Α.Γ Καλλής: Για ένα όνειρο… αξίζει

Κάθε χρόνο συναισθάνομαι την αγωνία των νέων ανθρώπων λίγο πριν βγουν οι βάσεις των πανελλαδικών εξετάσεων ενθυμούμενος και την δική μου αγωνία σε αντίστοιχες εποχές (αρχές της δεκαετίας του 80) όταν έδινα για το πανεπιστήμιο.
Αλλά επίσης στην μνήμη μου έρχεται και η αγωνία του μετά…όταν έχει εξασφαλιστεί η επιτυχία, όπου τότε αναζητάς το σπίτι και την πόλη του νέου σου προορισμού, τις φιλίες εκ του μηδενός, τον επαναπροσδιορισμό όλης της έως τότε δομημένης και προβλεπόμενης ζωής σου που όλα ή τα περισσότερα προβλήματα , λύνονταν με τον από μηχανής θεό …την οικογένεια..

Αυτό βεβαίως στην αρχή, γιατί στην συνέχεια άρχιζε ένα νέο σημαντικό κεφάλαιο της ζωής σου ,όχι όπως το προσδιορίζουν οι εκτός διαδικασίας συντελεστές (συγγενείς, φίλοι και παρατρεχάμενοι, καλόβουλοι ή κακόβουλοι) που
έχουν συνδέσει την οποία επιτυχία με την κοινωνική καταξίωση και το στάτους του μελλοντικού επιστήμονα και της οικογένειας αυτού, αλλά εκείνο που έχει να κάνει με την δυνατότητα να δημιουργήσεις πράγματα μέσα σε μια τετραετία σπουδών που σε καμία άλλη περίοδο της ζωής σου δεν θα μπορέσεις να κάνεις ή να έχεις την ευκαιρία να κάνεις, κυρίως λόγω χρόνου, υποχρεώσεων και μηδενικής ανοχής από τους φυσικούς σου χρηματοδότες (βλπ. γονείς).

Ποια είναι αυτά τα πράγματα;;;
Να ασχοληθείς με εκείνα που πάντα ήθελες από πλευράς αντικειμένου, να μιλήσεις με σημαντικούς ανθρώπους από πλευράς εξειδικευμένης γνώσης, να διαβάσεις όχι αυτά που πρέπει και θέλουν οι άλλοι για τις εξετάσεις σου, αλλά για πρώτη φορά αυτά που θες εσυ, να ζήσεις τουλάχιστον το πρώτο διάστημα ελεύθερος χωρίς περιορισμούς και πρέπει ωριμάζοντας ως προς την διαχείριση ενός δικού σου σπιτιού χωρίς τα αυτονόητα της προηγούμενης ζωής σου, να δεις θέατρο, καλό κινηματογράφο, να παρακολουθήσεις διαλέξεις,να συμμετάσχεις στα πολιτικά δρώμενα της σχολής σου ως ενεργός πολίτης ,να διασκεδάσεις και να χαρείς όχι με την ορμή και την αδεξιότητα ενός εφήβου, αλλά με την αποφασιστικότητα και επαναστατικότητα ενός νέου που αρχίζει να έχει επίγνωση της σπουδαιότητας και τής πολυπλοκότητας της ζωής με τα καλά και τα άσχημα της.

Μα το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι σφυρηλατείς , διαμορφώνεις μια προσωπικότητα που στο μέλλον θα παίξει ένα ρόλο στην κοινωνία, ή αντίθετα θα είναι στην σκιά της ιστορίας όπως οι βοηθητικές ρόδες ενός ποδηλάτου που οδηγεί ένας άλλος που ορίζει τις κινήσεις και την πορεία σου.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι όποιος δεν περάσει από τον χώρο αυτό δεν θα έχει την δυνατότητα να συμμετάσχει στην διαμόρφωση του κοινωνικού γίγνεσθαι, ούτε βεβαίως και όποιος περάσει απ’ αυτόν τον χώρο θα έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα τον κάνει ιδιαίτερο . Μιλάω απλά για τις δυνατότητες διαμόρφωσης εκ των συνθηκών, μιας οπτικής γωνίας που κατακτάς για τα πράγματα στην μετ’ έπειτα ζωή σου.

Το σημαντικότερο όλων βέβαια είναι σε κάθε φάση της εξελιξης σου, να είσαι ταπεινός, όχι δουλοπρεπής, να σέβεσαι, να ακούς, να μαθαίνεις κάθε μέρα από κάτι, να μην είσαι υπερόπτης, γιατί την γνώση την κατακτάς μέρα με την μέρα για να την μοιραστείς με τους συνανθρώπους σου ( αυτούς που φορολογούνται για να έχεις εσύ τις εγκαταστάσεις και τα δωρεάν ακριβά συγγράμματα),κι όχι για να υπερέχεις αυτών, γιατί τότε δεν θα είσαι ένας επιστήμονας ωφέλιμος, αλλά ένας κομπλεξικός κρετίνος που χρειάζεται ψυχανάλυση για να θεραπεύσει πρώτα απ’ όλα τα παιδικά του τραύματα, αυτά που γίνονται εμπόδιο στον όρκο ανιδιοτελούς προσφοράς έναντι μιας κοινωνίας που περιμένει δικαίως την ανταπόδωση μιας άδικης και εξοντωτικής φορολογίας που έχουν ορίσει αυτοί που κατ’ ουσίαν δεν επιθυμούν την πρόοδο και την εξέλιξη σου.

