Α.Γ Καλλής: Ακάλυπτες επιταγές

Πώς είναι να ‘χεις στα χέρια σου το φως κι εσύ να βλέπεις μονάχα το σκοτάδι και το ημίφως.

Πώς είναι να στέκεσαι πίσω από μνήμες πού εγκλωβίστηκαν στο διάβα του χρόνου αρνούμενες να υποταχθούν σ ένα καθώς πρέπει τίποτα .

 

Πώς είναι οι δυνατές φωνές να γίνονται σιωπές ,γιατί κάποιοι το αποφάσισαν εν κρυπτώ κι επί ματαίω .
Πώς είναι να ζεις χωρίς να ζεις ως νόμος και κανόνας των άφρωνων ,των άφωνων ,των άνομων…

Υ.Γ Στο μικρό αυτό κείμενο μου διαλέγω ως μουσική υπόκρουση :<< τ αστέρι τού βοριά >> χορωδία Θάλειας Βυζαντίου .Σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου . Ηχογράφηση του 1964.

Υ.Γ2 Μια απογευματινή επίσκεψη σε μια βροχερή Νεμέα στον Ιερό Βράχο μιας πόλης πού έχει ακόμη την δύναμη να ταξιδεύει κόντρα στις όποιες δυσοίωνες προβλέψεις…μπορεί να είναι η απάντηση.