Α.Γ Καλλής : Ουαί Υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι Υποκριτές
Κανείς δεν γνώριζε..
Ούτε οι γείτονες, ούτε οι συγγενείς, ούτε οι φίλοι, ούτε η οικογένεια, ούτε το σχολείο, ούτε οι κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε οι ιερείς, ούτε η πολιτική εξουσία όλων των βαθμίδων, ούτε οι κεντρικές επιτροπές, ούτε οι κάθε λογής γραμματείς και Φαρισαίοι τής κάθε κοινωνίας πού εκφωνούν σπουδαίους λόγους ,κάνουν μεγάλους σταυρούς μαγαρίζοντας συγχρόνως σύμβολα, ιδέες ,αξίες και πρόσωπα πού θυσιάστηκαν για έναν ομορφότερο κόσμο.
Μια διεφθαρμένη εξουσία πέρα από ιδεολογίες ,που έχει ανάγκη από λαδοπόντικες χορηγούς, ρύπαρους παράγοντες , πού θα ανοίξουν δρόμους για να κερδηθούν οι <<μάχες>> όλων αυτών που αδίστακτα διεκδικούν μια θέση για να χορτάσουν την ματαιοδοξία και την αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι τους…
Θυσία στον βωμό μιας ανώτατης αρχής πού καθοδηγεί τα πλήθη.. Εσύ να κοιτάς την δουλειά σου.. Εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα;;
Και η τρύπα μεγαλώνει με την ανοχή των μεγαλόσχημων πού ασχημονούν είτε με το…ενδιαφέρον τους , είτε με την αδιαφορία τους..
Η ανοχή είναι συμμετοχή στο έγκλημα…Πίσω απ’ τα μισόκλειστα μπατζούρια υπάρχουν οι υπόλοιποι συμμέτοχοι αμέτοχοι στην λύση ενός δράματος …
Αυτοί που ποτέ δεν γνωρίζουν, αυτοί που μονίμως πέφτουν απ’ τα σύννεφα, αυτοί που στην αρχή θα σοκαριστούν και το βράδυ θα βγουν να συνφάγουν με εκείνους πού έχουν διαπράξει μεγάλες αδικίες εις βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας αρκεί να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα, αυτοί που θεωρούν ότι αν νηστεύσουν από λάδι και κρέας θα ισοφαρίσουν την ανθρωποφαγία τους ,την υπεροψία τους, την αδιαλλαξία τους…
213 ανθρωπόμορφα κτήνη ,έξω από την πόρτα μιας επίγειας κόλασης έτοιμα να ασελγήσουν ,να κατακρεουργήσουν, να κατασπαράξουν το αθώο παιδικό κορμάκι …
213 πτώματα εν ζωή που αναδύουν βρώμα και δυσοσμία έτοιμα να υπερασπιστούν το δικαίωμα τους να υπάρχουν ως οντότητες βασιζόμενοι σε ένα νομικό δίκαιο που αξιολογεί τα διαπραχθέντα κατ ουσίαν ως ανθρώπινα λάθη ..που μπορούν να εξαλειφθούν με ολίγα ,ελάχιστα χρόνια φυλάκισης … Ιδού το περισπούδαστο δίκαιο κάποιων νοσηρών εγκεφάλων πού δημιούργησαν μια πλάστιγα πού μονίμως γέρνει προς την μεριά τού θύτη αγνοώντας επιδεικτικά το θύμα…Ένας καλός δικηγόρος ,κάποιες καλές γνωριμίες ,οι συνεχείς αναβολές της δικής πού εξασφαλίζουν την εξοικείωση τού οργισμένου κοινού με την παραποιημένη …αλήθεια.. και μια ωραία μέρα ακούγεται το …αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους… ή επέδειξε εντός τής φυλακής υποδειγματική συμπεριφορά.. άρα…εκείνο που τις περισσότερες θα θριαμβεύσει δεν θα είναι το δίκαιον ,αλλά το άδικο .
Ένα άδικο που εξασφαλίζει την επανάληψη τής κάθε αποτρόπαιας πράξης …
Ένα άδικο πού καταδικάζει το θύμα σε πραγματικά ισόβια δεσμά σε μια δομημένη και υποδειγματική φυλακή που στηρίζεται στην λησμονιά και την αδιαφορία μιας κοινωνίας πού μονίμως δεν γνωρίζει, που μονίμως είναι έτοιμη να κρίνει και να κατακρίνει με λάθος κριτήρια δημιουργώντας συνθήκες για να αναπαραχθεί το έγκλημα.
Σήμερα είναι αυτό το δωδεκάχρονο κοριτσάκι, χθες η κατακρεουργημένη γυναίκα απ’ την Κρήτη, προχθές η ομαδικά βιασμένη Ελβετίδα… Αύριο;; Αύριο;; Αύριο μήπως ένα μέλος απ’ την δική σου οικογένεια;;;;
Η ανοχή σου στο δράμα των άλλων θα γίνει η κατάρα στην δική σου ζωή…Οι γραμματείς και Φαρισαίοι που διάλεξες θα γίνουν οι δικοί σου νεκροθάφτες…
Το δικό τους σκοτάδι δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ το δικό σου φως…Είναι η στιγμή για να διαλέξεις…Πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις ….
