Χωρίς μετρητά, τι ευτυχία
Στις ουτοπικές φαντασιώσεις, ονειροπόλοι φανταζόντουσαν μια κοινωνία αχρήματη, μια κοινωνία όπου αυτή η κατάρα που λέγεται νόμισμα δεν θα είχε θέση και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συμβιώνουν μεταξύ τους σε ένα άλλο επίπεδο, όπως π.χ. μια ανταλλακτική κοινωνία.
Οι καλοί άνθρωποι που χειρίζονται τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας σκέφθηκαν να μας ικανοποιήσουν να μην βλέπουμε τα καταραμένα λεφτά μπροστά μας. Στη πραγματικότητα σε λίγο καιρό δεν θα τα βλέπουμε καθόλου θέλουμε δεν θέλουμε. Και αυτό το τελευταίο “το θέλουμε δεν θέλουμε” είναι το ζουμί.
Στην άμεση μελλοντική κοινωνία, η απόλυτη τραπεζική σκλαβιά θα γίνει επί τέλους η μόνη πραγματικότητα. Σκεφθείτε πως θα είναι η κοινωνία όπως λέγεται cashless δηλαδή χωρίς μετρητά. Σκεφθείτε τι υπέροχα να μπορούμε να κινούμαστε μόνο με μία κάρτα, ή και με δέκα αν γουστάρουμε.
ΚΑΡΤΑ όμως. Δηλαδή χρήματα διαχειρίσιμα από κάποιο τρίτο για λογαριασμό μας. Οπως γίνεται αυτή τη στιγμή με τους μισθούς μας. Μοιάζει ξεκουραστικό, ασφαλές (δεν έχω τίποτα στη τσέπη και για να με κλέψεις πρέπει να ξέρεις το κωδικό μου) τι είναι όμως αυτή η κοινωνία χωρίς μετρητά στη πραγματικότητα?
Είναι η κοινωνία των “καλών” νοικοκυραίων και τέλος. Η κοινωνία όπου για να μπορέσει να επιβιώσεις δεν θα χρειάζεται να είσαι τίποτα άλλο εκτός από ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΤΗΣ. Γελάω όταν ακούω πως με αυτό το σύστημα δήθεν κόπτονται για να εξαλειφθούν οι παρανομίες από τους εγκληματίες. Πως έτσι θα περιορίσουν το μαύρο χρήμα και τη φοροδιαφυγή.
Τους έπιασε ο πόνος να κάνουν μια πιο υγιή κοινωνία όπως με τον αντικαπνιστικό αγώνα που είναι ο απόλυτος παραλογισμός του να ενημερώνεις το κόσμο πως το κάπνισμα σκοτώνει αλλά η αγοραπωλησία τσιγάρων είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση για το κράτος και δεν πρόκειται να την διακόψεις.
Σκεφθείτε λοιπόν πως στο μέλλον σε μια ηλίθια κάρτα θα κρατιέται όλη η ύπαρξή σας. Για να την έχεις θα πρέπει να είσαι εντάξει με τις τράπεζες, για να μπορείς να εισπράττεις τα λεφτά που δουλεύεις θα πρέπει είσαι σε τέτοια νομιμότητα ώστε κάποιος να μην μπορεί να στα παρακρατήσει.
Σε ένα κόσμο χρεωμένο μέχρι το λαιμό, με το τέρας της ανεργίας να μεγαλώνει συνεχώς, με τη φτωχοποίηση των ανθρώπων να παίρνει τεράστιες διαστάσεις , (άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι τους, τη ΔΕΗ, τις οφειλές στα ταμεία και στις τράπεζες) που προσπαθούν να δανειστούν ένα εικοσάρικο από ένα φίλο, ή να αγοράσουν με λίγα ψίχουλα κάτι να φάνε, κι έχουν απαγορευτικό κόκκινο στις τράπεζες από τους διάφορους Τειρεσίες, σκεφθείτε τι θα συμβεί.
Η κατάργηση εντελώς από την κυκλοφορία των νομισμάτων – χαρτονομισμάτων είναι η εισαγωγή στη τελική φάση της εξόντωσης όλων των “περισευούμενων” και της κατηγορίας που πιο πολύ μισούν από όλες των ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ. Σήμερα μπορώ ακόμα να σηκώσω το ανάστημα και να υποστώ τις συνέπειες με δική μου ευθύνη του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΔΕΝ ΣΑΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ.΄Κι επειδή δεν σας γουστάρω δεν θέλω να έχω καν κάρτες, δεν θέλω να είμαι πελάτης της τράπεζας. Ας με κυνηγήσει όποιος θέλει και ας με στείλει φυλακή.
