Κανένα παιδί απροστάτευτο από οικογένεια και πολιτεία
Crystalia Patouli
Όταν υπάρχει ενδοοικογενειακή βία, τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να γίνονται μάρτυρες και ενδιάμεσοι κρίκοι της βίας και της τρέλας.
Ούτε το υποχρεωτικά φιλοθεάμον κοινό της παθολογίας των γονιών τους. Ούτε τα δίχτυα προστασίας ή τα δεκανίκια για να στηρίζονται οι γονείς τους. Τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να γίνονται οι γονείς των γονιών τους ή ακόμα χειρότερα οι θεραπευτές των γονιών τους, πριν ακόμα καταλάβουν τι είναι η ζωή, θυσιάζοντας τον εαυτό τους και την παιδική τους ηλικία (ψυχικά, ή ακόμα τραγικότερα, και φυσικά).
Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα προς κατανάλωση του οικογενειακού συστήματος, και κάθε συστήματος. Ούτε φίλοι των γονιών τους επιτρέπεται να είναι, ούτε αδελφοί των γονιών τους, ούτε και γονείς των αδελφών τους, ούτε τίποτε άλλο εκτός από παιδιά. Όποιος γονιός υποβάλλει το παιδί του να γίνεται μάρτυρας (πρώτα και κύρια)στη βία που ασκεί ο ίδιος, είτε ακόμα και στη βία που εισπράττει ο ίδιος, θα έπρεπε να του αφαιρείται η επιμέλεια.
Έξω τα παιδιά από τα σπίτια/κολαστήρια που φιλοξενείται η βία. Μέχρι να διαμορφωθεί ανθρώπινο περιβάλλον γι’ αυτά, που θα σέβεται την υπόστασή τους, την ηλικία τους, και τα δικαιώματά τους, που θα τους παρέχει σεβασμό, φροντίδα, προστασία, ασφάλεια, αγάπη, χαρά, υγεία. Αυτή δεν είναι κοινωνία που ζούμε. Όταν βρίσκεται νεκρό ένα παιδί, που πέφτει στο γκρεμό γιατί δεν μπορεί να ελέγξει τη ζωή του, και δεν περιμένει από πουθενά βοήθεια, αντίθετα του ζητούν τη βοήθειά και την προστασία του – από ένα 11χρονο!
Στο χάλι που σέρνουμε τόσους αιώνες, να διαμορφωθούν επιτέλους σχολές γονέων, που θα λαμβάνουν το μίνιμουμ αυτογνωσίας, γνώσης και εκπαίδευσης, βασικών οικογενειακών κανόνων πρόληψης ψυχικής υγείας, πριν γίνουν οποιοιδήποτε γονείς. Μέχρι τότε το κράτος πρόνοιας που βρίσκεται;
Έλεος με τα παιδιά που βασανίζονται και υποφέρουν, κουβαλώντας βάρη που δεν τους αναλογούν, και καταλήγουν νεκρά ή με κατεστραμμένη ζωή.
Τα παιδιά δεν τα κάνουμε για να είμαστε εμείς καλύτερα μέσα στα χάλια μας, αλλά για να είναι εκείνα καλά, και σίγουρα καλύτερα από εμάς, ώστε να εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος, η κοινωνία και ο πολιτισμός, κι όχι να γυρίσουμε στις σπηλιές.
Κανένα παιδί απροστάτευτο από οικογένεια και πολιτεία.
