Α.Γ Καλλής: Όταν το αίμα τρέφει τα κτήνη και η απόγνωση το χάος μιας κοινωνίας του φαίνεστε

Άλλη μια γυναικοκτονία …κάθε φορά η ίδια ευχή…ας είναι η τελευταία ..ας είναι η τελευταία…

Πώς θα είναι η τελευταία όταν σε καθημερινή βάση η γυναίκα δολοφονείται από τα μέσα ενημέρωσης, από συμπεριφορές ακραίες σε χώρους εργασίας, ψυχαγωγίας, οικογένειας ,όταν αναπαράγονται πρότυπα άλλων εποχών όπου η γυναίκα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα άβουλο πλάσμα, ένα σκεύος ηδονής και συναλλαγής μιας ανδροκρατούμενης κατ’ ουσία κοινωνίας .

Τι να λέει το νομικό οπλοστάσιο όταν στην καθημερινότητα δεν ισχύει;
Τι μπορεί να πει μια κοινωνία πού διαρκώς γυρίζει πίσω αναπαράγοντας την άτυπα ”νομιμοποιημένη” βία που εκπηγάζει από τούς άτυπα θεσμοθετημένους ρόλους άλλων εποχών που θέλει τον άνδρα αφέντη και την γυναίκα υποτακτική ,αμόρφωτη και περιορισμένη να θυσιάζει τα όνειρα και τις προσδοκίες της από την ζωή.

Μιλάμε για ανάπτυξη , για την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης ,μιλάμε για ταξίδια σε άλλους πλανήτες, μιλάμε για αυτοματοποίηση και άλλα μεγαλόπνοα ,αλλά εκείνο πού βλέπω είναι ότι αυτή η ανάπτυξη ξέχασε να εξελίξει τον ίδιο τον άνθρωπο ως ψυχοσύνθεση ,ως οντότητα, ως μορφή (η τεχνολογική ανάπτυξη ενώ είναι θαυμαστή και απαραίτητη συγχρόνως περιθωριοποιεί τον ίδιο τον δημιουργό της) αυτή η ανάπτυξη δεν έκανε τον άνθρωπο καλύτερο, αγαθότερο, σεβαστικότερο , σοφότερο απέναντι σε κάθε ζωντανό οργανισμό, τουναντίον τον έκανε εγωιστή. μοναχικό , ακοινώνητο και βίαιο .

Βεβαίως και δεν φταίει η τεχνολογία ,αλλά η εξουσία πού ορίζει όλη αυτή την εξέλιξη πού αφορά μια οικονομική ελίτ κι όχι όλους τους ανθρώπους στο σύνολό τους(είναι ευκολότερο για την εξουσία να διοικεί έναν ημιμαθή ή αμόρφωτο φανατικό όχλο χωρίς παιδεία ,απ’ ότι έναν μορφωμένο και με άποψη λαό )
Αυτή η μονόπλευρη ανάπτυξη έφτιαξε ένα περιβάλλον τέλειο όπου κατοικεί ένα ατελές και προβληματικό ον… πού ”εξελίσσεται”… γυρίζοντας στην αρχική του μορφή …δηλ. του κτήνους…

Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει όχι μόνο με περισπούδαστες αναλύσεις θεωρίες και νομικά πλαίσια , άλλα ως αποτέλεσμα μιας διαρκούς μάχης έναντι θεμάτων καθημερινότητας πού θα εστιάζει κυρίως στις νέες γενιές ,στα μωρά πού γεννιούνται ,στο περιβάλλον πού γεννιούνται και αναπτύσσονται ,στην παρεχόμενη παιδεία, στην ενίσχυση της οικογένειας, στις σχολές γονέων πού θα πρέπει να είναι υποχρεωτικές ,αλλά κι εσένα μηχανισμό στήριξης πού όταν εκπέμπει ένα SOS να δρα άμεσα κι όχι μετά όταν είναι πλέον αργά και προστίθενται τα θύματα το ένα μετά το άλλο στην θλιβερή λίστα τής απόγνωσης και τού κοινωνικού χάους.

Θα πρέπει αυτό πού βαφτίσαμε Δημοκρατία ,να πάρει σάρκα και οστά και να είναι όντως Δημοκρατία και όχι δικτατορία και εξουσία των ολίγων που αποφασίζουν για τους πολλούς με συνοπτικές διαδικασίες ( βλπ. ολιγαρχία)

Γιατί όταν μια κοινωνία ακούει μια κραυγή μέσα στην νύχτα από κάποιον πού ζητάει απεγνωσμένα βοήθεια και γυρίζει πλευρό ,τότε αυτή η κοινωνία δεν έχει μέλλον ,αλλά μόνο ένα προβληματικό και τρισάθλιο παρελθόν πού αναπαράγει φέρνοντας πιο κοντά μια ολική καταστροφή….
Για να μην γίνει η ιστορία μας, ιστορία καταγραφής τής ανθρώπινης καταστροφικότητας
ας αντισταθούμε …όλα μπορούν να αλλάξουν αρκεί ο άνθρωπος…να γίνει άνθρωπος