Ελεύθερη μετάφραση για ένα άρθρο: «Δημοκρατικές οδηγίες για τη δολοφονία ενός δημοσιογράφου»
Ελεύθερη μετάφραση από εδώ https://comedonchisciotte.org/istruzioni-democratiche-per-uccidere-un-giornalista/
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ.
Αν στην γηραιά Ευρώπη και στην Μεγάλη Αμερική, απολαμβάνουμε μερικά αναμφισβήτητα ένα πλεονέκτημα , είναι η όμορφη αθωότητα μας να πιστεύουμε στην ίδια μας την προπαγάνδα. Είμαστε δημοσιογράφοι τόσο ικανοί που εξαπατόμαστε μόνοι μας, πουλάμε σημαντικές επιδημίες , Eau de Démocratie, ζούμε και πεθαίνουμε γεμάτη υπερηφάνεια, καταπατώντας ξεδιάντροπα άλλα ανθρώπινα πλάσματα, ζώα και φυτά. Δεν μπορώ να σκεφθώ λιγότερα οργισμένα για τον εαυτό μας όταν ακούω το όνομα του Julian Assange, όταν βλέπω το παραμορφωμένο και αποξενωμένο πρόσωπο του Julian Assange.
Αλλά σε αυτή τη περίπτωση δεν πρόκειται για σταγόνες πλουτωνίου μέσα στο καφέ με το γάλα; Με την άδεια του Eduardo Inda (γνωστός Ισπανός δημοσιογράφος) δολοφονήσαμε τον πιο σημαντικό δημοσιογράφο του 21ου αιώνα, με μεθόδους αργές, απάνθρωπες, ιεράς εξέτασης. Η Ιερά Εξέταση, φίλοι μου, δεν έχει πεθάνει. Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι πως, βασανιστήρια, κάψιμο και δολοφονίες αντί να γίνονται στο όνομα του Θεού, το κάνουμε στο όνομα της δημοκρατίας.
Δολοφονήσαμε τον Julian Assange, όπως τον Galileo, για να μας δείξει πως η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο, πως είμαστε λιγότερο δημοκρατικοί από τους φαρισαίους, πως σκοτώνουμε παιδιά για διασκέδαση, από αεροπλάνα εξοπλισμένα με πλατφόρμες τύπου Nintendo, που κάνουμε μποϊκοτάζ σε χώρες που υποτίθεται είναι σύμμαχοι, είμαστε στυγνοί ψεύτες με κοντά πόδια, και με ένα χάρτη για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ισοδυναμεί με το γράμμα στον Άγιο Βασίλη, ένα ψέμα.
Όλα αυτά τα ξέραμε ήδη από ταινίες, βιβλία και μερικές (λίγες) εφημερίδες. Το να τα βλέπουμε όμως τώρα στην πραγματικότητα , χωρίς να έχουμε τη σιγουριά της φαντασίας να μας καθησυχάζει, δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε.
Καθρέφτη, καθρεφτάκι, όπως έλεγε η μάγισσα στη Χιονάτη. Έτσι σκοτώσαμε τους Rosencrantz και Guildenstern, και σήμερα τον ο Julian Assange είναι μόνο ένας νεκρός που αναπνέει. Σκοτώσαμε τον αγγελιοφόρο λες κι αυτό θα μπορούσε να διαγράψει το μήνυμα.
Η πλέον, καθαγιασμένη, Angela Merkel είναι το παράδειγμα αυτής της συνεχούς αυτό εξαπάτησης με αληθινά θύματα. Τα ντοκουμέντα των Wikileaks αποδεικνύουν ότι ήταν αντικείμενο κατασκοπίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισχώρησαν στις εμπιστευτικές συναντήσεις της, στις συνόδους κορυφής και σίγουρα στη κρεβατοκάμαρα της. Όμως η Γερμανική Καγκελαρία , ένα θύμα, δεν πρόφερε ούτε μια λέξη για υπεράσπιση της ελευθερίας εκείνου που αποκάλυψε την αλήθεια. Είναι μπάσταρδοι αλλά είναι οι δικοί μας μπάσταρδοι. Η φράσης του Franklin Delano Roosevelt μας περιγράφει εξαιρετικά.
