Έξω γιορτάζουν Χριστούγεννα…
από Κάκια Παυλίδου…
Έξω λένε είναι Χριστούγεννα. Ποτέ δεν ήμουν της εκκλησίας. Ποτέ δεν κατανόησα το νόημα του να γιορτάζεται μία φορά το χρόνο η γέννηση του Θεανθρώπου.
Εγώ είμαι για κείνες τις γιορτές που δεν φορούν τα καλά τους ρούχα, δεν ξεσπούν σε μαζικές φιλανθρωπίες περιορισμένης χρονικής εμβέλειας, δεν στολίζουν βιτρίνες, δεν βάζουν δυνατά τη μουσική για να καλύψουν
το κλάμα του κόσμου, δεν οργιάζουν υπερκαταναλωτικά για να καλύψουν το κενό των ανθρώπων.
Μισώ τον άδειο εαυτό, αγαπώ την άδεια μου τσέπη. Κάθε που βάζω το χέρι μέσα της, είτε για να ψάξω για ψιλά, είτε για να ζεσταθώ, με δαγκώνει άγρια, ως υπενθύμιση! Έτσι μάθαμε να μαθαίνουμε.. Εξαρτημένη μάθηση… Όλοι είμαστε σκυλιά κάποιου Παβλόφ.
Μου υπενθυμίζει πως το κρύο ποτέ δεν ήταν γνώρισμα του χειμώνα. Είναι αναγνωριστικό των ανθρώπων πια. Κάνει κρύο εντός…γι’ αυτό φορούν πλεχτά, γι’ αυτό ανάβουν φωτιές, γι’ αυτό χορεύουν μεθυσμένοι.
Μου θυμίζει πως οι καταθέσεις ουσίας δε γίνονται στις τράπεζες. Το ξέρεις ήδη, μα δεν το συζητάς, γιατί στην πρώτη επίσημη συνειδητοποίηση ξέρεις πως θα πρεπε να καταθέσεις Εαυτό… Τί δύσκολο πράγμα!
Παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς:
-Ζήτα μου ό,τι θες.. Τί να σου πάρω για τις γιορτές;
-Θέλω Εσένα, απαντά το πιτσιρίκι στον γονιό…
Τί καλά να ζητούσε ένα tablet, ένα κινητό, ένα Lego, ένα Playmobil, ένα…ένα… μα… Εμένα?…
Τί εννοεί “Εμένα?”
Είμαι Δώρο?..
Χαρίζομαι?…
Πόσα χρόνια έχω να χαρίσω τον Εαυτό μου ειλικρινά?…
Χαρίζομαι με αποκλειστική αφιέρωση στη δουλειά μου, ναι, κι ακόμη να πετύχω την προαγωγή που θέλω.
Χαρίζομαι στις κυβερνήσεις αυτού του τόπου… ενίοτε ψιλοχρηματίζομαι κιόλας… κι ακόμα να πετύχουμε το πολίτευμα που μας…συμφέρει, βρε αδερφέ!..
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε χαρίστηκα στο παιδί μου… Ολοκληρωτικά.
Ποτέ!…
-Δεν ξέρω πώς γίνεται… Φοβάμαι πως ήξερα όταν ήμουν πιτσιρίκι, μα τώρα πια όχι..Δε θυμάμαι. Τώρα πια φοβάμαι τον εαυτό μου..φοβάμαι μην, όπως όλοι, θέλει να χρηματιστεί για να χαριστεί… Φοβάμαι μην σου πω “Τάξε μου για να σου χαρίσω Εμένα” και χάσω έτσι όση αξιοπρέπεια έχω σαν γονιός στα μάτια σου… Θα μαι ειλικρινής..πρώτη φορά… Δεν ξέρω πώς χαρίζεται ο Εαυτός. Μάθε με… Τύλιξέ με στα χέρια σου και μάθε με να χαρίζομαι, είπε ο γονιός στο πιτσιρίκι.
————————————-
ΠΡΟΣΟΧΗ: μην το επιχειρήσετε αν δεν σκοπεύετε να κρατήσετε την Υπόσχεση Προσφοράς του Εαυτού σας για κάθε μέρα… Μερικές Δωρεές, όπως αυτή του Εαυτού, δεν είναι μόνο για μία μέρα… ή μόνο για την περίοδο των εορτών…είναι για πάντα.
——————-
Χρόνια Πολλά δεν θα πω.. δεν έχουν κανένα νόημα οι τυποποιημένες ευχές των ημερών.
“Κάθε μέρα Γιορτή” θα πω, όχι σαν ευχή, μα σαν προτροπή που η υλοποίησή της είναι στα χέρια μας, όσο άγριος κι αν είναι ο καιρός στα πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικά μετεωρολογικά δελτία των ειδήσεων…
