Η πόα της Ουτοπίας
Πετεφρής
Αγκομαχούσαν τα ανεμιστηράκια της Μεγάλης Σαραπατράκας, ήτοι του υπολογιστή μου, συσκευής του περασμένου αιώνος και είπα να τον ξεκουράσω, οπότε τον έκλεισα να μη βομβεί και να ξεπιαστεί η πσυχή του και είδα το GNTM.
Δεν ήταν εκπομπή, αλλά ψυχογράφημα του Σύριζα. Τα κορίτσια ήταν μονής κοπής, μονοκαλλιεργημένα, και δεν ήταν κινούμενοι στόχοι, αλλά ακίνητα σαν φωτο του Ίνσταγκραμ, για το οποίο εξάλλου μιλούσαν συνεχώς. Έτρωγαν υποχρεωτικά όχι σανό, αλλά κάτι πολτούς, οι προπονήτριές τους ήταν αγενείς, η κριτική επιτροπή είχε μια εσάνς από κομματική αντίρρηση, κι έπαιρναν πόζες μιλώντας η μια πσυχή με την άλληνα, αλλά δεν χώνευαν η μια την άλληνα. Τις μάλλωναν ασταμάτητα, ο ένας μουντρούχαλος συνοφρυωμένος, οι άλλοι πιο ευγενείς.
Μόλις προσαρμόστηκα και κατάλαβα ποια ήταν η Καραμανλική, ποια η Αντωνάρειος, ποιες οι κολλημένες με το σόι των Παπανδρέου και οι ολίγες, ετών 24 ψυχές που έδειχναν Ανελισμό, εντόπισα μια ηγετική ομάδα, οπότε έτρεξα στην Σαραπατράκα, να λαλήσει, να με πιάσει ντουβρουτζάς, να ηρεμήσω. Βαρετές ψυχές, άφιλες και άφυλες, φαίνονται τα δαχτυλάκια σου, πήδα επιτόπου, η πόζα σου είναι έιτις, όλο τέτοια. Στα άλλα κανάλια είχε την χαλαρή αντιπολίτευση του Κυριάκου, οπότε ο βόμβος ήταν παρηγοριά.