Οι ψεύτικες δίκες εναντίον του επιβεβαίωσαν όλο και πιο πολύ, την αλήθεια των δημοσιογραφικών του ερευνών. Επανέλαβαν πως έλαβε όλες τις πληροφορίες σε συμόρφωση με οποιοδήποτε κώδικα δεοντολογίας. Ακόμα, διέλυσαν κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς για βιασμό για τον οποίον δεν υπήρξαν ποτέ σχετιζόμενα θύματα η τελευταία νομική πιρουέτα που επινοήθηκε από τη σουηδική υποτελή κυβέρνηση.
Σαν να μην έφτανε αυτό, έβαλαν τα πιο ακριβά μηχανήματα του Χόλυγουντ να λεκιάσουν τη φιγούρα του πιο διωγμένου δημοσιογράφου του 21ου αιώνα (φυσικά πάντα με την άδεια του Eduardo Inda). Η ταινία “The Fifth Power” είναι μια παραπλανητική ιστορία που απεικονίζει τον Assange ως ένα είδος εγωκεντρικού αδίστακτου μανιακού, παιδαριώδης και ανίκανος να αγαπήσει, αντιδημοκρατικός και καταθλιπτικός. Την ημέρα που το είδα όλος μου ο θαυμασμός για τον ηθοποιό Benedict Cumberbatch πετάχτηκε στα σκουπίδια. Κανένας ηθοποιός αντάξιος τους ονόματός του, δεν θα δεχόταν ποτέ, να συμμετάσχει σε αυτά το σκουπίδια, στα οποία οι παραμορφωτικοί χαρακτήρες αλληλεπικαλύπτονται με αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό: το ιστορικό και διαχρονικό μήνυμα που άφησε ο Assange και οι συνεργάτες του . Δεν με εκπλήσσει που η Dreamworks διάλεξε τον σκηνοθέτη Bill Condon (στα ισπανικά σημαίνει προφυλακτικό ) για αυτή τη ταινία , καθώς είναι μια ταινία σχεδιασμένη ως κινηματογραφικό προφυλακτικό για να μας προστατεύει από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες αλήθειας.
Δεν μένει παρά να μιλήσω για δημοσιογράφους, για τη δημοσιογραφία που δεν έχει σταματήσει τα πιεστήρια προς τιμήν των γενναίων συντρόφων μας. Όλοι εμείς που είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτό γνωρίζουμε ότι η ελευθερία της έκφρασης στους δημοκρατικούς μας παραδείσους έχει οικονομικά, δικαστικά και ακόμη και αισθητικά όρια. Με άλλα λόγια, δεν είναι αληθινή ελευθερία. Αλλά, με τον Assange, μας εκφοβίζουν και μας προσβάλλουν. Γνωρίζουμε ήδη πόσο μακριά μπορούμε να προχωρήσουμε στην προσπάθεια να πούμε την αλήθεια στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και, όπως το βλέπω, συνεχίζουμε να μην κάνουμε τίποτα εντυπωσιακό. Ακόμα κι αν είμαστε αμειβόμενοι, είναι πιο ζεστά στο σπίτι του δημοσιογράφου παρά στο απάνθρωπο κελί όπου κρατάμε τον Ασάνζ κλειδωμένο. Ναι: εμείς οι δημοσιογράφοι τον κρατούμε επίσης κρατούμενο. Ζήτω η δημοκρατία, ζήτω η Ιερά Εξέταση, η οποία πληρώνει τους λογαριασμούς μας και τις δυστυχίες μας.
Link: https://blogs.publico.es/rosa-espinas/