Για να δούμε όμως τι θα σημαίνει αυτό όταν κανένας δεν θα νοιάζεται να τιμωρήσει την επανάστασή σου και τη μαγκιά σου, γιατί πολύ απλά δεν θα μπορείς να αγοράσεις ούτε μια τυρόπιτα αν δεν είσαι στο σύστημα. Θα πρέπει να βρίσκεις καλούς φίλους να σου δανείζουν τις κάρτες τους, για να πληρώνεις το νοίκι σου, να τρως , να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, να δουλεύεις…
Γιατί σε όλο αυτό το νέο σχέδιο, δεν θα μπορείς να δουλέψεις και ξέρεις γιατί ? Γιατί θα είναι πλήρως εφαρμοσμένο και το άλλο σχέδιο το credit clear για να σε προσλάβουν. Δηλαδή για να μπορείς να δουλέψεις θα πρέπει να είσαι οκ με τις τράπεζες. Για να μπορείς να φας, να μείνεις σε ένα σπίτι, να μεγαλώσεις τα παιδιά σου θα πρέπει να είσαι οκ με τις τράπεζες. Για να αγοράσεις προφυλακτικά ή σερβιέτες θα πρέπει να είσαι οκ με τις τράπεζες.
Ποια θα είναι λοιπόν η εικόνα μιας μελλοντικής κοινωνίας? Και όχι αυτό δεν είναι δυστοπική οπτική είναι απλή λογική. Δυο κόσμοι που θα συμβιώνουν ο ένας δίπλα στον άλλον. Ο κόσμος που θα είναι όμορφος, καθαρός, με καλοφτιαγμένα σπίτια, σχολεία, αίθουσες ψυχαγωγίας, καταστήματα και ευηπόληπτους καλοπληρωτές και παραδίπλα ένα σκουπιδαριό που οι Γιάννηδες Αγγιάνηδες αυτού του κόσμου θα ξεπουλιούνται για λίγο ψωμί.
Κάποια στιγμή όπως στο soylent green οι δυστυχισμένοι χωρίς ελπίδα, οικειοθελώς μπορούν να ζητάνε να φύγουν από το μάταιο τούτο κόσμο και να γίνουν νόστιμα μπισκοτάκια για να θρέφονται τα υπόλοιπα πρόβατα που θα επιμένουν πεισματικά να επιβιώνουν…
Το μπλέξιμο με τις τράπεζες που μας προέκυψε δεν ήταν ούτε κάτι τυχαίο, ούτε κακή διαχείριση και κακή τύχη που δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε.. Ηταν prova generale για όλα τα ζωντόβολα να πάρουν μια γεύση ποιος κάνει κουμάντο και πόση δύναμη έχει.
Να εντρυφήσει η κοινωνία στην ιδέα πως όταν δανείζεσαι από τους τοκογλύφους και δεν έχεις να τους πληρώσεις στην ώρα τους εκείνοι αποφασίζουν ποια λίβρα κρέας θα σου κόψουν, όχι εσύ. Και να δημιουργήσει την αντίληψη πως δακτυλοδεικτούμενοι και κατάπτυστοι δεν θα είναι άλλοι από τους γείτονες, τους συναδέλφους, τους φίλους, που ήταν ανάξιοι να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Είναι διπλό το χτύπημα. Θα μάθεις με το καλό και το κακό ποιος μπορεί να σε γ@μάει όποτε και όπως θέλεις και θα μάθεις ποιους πρέπει να αποφεύγεις γιατί δεν είναι σωστοί άνθρωποι.
Η ορθότητα, η καθαρότητα, το να είσαι αξιόπιστος και ευυπόληπτος θα περνάει μέσα από μια κάρτα.
Και το κράτος μέσα σε όλα αυτά? Ποιο κράτος εννοείτε? Εκείνο που διορίζεται από τη παγκόσμια τράπεζα, το ΔΝΤ, και τους μεγιστάνες μετόχους-κατόχους του παγκόσμιου πλούτου? Το κράτος αγάπες μου, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ιαβέρη.
Οσο για το τι ακριβώς θα γίνει με τους μεγάλους απατεώνες, (όχι το καστανά που δεν κόβει απόδειξη) Τους μεγαλέμπορους του εγκλήματος ? Δεν θα χρειάζεται να ξεπλένουν χρήμα, μπορούν κάλλιστα να αγοράσουν μια τράπεζα,να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις, να γίνουν υπουργοί ή δήμαρχοι έτσι δεν είναι?
