Η Τηλεόραση είπε όλα καλά, Μπορούμε να πάμε για τα μπάνια μας, Χαλαρά…
Ενα χτύπημα και μετά ησυχία.. άλλο χτύπημα και ξανά ησυχία. Μια ησυχία που στηρίζεται σε δύο άξονες. “Δεν το λέει η τηλεόραση” είναι το ένα στήριγμα. Αφού δεν ασχολείται η τηλεόραση είναι ανάξιο λόγου. Το δεύτερο στήριγμα ο τηλεκατευθυνόμενος πολίτης. Αυτός που κλαίει, γελάει, επιθυμεί, αρρωσταίνει, φοβάται, ησυχάζει ανάλογα με τα θέματα που προωθεί ο μόνιμος συγκάτοικος. Το χαζοκούτι.
Ετσι εδώ και πολλά χρόνια το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα ροκανίζεται σιγά σιγά από τις συμορίες των διαφόρων τρωκτικών, αλλά οι πολίτες βρίσκονται κάπως πιο ψηλά, εκεί στην αίθουσα αναμετάδοσης ειδήσεων των μέσων μαζικής εξαπάτησης. Εκεί καρφωμένοι όλοι, διαμορφώνουν την καθημερινή τους ψυχολογία. Σήμερα έχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό, το λένε όλα τα κανάλια. Αύριο δεν είναι πια σοβαρό, δείχνουν συνταγές μαγειρικής, ταινίες και ταξιδιωτικές οδηγίες για τις διακοπές.
Που είναι τα μνημόνια? που είναι οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία? που είναι το Μάτι? που είναι τα Τέμπη? που είναι η Ρόδος? που είναι τα σκάνδαλα με τις μίζες? που είναι οι επώνυμοι και ανώνυμοι παιδεραστές? Που είναι η συμφωνία για τις Πρέσπες? (ασκήσεις λέει κάνουν από κοινού οι ΟΥΚαδες μας με τους αντίστοιχους της Βόρειας Μακεδονίας….έτσι ακριβώς το αναφέρουν οι εφημερίδες). Που είναι η πανδημία? Που είναι η έρευνα για τους ξαφνικούς θανάτους? Τι έγινε με τους πλειστηριασμούς των σπιτιών? Που πήγαν τα λεφτά από τα ταμεία? Πόσα χρωστάμε ακόμα? Πόσο θα ανέβουν ακόμα οι τιμές στα τρόφιμα? Πόσοι άνεργοι? Πόσοι άστεγοι? Πόσοι πεινάνε? Πόσοι αυτοκτονούν? Πόσοι τρελαίνονται?
Δεν ξέρουμε, δεν μάθαμε, δεν μας αφορά… τώρα τα χρυσόψαρα πάνε να κολυμπήσουν στα δροσερά νερά…
Θα περιμένουν το επόμενο σπουδαίο που θα αναδείξει το γυαλί. Τώρα δείχνει χαρούμενους ανθρώπους επώνυμους και μη που φοράνε καλοκαιρινά πουκάμισα, σορτσάκια και βγάζουν σέλφι μπροστά στις παραλίες.
Και το ροκάνισμα θα συνεχίζεται, αθόρυβα, μεθοδικά, ύπουλα, με στόχο τη κατάρευση της σαπισμένης πολυκατοικίας, και θα παρασύρει έτσι χωρίς να πέσει τουφεκιά όλο το πόπολο στον υπόνομο της νέας τάξης. Ανύπαρκτα ανθρωπάκια καλωδιωμένα στον πίνακα της μαζικής αποχαύνωσης.
Θα ανησυχήσουμε στο επόμενο χτύπημα…
Που θα είναι πιο δυνατό
Θα το νοιώσουμε καλύτερα
Θα αναποδογυρίσει από το τραπέζι ο φρέντο…
Θα κουνηθεί ο καναπές…
Θα φύγει λίγο το σκ@τό από τη κάλτσα…
Και απορημένα μάτια θα αναρωτιούνται… μα δεν το είπε η τηλεόραση… τι έγινε?
Τώρα όσοι δεν καήκαμε, δεν γίναμε λιώμα σε κάποιο τρένο, δεν μας πήδηξε τα παιδιά κάποιος ανώνυμος ή επώνυμος, δεν ζούμε άστεγοι, δεν έχουμε άδειο ψυγείο, έχουμε και το κάτι τις καβάτζα για τις διακοπές τα κουβαδάκια μας και….
Μια μπίρα, μια καλαμαράκια, μια χωριάτικη, ένας μεσημεριανός ύπνος, παγωτάκι το βράδυ παραθαλάσσια, και δεν γ@μιέται….
Κατά βάθος πονάμε για όσους δεν μπορούν αλλά τι να κάνουμε? Εμείς θα βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα?
Αντε βρε, καλά να περάσετε!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ – Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός πως κάψανε τη μισή χώρα, με τη μυρουδιά από τη καμένη σάρκα χιλιάδων πλασμάτων ακόμα στον αέρα, και την εικόνα απέραντων εκτάσεων γκρίζων που είναι πια.. νεκρές ζώνες, είναι απλά… χθεσινή είδηση…
