Το Μεγαλύτερο Έγκλημα; Την Ομορφιά που κλέψανε από τα Παιδιά
Ας δούμε και την παγκόσμια καρτέλα κρουσμάτων ιού και πόσοι από το κρούσματα δυστυχώς δεν τα κατάφεραν.
Νόσησαν 250 εκατομμύρια και θάνατοι 5,2 εκ. Δηλαδή 244.800.000 κρούσματα τον πέρασαν.
Οι αριθμοί αυτοί είναι για ένα διάστημα από Ιανουάριο 2020 μέχρι Νοέμβριο 2021 δηλαδή 22 μήνες;
Να σημειώσουμε πως η ισπανική γρίπη είχε 50 εκ. θύματα μέσα σε 6 μήνες –
Η ασιατική γρίπη είχε 2 εκ. θανάτους την χρονιά 1957-1958
και στην γρίπη του Χονγκ Κονγκ 68-69, 1 εκ. θάνατοι
(δεν μπορώ να φανταστώ πόσοι ήταν οι νοσούντες στην πραγματικότητα γιατί ούτε τεστ στη μυτούλα έκανε κανείς, ούτε δηλωνόντουσαν όλα τα κρούσματα. Η μητέρα μου έλεγε πως στο σπίτι πέρασαν όλοι τη γρίπη – 5 άτομα, την ασιατική αλλά κανένας δεν τους δήλωσε πουθενά, ούτε πήγαν στο νοσοκομείο για εξετάσεις). Οταν ξέσπαγε μια μεγάλη γρίπη, ο κόσμος ήξερε πως αν είχε 40ρια πυρετό, πνευμονίες, γαστρεντερίτιδες και πολλά άλλα σοβαρά συμπτώματα, είχε ΠΙΘΑΝΑ, την γρίπη που κυκλοφορούσε. Και ναι φοβόντουσαν πάρα πολύ, γιατί άκουγαν γύρω τους ανθρώπους που κατέληγαν με επιπλοκές, κυρίως πνευμονίες, και πολλούς άλλους που πάλευαν πολύ καιρό με τις επιπτώσεις της γρίπης.
Η τακτική που ακολουθούσαν ήταν να παλεύουν οι γιατροί με όποια φαρμακευτική αγωγή είχαν και διάφορες οδηγίες, να ανακουφίζουν τον άρρωστο, να προσέχουν για επιπλοκές και να περιμένουν να κάνει το κύκλο ο ιός.
Πολλές φορές μου επιτέθηκαν επειδή ΤΟΛΜΗΣΑ να παρομοιάσω αυτό τον ιό με γρίπη, λες και η γρίπη είναι παιδική χαρά και όσοι την πέρασαν ήταν σαν να κάνουν περίπατο.
Επίσης το κράτος ακόμα και όταν θέριζαν οι γρίπες, δεν λάμβανε κανένα μέτρο, παρά μόνο κάτι σποτάκια του είδους πλένουμε τα χεράκια και προσέχουμε, τη δε καταγραφή των κρουσμάτων από που τη συγκρίνουμε με τη σημερινή κατάσταση. Θυμάται κάποιος από εσάς, να είχε κάνει ποτέ τεστ για να δει αν έχει τον τάδε ιό; μείνατε ποτέ καραντίνα γιατί είχατε γρίπη; σας κατέγραψαν πουθενά σαν κρούσμα όταν αρρωστήσατε;
Νομίζω πως ο άνθρωπος στη κατάσταση τρόμου, εκείνου του απόλυτου φόβου πως κάτι θα του συμβεί, εκτός από τη λογική χάνει και τη μνήμη.
Γιατί δεν εστιάζουν και στα 244 εκ. που πέρασαν τον ιό και σώθηκαν αντί για τα 5 εκ. που δυστυχώς έχασαν τη μάχη; Να δώσουν ένα ίχνος αισιοδοξίας στο κόσμο, αντί να τον τρομοκρατούν συνέχεια;
Πόσο μεγάλο κακό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο σώμα εκατομμυρίων ανθρώπων, μόνο και μόνο γιατί λαμβάνει ο εγκέφαλος τους συνέχεια μηνύματα τρόμου, πόνου, θανάτου; Και σε αυτά προστίθεται η απομόνωση, ο φόβος για τον συνάνθρωπο ή ακόμα και το μίσος, η απαγόρευση μικρών καθημερινών συνηθειών που ανακούφιζαν κάπως το άγχος της ύπαρξης…
Παρακολουθώ ανθρώπους και μάλιστα σε μεγαλύτερες ηλικίες, οι οποίοι νομίζεις πως γεννήθηκαν χθες και είναι tabula rasa σε σχέση με ότι έχει συμβεί στη προηγούμενη ζωή τους. Εχουν διαγράψει ότι ήξεραν, ότι εμπειρίες είχαν στο παρελθόν από αρρώστιες, από διάφορα χτυπήματα της ζωής που τα πέρασαν με θάρρος, με το κεφάλι ψηλά, και μοιάζουν να είναι πλέον από κάποιο εύθραυστο υλικό, γυάλινοι που τρέμουν πως ακόμα και με τη παραμικρή πίεση θα ραγίσουν, θα γίνουν θρύψαλα….
Αναρωτιέμαι τι θα είναι ο κόσμος, που θα κατοικείται από τα σημερινά παιδιά που ένας ολόκληρος αδίστακτος μηχανισμός, τα μετέτρεψε σε δυστυχισμένους υποχόνδριους… με τον τρόμο του θανάτου να συντροφεύει τα όνειρα τους, εκείνα τα όνειρα που θα έπρεπε να έχουν μόνο χαρά, ελπίδα και ομορφιά.
