Α’ ΕΛΜΕ Κορινθίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ανακοίνωση της Α’ ΕΛΜΕ Κορινθίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Η 8η του Μάρτη είναι μια αγωνιστική, ιστορική επέτειος , μέρα απολογισμού του γυναικείου κινήματος για την  ισότητα των δύο φύλων. Η 8η Μαρτίου 1857 αποτελεί ημερομηνία-ορόσημο για το ξεκίνημα του αγώνα των γυναικών. Τη μέρα αυτή, εργάτριες   κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη «σήκωσαν» το κεφάλι και προχώρησαν σε απεργία και διαδήλωση για να κερδίσουν σεβασμό, ισότητα και καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας. Αυτή η ημέρα γράφτηκε στην ιστορία. Κι ακολούθησαν κι άλλες, που βάφτηκαν με αίμα.

Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου 1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά, ενώ τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν πολλές κινητοποιήσεις για την κατάκτηση των γυναικείων εργασιακών δικαιωμάτων.

Παρόλο που η γυναίκα στην εποχή μας έχει κατακτήσει περισσότερα δικαιώματα σε σχέση με το παρελθόν και έχουν γίνει για αυτήν ευνοϊκές  νομοθετικές ρυθμίσεις, πληροφορούμαστε , καθημερινά,  περιστατικά υποτίμησης, απαξίωσης, καταπίεσης, σεξουαλικής παρενόχλησης, βιασμού,  κακοποίησης ,ενδοοικογενειακής βίας. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, στερεότυπες αντιλήψεις, αρνητικές για το γυναικείο φύλο, έχουν παγιωθεί στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, διαταράσσοντας τις διαπροσωπικές σχέσεις της γυναίκας.

Το τελευταίο διάστημα πλήθος καταγγελιών για σεξουαλική  παρενόχληση και βιασμούς από -δημόσια  και μη- πρόσωπα σε όλους τους εργασιακούς χώρους φέρνει με οδυνηρό τρόπο στο προσκήνιο την όξυνση της έμφυλης βίας  . Τα πολυάριθμα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, η σεξιστική βία και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις , από εργοδότες και ιεραρχικά ανώτερους, φανερώνουν την υποτίμηση των γυναικών και τον ρόλο που τους επιφυλάσσει το κοινωνικό σύστημα.

Παράλληλα, στην περίοδο της πανδημίας η εργασιακή επισφάλεια των γυναικών οξύνεται, με την ανεργία να τις πλήττει περισσότερο. Στην εργασιακή καθημερινότητα   διαπιστώνουμε  πως εξακολουθεί να  επικρατεί η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Αν και οι γυναίκες εργάζονται το ίδιο σκληρά με τους άνδρες, εν τούτοις, περιορίζεται η δυνατότητά τους για επαγγελματική εξέλιξη και αντιμετωπίζουν αδικίες και ανισότητες ,ενώ  η μητρότητα  λειτουργεί ,κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, ανασχετικά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση. Το καθεστώς της ελαστικής  εργασίας των συμβασιούχων στην εκπαίδευση (αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών) δεν αναγνωρίζει ουσιαστικά δικαιώματα των γυναικών και γίνονται   κατάφωρες αδικίες και διακρίσεις σε βάρος τους.

Η 8η Μαρτίου είναι μια μέρα μνήμης και αφύπνισης όλων μας για την προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, που καθημερινά επωμίζονται τις πολλαπλές ιδιότητες και τους ετερόκλιτους ρόλους τους. Υπενθυμίζει τον καθημερινό αγώνα τους  για τη διεκδίκηση ίσης πρόσβασης και ισότιμης αντιμετώπισης σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας  και για όλες τις γυναίκες του κόσμου, τις γυναίκες  που είναι πρωτοπόρες  σε όλες τις μάχες της ζωής. Το διακύβευμα της 8ης Μαρτίου είναι η μέρα αυτή να μην αποτελεί μόνο «τυπικό» εορτασμό αλλά  να γίνεται αφορμή για συζήτηση και  προβληματισμό και διεκδικήσεις.

