Η Νέα Κανονικότητα
Ο κορονοϊός έφερε θανάτους, φόβο, οικονομική κατάρρευση, εγκλεισμούς, καταστολή της προσωπικής ελευθερίας, υποταγή τυφλή στις εντολές, αλλά περισσότερο μας έφερε κοντά σε κάτι που θα είναι αυτό που θα χαράξει την πορεία στο μέλλον της ανθρώπινης πορείας. Μας έκανε μια εισαγωγή σε ένα νέο είδος ανθρώπου, τον οποίο οι απόλυτοι χειραγωγοί, μεθοδικά με επιστημονικές μεθόδους και καλά μελετημένα σχέδια, δημιούργησαν σιγά σιγά, το δικό τους γκόλεμ, που το μόνο που εύχομαι είναι κάποια στιγμή, έτσι όπως είναι χωρίς νου, ένα στερημένο από κάθε δυνατότητα αντίληψης υβρίδιο, να καταλήξει, να τους φάει περιφρονώντας το γεγονός πως είναι οι δημιουργοί του.
Στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα που έχουν δημιουργηθεί, σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο, δηλαδή εκείνοι που ονομάζονται (τυχαία?) «αρνητές» και οι απέναντι, τους οποίους κι εγώ θα τους στολίσω με ένα όνομα, γιατί δικαίωμά μου είναι, «οι υποτακτικοί», κι αυτό μου ήρθε έτσι καθώς θυμήθηκα πως λέγανε τα τσιράκια των βρικολάκων σε μια σειρά από γνωστές ταινίες, στα δύο λοιπόν αυτά στρατόπεδα, χάνεται σιγά σιγά κάθε σημείο επαφής, κάθε δυνατότητα προσέγγισης. Σε τέτοιο βαθμό ώστε παρακολουθούμε κάτι που έχει οσμή από μια πρωτόγνωρη αγριότητα.
Δεν διαφωνείς πλέον, μισείς. Δεν κατανοείς πως κάποιος άλλος μπορεί να σκέφτεται κάτι διαφορετικό και να ακούσεις τι έχει να πει, τον κατηγοριοποιείς άμεσα, χωρίς καμία σκέψη σαν παράσιτο, επικίνδυνο, τρελό, στην καλύτερη περίπτωση ένας ανόητος φύρα στο κοινωνικό σύνολο, που δεν θα είχες καμία αντίρρηση να τον δεις να αρρωσταίνει, να υποφέρει, να πεθάνει και να νοιώσεις μια χαρά που είχες δίκιο, γιατί εσύ είσαι περήφανος, εσύ είσαι ένα κόμμα πλέον με όλους εκείνους που καθησυχάζουν την αγωνία σου αν είσαι μαλάκας ή όχι.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και στο αντίπαλο στρατόπεδο, δεν θέλουν πια να εξηγήσουν, δεν θέλουν να έχουν επαφή με εκείνους που τους θεωρούν μιάσματα, στην ίδια οικογένεια δημιουργούνται εντάσεις τραγικές, άνθρωποι σπάσανε φιλίες που είχαν χρόνια, ζευγάρια χαλάστηκαν γιατί δεν αντιλήφθηκαν με τον ίδιο τρόπο όλο αυτό το χάος. Συνάδελφοι στα γραφεία δεν μιλούν πια, νοιώθουν ο ένας για τον άλλον μια σιχασιά. Οι μαχαιριές που καρφώνονται αργά και βασανιστικά στον ανθρώπινο ψυχισμό θα μείνουν για πάντα εκεί, και ο πληγωμένος άνθρωπος θα είναι ο πρωταγωνιστής της νέας πραγματικότητας.
Θα είναι ο άνθρωπος που θα κρέμεται στη κυριολεξία από τη παραμικρή λέξη που θα προφέρουν οι νέοι θεοί του, ή θα είναι εκείνος που θα ζει αποκλεισμένος σε μια κοινωνία απόβλητων, που θα κινείται μέσα στην κοινωνία των ‘’υποτακτικών’’. Οπου θα πρέπει να βρει τρόπους επιβίωσης γιατί γύρω του θα είναι τεντωμένα δάχτυλα και μάτι χαιρέκακα που θα εύχονται να ψοφήσει. Αυτό ακριβώς το ρήμα διαβάζω σε διάφορες σελίδες αγανακτισμένων που βρίζουν τους ‘’αρνητές’’ και νοιώθω για πρώτη φορά πως αυτό που έρχεται θα είναι χειρότερο από κάθε άλλο μίσος που έχει ζήσει στο παρελθόν η ανθρωπότητα. Να προφέρουν τη λέξη ‘’να ψοφήσουν’’ για τον συνάνθρωπο τους που επέλεξε, είτε από φόβο, είτε από αμφιβολία, είτε ακόμα γιατί μπορεί να είναι ανόητος, σκεφθείτε πόσο βαθιά πάει η τρύπα του λαγού….