Θυμάμαι με νοσταλγία τα φοιτητικά μου χρόνια ,όπου πρώτα είχα περάσει στην σχολή Στελεχών Διοίκησης στην Λάρισα και μετά στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής Αθηνών .
Βίωσα επίσης πριν από την νίκη της επιτυχίας, την αποτυχία τής πρώτης χρονιάς αν και είχα συγκεντρώσει πολλά μόρια.
Αυτή όμως η αποτυχία δεν με έκανε να το βάλω ποτέ κάτω κι αυτό το μεταφέρω ως πολύτιμη εμπειρία στα νέα παιδιά .

Ποτέ να μην καταθέτεις τα όπλα στην πρώτη δυσκολία , αλλά να πιστεύεις στο στόχο σου περισσότερο από τον καθ’ ένα επιδιώκοντας την υλοποίηση όσων θα ήθελες να κάνεις στην ζωή σου.
Ποτε μια χαμένη μάχη δεν καθόρισε τον πόλεμο, ποτέ κανένας κακεντρεχής περίγυρος δεν καθόρισε την πορεία μεγάλων προσωπικοτήτων της ιστορίας.
Και κάτι τελευταίο για εκείνους που θα απογοητευθούν από τις πρώτες μη νικηφόρες μάχες που θα δώσουν.
Οι ειδικοί στο σκάκι, λένε πως υπάρχουν 318.979.564. 000 τρόποι να γίνουν οι τέσσερεις πρώτες κινήσεις σε κάθε πλευρά σε μια παρτίδα …αν ισχύει αυτό, που πρέπει να ισχύει ως πόρισμα των ειδικών, τότε ερωτώ ,δεν θα πρέπει αναλογικά να υπάρχουν αντίστοιχες ή έστω και ένα μέρος αυτών ,κινήσεις για να ξεκληδώσει κάποιος το κελί που είναι κλεισμένα, φυλακισμένα, εξορισμένα τα δικά του όνειρα;;;
Άρα ένας δρόμος υπάρχει για να φτάσει κάποιος στην Καβαφική Ιθάκη του, δύσβατος μεν, αλλά αποδοτικός και σίγουρος, που καθορίζει την επιτυχία με εγγυήτριες δυνάμεις την υπομονή και την επιμονή αυτού που μάχεται για το επιθυμητό αποτέλεσμα…και είναι αυτός της μεθοδικής εργασίας και πίστης στο σκοπό, στο στόχο που γίνεται όνειρο και όραμα μαζί.

Μια μπορεί να είναι η προτροπή προς κάθε υποψήφιο μαχητή του ονείρου… Επιχείρησε….Κάντο… Μπορείς
(τρεις λέξεις μια έννοια)
Οσες φορές κι αν χρειαστεί,όσες φορές κι αν ηττηθείς,όσες φορές κι αν πικραθείς, για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα, η επιθυμία πράξη,το αδύνατον ως τοίχος απροσπέλαστος για τους άλλους, δυνατό και εφικτό για σένα .
Στον Μάη του 68, οι φοιτητές είχαν ένα σύνθημα που έλεγε ..<<Να είσαι ρεαλιστής να επιδιώκεις το αδύνατο>> , ειρωνευόμενοι την γερασμένη και συντηρητική κοινωνία που δεν αρέσκεται στο νέο, στο ελπιδοφόρο, στο ανατρεπτικό .. .Αυτό ας είναι το δικό σου σύνθημα ,η δική σου παντιέρα.
Και ποτέ να μη ξεχνάς… αυτό που πάντα έλεγε ο Τσε προς τους συντρόφους του κατά την ώρα της μαχης:Ηasta la victoria siempre (=Ως την νίκη πάντα).

Μην τους κάνεις λοιπόν ποτέ την χάρη…να κλειστείς στον εαυτό σου και να αποκλειστείς από τα όνειρα σου… Προχώρησε, μάθε, σπούδασε, ονειρέψου ,μα κυρίως ζήσε…ΖΗΣΕ..
Η ζωή είναι μπροστά σου…είσαι νέος, κέρδισέ την….κατάκτησέ την κάνε αυτόν τον κόσμο ομορφότερο ..είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωση…Μπορείς…..

Τέλης Καλλής