Α.Γ Καλλής: Κάτω τα χέρια απ’ αυτή τη φωνή, φωνή της συνείδησης της υγιούς κοινωνίας πέρα από κόμματα και κομματίδια

Ευτυχώς πού σ αυτό το θλιβερό τοπίο πού ζούμε εδώ και πολλά χρόνια παρουσιάστηκε μέσα από ένα τραγικό γεγονός μια γυναικεία προσωπικότητα, δυναμική, μορφωμένη, ευαίσθητη, μα κυρίως Μάνα πού θύμισε σε μια κοινωνία χαμένη στα χρέη, τις υποχρεώσεις, τα λάθος πρότυπα, τους αριθμούς ,τις στατιστικές τού χάους και τής παρακμής, πως υπάρχουν και οι αξίες ,οι ιδέες, οι αρχές ,οι Άνθρωποι .

Ευτυχώς πού υπάρχει αυτή η προσωπικότητα πέρα από κόμματα, κομματίδια, πολιτευτές, βουλευτές, παράγοντες ,κομματικά παρασιτικά στοιχεία από τους μεν κι από τους δε, πού μας θύμισε πως υπάρχει μια άλλη Ελλάδα αυτή πού δεν αγωνίζεται για το μειωμένο ΦΠΑ (δίκαιο κι αυτό),αλλά όπως σε άλλα δοξασμένα χρόνια, για το Δίκαιο, την Ελευθερία, την Ισότητα ,την Αξιοπιστία, την Αξιοκρατία ,την Αλληλεγγύη, το ‘Οραμα για έναν καλύτερο και ομορφότερο κόσμο.

Κατεβήκαμε στους δρόμους απαλλαγμένοι από το διαχρονικό ψεύδος τής πολιτικής <<πραγματικότητας>>(το άμεσα συνδεδεμένο με τα κατά συνθήκη ψεύδη),και ενώσαμε τις φωνές μας για να βρεθεί επιτέλους ένας άλλος δρόμος ,όπου η Δημοκρατία δεν θα είναι λόγια και μόνο λόγια ,και ο καθ’ ένας θα είναι υπεύθυνος για όσα κάνει ή δεν κάνει, χωρίς ασυλία, αστερίσκους και νομικά τερτίπια ,ανεξάρτητα αν είναι ο κύριος τάδε ,ή ένας εργάτης βιοπαλαιστής σε μια φτωχική και υποβαθμισμένη συνοικία.
Μέσα μας μια άλλη φωνή ήρθε να ταρακουνήσει την εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνουμε σε καθημερινή βάση και που είχε να κάνει με την διαρκή κοροϊδία μιας πολιτικής πού εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ολίγων πού τυγχάνει να είναι επί μονίμου βάσεως, οι χορηγοί αυτών πού κατέχουν κάθε φορά την εξουσία .

Η φωνή λοιπόν αυτής της πονεμένης Μάνας πού ενοχλεί το κατεστημένο και τούς ανθρωποφυλακες τής εξουσίας ,έγινε η φωνή όλων μας, έγινε το όνειρο που εμπεριέχει τα χαμένα όνειρα όλων, που ξεχασμένα και σκονισμένα στο υψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης περίμεναν στην καλύτερη των περιπτώσεων, να βρεθούν στην ανακύκλωση των νοσταλγικών αναζητήσεων της μιας βραδιάς με τη συνοδεία των στίχων του Βάρναλη πού έγραφε κάποτε το εμβληματικό :<<αχ που ΄σαι νιότη που δείχνεις πως θα γινόμουν άλλος>>.

Αυτός ο άλλος λοιπόν είναι πια ΕΔΩ στους δρόμους, αρνείται το θάνατο από τους κομματικούς εγκάθετους, τίς ύβρεις από τα κομματικά αποβράσματα που δεν έχουν σεβασμό
ούτε απέναντι σε μια γυναίκα που πήρε το παιδί της κομματιασμένο και καμμένο.
Αυτός ο άλλος λοιπόν ξεχασμένος εαυτός που βρήκε την υπερηφάνεια του ξανά είναι στο δρόμο μαζί με αυτή τη Μάνα ,τη Μάνα κουράγιο, και αναζητά μαζί με όλους όσους ακόμη αντέχουν δεμένοι πάνω στο κατάρτι όπως ο Οδυσσέας, έναν τόπο που τα αυτονόητα να μην είναι ζητούμενα, που να έχει οξυγόνο, που να έχει δίκιο, που να έχει ζωή, που να έχει σεβασμό, πού να έχει όλα αυτά πού γεννούν την ελπίδα και όχι την κάθοδο σε μια ζωή εν τάφω…

Σας ευχαριστώ Κυρία
Σας ευχαριστούμε Κυρία Καρυστιανού