Ο ιός της τρομοκρατίας και της υποδούλωσης των μαζών, δεν τσακίζει μόνο τα όργανα που βρίσκονται μέσα στο σώμα μας, τσακίζει όλα αυτά που το μυαλό μας, η ψυχή μας αναγνώριζε σαν ‘’κανονικότητα’’. Κάποιος είχε πει πως ο τρίτος παγκόσμιος θα γίνεται με ρόπαλα. Λάθος έκανε. Δεν θα γίνεται με ρόπαλα, θα γίνεται με μια σύριγγα στο χέρι.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαφωνούμε πλέον. Το χάσμα είναι τεράστιο. Γιατί είτε θα είσαι έτσι είτε αλλιώς. Δεν υπάρχει μέσος όρος. Γιατί ή πιστεύεις όλο αυτό που συμβαίνει ακριβώς όπως στο πλασάρουν, οπότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΕ ΜΕΤΑΠΕΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, και όποιος το προσπαθήσει είτε είναι επιστήμονας, είτε ο φίλος σου, είτε η μάνα σου, θα τους ονομάσεις βλαμμένους, είτε δεν θα πιστεύεις σε ότι σου πλασάρουν οπότε θα βλέπεις εκείνους που χτυπιούνται ονομάζοντας σε επικίνδυνο και ανόητο σαν υπνωτισμένους που απλά δεν θα ξυπνήσουν ποτέ εκτός κι αν ο υπνωτιστής τους χτυπήσει τα δάχτυλα με το ένα δυο τρία, αλλά και σ΄αυτή τη περίπτωση θα τους έχει υποβάλλει από πριν τη βεβαιότητα «όποιος αρνείται είναι εχθρός, όποιος αρνείται είναι εχθρός, όποιος αρνείται είναι εχθρός…. Ξύπνα τώρα….»
Η νέα κανονικότητα είναι εδώ, κι όσοι πιστεύουν πως υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να επιστρέψουμε σε αυτό που ήμασταν πριν, πλανάται οικτρά.
Τα εμβόλια θα γίνουν κι άλλα πολλά, οι μεταλλάξεις θα θερίζουν, τα μέτρα καταστολής θα είναι ένα συνεχές τώρα μέσα – τώρα έξω. Οι θάνατοι θα είναι όλοι, σε λίγο καιρό εξ΄αιτίας αυτών που δεν εμβολιάστηκαν. Όσοι θα τα κακαρώνουν από τα εμβόλια δεν θα τους δίνει σημασία κανένας, ούτε δάκρυ δεν θα ρίξουν οι ‘’ευαίσθητοι υποτακτικοί» και χιλιάδες να είναι θα λένε , ψέματα δεν έχουν καμία σχέση με τα εμβόλια, και μπροστά τους να πεθαίνει κάποιος με τη σύριγγα στο χέρι, μπορεί και να γυρίσουν τη μούρη από την άλλη να μην βλέπουν.
Όσο για τους αρνητές, κάθε ένας που θα πεθαίνει, από ιό γιατί άλλη ασθένεια δεν υπάρχει όπως ξέρουμε, και να υπάρχει πάλι από τον ιό θα είναι, ο θάνατος τους θα γεμίζει μια ικανοποίηση εκείνους που θα λένε αυτό το απόλυτα φιλάνθρωπο ‘’καλά να πάθει’’.
Αυτό θέλαμε άραγε να ζήσουμε?
Αυτή τη κοινωνία θέλουμε να κρατήσουμε τα δόντια ζωντανή?
Μια κοινωνία που έχει γεμίσει διεφθαρμένους, εγκληματίες, βιαστές, δολοφόνους, που άνθρωποι και πατρίδες ξεπουλιούνται σε παιχνίδια εξουσίας, όπου ηγούνται διεστραμμένα μυαλά, ψυχασθενείς, αξίζει να επιβιώσει? Κι εσύ που φοβάσαι τόσο, αν για να επιβιώσεις, χρειάζεσαι να σε τρυπάνε συνέχεια, να χάσεις φίλους, αγαπημένους, να δεις να πέφτουν στην φτώχεια χιλιάδες άνθρωποι, να καταρρέουν τα πάντα και να είσαι ένα ανθρωπάκι που όποτε θέλουν θα το φυλακίζουν, όποτε θέλουν θα του ορίζουν και τον αέρα που αναπνέει… μήπως ο ιός θα σου έκανε λιγότερο κακό?
Μπορεί να μην τα κατάφερνες μπορεί όμως και να επιβίωνες, έτσι κι αλλιώς αυτός που ήσουν πέθανε.
