Για την Οινολογική Σχολή στη Νεμέα πάλι…

Γιάννης Π. Κορδής*

Πώς να μην τους τα «χώσεις» για ακόμη μία φορά μ’ αυτή την αναλγησία των πολιτικών μας, με τις υποσχέσεις τους, δεκαετίες πολλές, πάντα προεκλογικά, για την ίδρυση Οινολογικής Σχολής στη Νεμέα και στο τέλος να εξαφανίζονται, όλα στο μηδέν!

Γιατί σίγουρα πέρα από τις κατά καιρούς πιέσεις των εμπλεκόμενων φορέων και προσωπικοτήτων πάνω στο κρασί, αρκούσε αυτή τη φορά να με «τσιγκλίσει» και πάλι, ως πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Προστασίας Οινοπαραγωγής (της γνωστής ΚΕΠΟ) αλλά και ως Κορίνθιος, το περιοδικό-ξεχωριστό αφιέρωμα για τα «Αγιωργίτικα της Νεμέας» στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (φύλλο Σαββατοκύριακου) για να γράψω εδώ ότι η ντροπή είναι μεγάλη.

Μόλις χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάς ανήγγειλε ότι το μέρισμα της ανάπτυξης επιστρέφεται (!) και όχι θα επιστραφεί στην κοινωνία, τώρα πώς τα εννοεί αυτά μόνο ο ίδιος ξέρει. Καλά λοιπόν θα ήταν αντί για λόγια, λόγια της καραβάνας, ας καλέσει αύριο κιόλας τους υπουργούς Γεωργίας και Παιδείας και να αποφασίσουν τη μεταφορά της Σχολής και του Ινστιτούτου Οίνου από τη χαβούζα του Κηφισού και τη Λυκόβρυση (κάποτε τα Μεσόγεια με αμπέλια, σήμερα οικόπεδα και αεροδρόμιο με «ξενοδοχεία») στον ιστορικό -θρυλικό θα έλεγα- Αμπελώνα της Νεμέας.

Αλλωστε σε όλες τις μεγάλες αμπελουργικές χώρες του κόσμου (10η η Ελλάδα, άραγε για πόσο ακόμη;) οι σπουδαστές ασκούνται και προοδεύουν έξω από τις πόλεις, πάνω στο αμπέλι και μέσα στα πρότυπα οινοποιεία. Να τελειώσει επιτέλους και ο δρόμος Νεμέας – Κιάτου (από τα μεγαλύτερα λιμάνια -μόνο πατάτα από Αίγυπτο!) για εξαγωγές σ’ όλο τον κόσμο με τυποποιημένα προϊόντα και ονομασίας προέλευσης (VQPRD) μπας και μείνει τίποτα όρθιο στην οικονομία μας!

Είναι κρίμα να μην εκμεταλλευτούμε και τον προαστιακό και την προσφορά των Νεμεατών, του δήμου για δωρεάν οικήματα κτλ.

Οι πολιτικοί και οι επικεφαλής στην τοπική κοινωνία -δήμαρχος, οινοποιοί- δεν μπορεί να μη γνωρίζουν τι συμβαίνει στα παρασκήνια, ποιοι τέλος πάντων φρενάρουν την πραγματική ανάπτυξη και όχι την ανάπτυξη στα λόγια με δημοσιεύματα αέρα πατέρα, όπως διάβασα πρόσφατα, ότι η Ελλάδα χρειάζεται νέα μοντέλα αυτής!

Την ανάπτυξη τη χρωστάμε στα παιδιά μας και σ’ αυτούς που έφυγαν, όπως ο πρώην δήμαρχος Γ. Καλαντζής («όνειρό μου το ΤΕΙ στη Νεμέα») και η Σταυρούλα Κουράκου, η Κυρά των Αμπελιών, που ανέβασε το ελληνικό κρασί στα ύψη, η πρώτη Ελληνίδα πρόεδρος διακυβερνητικού οργανισμού (ΟΙV – Διεθνής Οργανισμός Κρασιού στο Παρίσι). Και τι δεν έγραψε και πόσο δεν δούλεψε για τ’ αμπέλια και τα κρασιά της Νεμέας!

*Πρ. μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Προστασίας Οινοπαραγωγής – ΚΕΠΟ

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ Η Εφημερίδα των Συντακτών