιόλαδου, ακολουθώντας παραδοσιακές πρακτικές. Στο τηλεοπτικό οδοιπορικό του ΑΠΕ-ΜΠΕ , καταγράφονται οι προσδοκίες τους, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω του αυξανόμενου κόστους παραγωγής και η σημασία της ελαιοκαλλιέργειας στη ζωή τους. Παράλληλα, το ΑΠΕ-ΜΠΕ επισκέφθηκε ένα ελαιοτριβείο στο Λυγουριό κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου, καθώς μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα έχει ξεκινήσει το μάζεμα και οι ελαιοπαραγωγοί της γύρω περιοχής θα το επισκέπτονται μαζικά.
Η Αγγελική Χρόνη είναι εκπαιδευτικός αλλά τον Οκτώβριο παίρνει άδεια για να δουλέψει με τα άλλα 5 μέλη της οικογένειας στα χωράφια για να μαζέψουν ελιές και να τις οδηγήσουν στο ελαιοτριβείο. Έχουν αρκετές ρίζες και παράγουν συνήθως αρκετά μεγάλες ποσότητες ελαιόλαδου και με τα έσοδα ζει η οικογένεια όλο το χρόνο.
Θεωρούν τα χωράφια τους με τα λιόδεντρα, όπως λέει χαρακτηριστικά, ως «προέκταση της αυλής του σπιτιού της».
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ερχόμαστε εδώ σε αυτά τα χωράφια και φροντίζουμε τα δέντρα με διαφορετικό τρόπο ανάλογα την εποχή. Και φέτος θα ξεκινήσουμε να μαζεύουμε από τέλος Οκτωβρίου γιατί είναι αραιός ο καρπός και για να μην τον χάσουμε από την ωρίμανση του θα ξεκινήσουμε από το τέλος Οκτωβρίου. Η οικογένεια η δική μου έχει επιλέξει πάντα τον παραδοσιακό τρόπο χωρίς τη χρήση μηχανημάτων. Για την ώρα μπορούμε και τα πέντε μέλη της οικογένειας να συμμετέχουμε σε αυτό, άρα υπάρχει ένα κέρδος από τα εργατικά».
Το πρόγραμμα της οικογένειας όταν ξεκινάει το μάζεμα είναι λιτό και απέριττο
«Από τις 7 το πρωί είμαστε στα χωράφια και τελειώνουμε με τη δύση του ήλιου», λέει η Αγγελική Χρόνη. Η δουλειά όμως, με τα λιόδεντρα δεν περιορίζεται μόνο τις ημέρες της συγκομιδής. Γίνεται καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους. Οι ελιές χρειάζονται φροντίδα.
«Τους πρώτους δύο μήνες του χρόνου Ιανουάριο και Φεβρουάριο, γίνεται χοντρό και ψιλό καθάρισμα. Με το βενζινοπρίονο κόβουμε τις χοντρές κλάρες, και με μικρό ψαλίδι καθαρίζουμε μέσα τα κλαδιά. Τα χορτάρια βέβαια καθαρίζονται ανά δίμηνο τρίμηνο με το χορτοκοπτικό και λίγο πριν την συγκομιδή καθαρίζουμε τον κορμό από τα λεγόμενα αγριλίδια».
Ρωτάμε την Αγγελική Χρόνη αν χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα. «Προσπαθούμε όσο γίνεται λιγότερα. Για το δάκο κάποιες φορές γίνεται και ομαδική δακοκτονία με τη συμβολή συνεργείων του Δήμου. Το λίπασμα είναι απαραίτητο».
Αυξημένο το κόστος παραγωγής
Λιπάσματα, εργατικά και φάρμακα είναι ιδιαίτερα ακριβά κάτι που μειώνει το κέρδος των ελαιοπαραγωγών οικογενειακής διάστασης. Ο πατέρας της οικογένειας, Θανάσης Χρόνης, εξηγεί.
«Δύσκολα θα έχουμε αναγκαίο κέρδος και φέτος, αφού ήδη λιπάσματα, εφόδια, φυτοφάρμακα έχουν αυξηθεί. Μην ξεχνάτε το λάδι είχε χαμηλές τιμές. Οι ελαιοπαραγωγοί τώρα πουλάμε τον τενεκέ που λέμε ή το δίνουμε στον έμπορο που το επεξεργάζεται και το μεταπουλά σε μεγαλύτερο έμπορο».
Σήμερα, οι τιμές που αναμένονται για τους μικρούς παραγωγούς θα κυμανθούν γύρω στα 7-8 ευρώ το λίτρο, αυξημένο από παλιά, αλλά όχι τόσο για να μην έχουν παθητικό κάποιοι λόγω της μικρότερης παραγωγής σε σχέση με παλαιότερα χρόνια.
Υψηλές τιμές για τον καταναλωτή
Πάντως, οι τιμές για τον καταναλωτή μπορεί να μειωθούν λίγο αλλά θα παραμείνουν ακριβές στο ράφι, προβλέπουν οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις που κάνουν και εξαγωγές όπως το ελαιοτριβείο Μελά στο Λυγουριό, το χωριό κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου. Την ημέρα που πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη, η διευθύντρια Αναστασία Μελά έκανε ξενάγηση σε μια ομάδα Γάλλων τουριστών που ήρθαν να αγοράσουν τυποποιημένο παρθένο ελαιόλαδο και παράγωγα προϊόντα.
«Οι επιπτώσεις στον καταναλωτή από τις πιο μικρές ποσότητες θα παραμείνουν υψηλές. Παλαιότερα αγόραζαν ποσότητες για κατανάλωση όλο το χρόνο, τώρα συνηθίζουν να αγοράζουν για τις καθημερινές τους ανάγκες», λέει η κυρία Μελά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σε ολόκληρη την Πελοπόννησο πάντως, ευελπιστούν ότι φέτος θα είναι μεγαλύτερη η παραγωγή, καθώς έσωσε την κατάσταση η βροχόπτωση και θα αποφευχθούν και τα φαινόμενα μαζικών κλοπών σε αποθέματα όπως είχαν εκδηλωθεί πέρσι.