Καλούμε τις γυναίκες συναδέλφους μας να εντείνουν τους αγώνες τους μέσα από το Σωματείο μας, για να διασφαλίσουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Εμείς θα αγωνιζόμαστε ,διαρκώς, για δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία,για ίση αμοιβή της ίσης εργασίας ,για κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας  και για σταθερή και μόνιμη εργασία, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για  όλες τις γυναίκες.  Θα διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για τις αναπληρώτριες ,προστασία της μητρότητας για αυτές, με διεκδίκηση  άδειας επαπειλούμενης κύησης, 5μηνη άδεια κύησης και λοχείας, 9μηνη άδεια ανατροφής με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους.  Μειωμένο ωράριο εργασίας για γονείς με παιδιά ΑΜΕΑ, χωρίς περικοπές των αποδοχών τους. Άδειες ασθένειας τέκνου για όλους τους αναπληρωτές χωρίς καμία περικοπή των αποδοχών τους

Θα αγωνιζόμαστε για ένα  δημόσιο σχολείο  που   θα εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση των μαθητών και των  μαθητριών στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων και  θα καλλιεργεί τις αρχές της ισότητας  στο επίπεδο των γνώσεων αλλά και της καθημερινής έμπρακτης συμπεριφοράς και στάσης ζωής.

Ημέρα μνήμης λοιπόν η σημερινή. Με την ελπίδα πως κάποια ημέρα οι γυναίκες θα αντιμετωπιστούν ,επιτέλους, σε κάθε γωνιά της γης, όπως τους αξίζει και θα ‘’είναι το ύψιστο των ιδανικών” κατά το Βίκτωρα Ουγκώ.

 

Χαρακτηριστικό το ποίημα της Κικής Δημουλά για τη θέση της γυναίκας ανά τους αιώνες. Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες, καθώς είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

 

ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ
άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια

Ὅλοι σέ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγώ σέ πρσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Ἀπό μακριά ἐξαπατᾶς.

Θαρρεῖ κανείς πώς ἔχεις ἐλαφρά ἀνακαθήσει
νά θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο πού εἶδες,
πώς παίρνεις φόρα νά τό ζήσεις.
Ἀπό κοντά ξεκαθαρίζει τό ὄνειρο:
δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τά χέρια σου

μ’ ἕνα σκοινί μαρμάρινο
κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
κάτι νά σέ βοηθήσει νά ξεφύγεις
τήν ἀγωνία τοῦ αἰχμάλωτου.
Ἔτσι σέ παραγγείλανε στό γλύπτη:

αἰχμάλωτη.
Δέν μπορεῖς
οὔτε μιά βροχή νά ζυγίσεις στό χέρι σου,
οὔτε μιά ἐλαφριά μαργαρίτα.
Δεμένα εἶναι τά χέρια σου.

Καί δέν εἶν’ τό μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.
Ἄν κάτι πήγαινε ν’ ἀλλάξει
στήν πορεία τῶν μαρμάρων,
ἄν ἄρχιζαν τ’ ἀγάλματα ἀγῶνες
γιά ἐλευθερίες καί ἰσότητες,

ὅπως οἱ δοῦλοι,
οἱ νεκροί
καί τό αἴσθημά μας,
ἐσύ θά πορευόσουνα
μές στήν κοσμογονία τῶν μαρμάρων

μέ δεμένα πάλι τά χέρια, αἰχμάλωτη.

Ὅλοι σέ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγώ σέ λέω γυναίκα ἀμέσως.
Ὄχι γιατί γυναίκα σέ παρέδωσε
στό μάρμαρο ὁ γλύπτης κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
εὐγονία  ἀγαλμάτων,
καλή σοδειά ἀκινησίας.
Γιά τά δεμένα χέρια σου, πού ἔχεις
ὅσους πολλούς αἰῶνες σέ γνωρίζω,

σέ λέω γυναίκα.

Σέ λέω γυναίκα
γιατ’ εἶσ’ αἰχμάλωτη.                                                      (Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971) 

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ

Η Πρόεδρος              Ο Γεν. Γραμματέας
Σοφία Κανέλλου          Ηλίας Λέκκας