ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΧΙΛΙΟΜΟΔΙΟΥ: «Το Φιντανάκι» του Παντελή Χορν

Το «Φιντανάκι» το πιο ώριμο έργο του Παντελή Χορν είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα ελληνικά έργα το οποίο παρουσιάζεται πολλές φορές και στην επαρχία και στην Αθήνα και από επαγγελματικούς και από ερασιτεχνικούς θιάσους.
Και ο λόγος αυτός της μεγάλης κοινωνικής αποδοχής είναι διττός:

 

• Αποτελεί ένα επιτυχημένο έργο ηθογραφικού δράματος.
• Παραπέμπει στο ρεαλισμό, στη γραφικότητα του περιβάλλοντος, στην αυθεντικότητα των χαρακτήρων, στη γνησιότητα των θεμάτων και σε άλλα.
Ένα έργο που παραμένει θαλερό με ολοζώντανους χαρακτήρες και με έντονες κοινωνικές αναζητήσεις.
Τις αρετές του έργου ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο η Θεατρική Σκηνή Χιλιομοδίου με μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη κ. Τσίρτση, που πρόσθεσε την παράσταση αυτή στις επιτυχημένες προηγούμενες της.
Μια παράσταση ιδιαίτερα άρτια, συλλογική, με πολύ καλή διανομή και εξαιρετικά σκηνικά που αφήνουν πολύ καλή εντύπωση «μόλις σηκωθεί η αυλαία».
Ένα ζωντανό σκηνικό που δείχνει μια πλακιώτικη λαϊκή αυλή, της εποχής περίπου του 1920, μια αυλή που είναι ο κεντρικός πυρήνας του έργου, που αποτελεί την εστία της καθημερινότητας, της επικοινωνίας και της διαβίωσης των ενοίκων των δωματίων γύρω από αυτήν. Συγχρόνως είναι ο καθρέφτης της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Επικρατεί όμως στην αυλή ένα πνεύμα αμοραλισμού και διαφθοράς, που έχουν κατακτήσει και αντικαταστήσει τις παλιές αξίες του λαϊκού πολιτισμού. Αντί για την εντιμότητα και το φιλότιμο κυριαρχεί το χρήμα και η εξαγορά. Μέσα σε αυτό το γραφικό περιβάλλον εκτυλίσσεται μια σκληρή και μια αμείλικτη πραγματικότητα, η οποία εξολοθρεύει τα θύματα της, που αδυνατούν να αντιδράσουν παρά μόνο με τη θυσία τους και την αποδοχή της μοίρας τους. Και μέσα σ αυτό το περιβάλλον υπάρχουν δύο (2) αθώα πρόσωπα, που τα συνδέει μια άδολη αγάπη, η Τούλα και ο πατέρας της, ο ταχυδρόμος κυρ Αντώνης, ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει. Τα υπόλοιπα πρόσωπα η Εύα, η Κατίνα, η Φρόσω, ο Γιαβρούσης, ο Γιάγκος αντιπροσωπεύουν τη σήψη και την εξαθλίωση. Στην αυλή η ζωή της οικογένειας του κυρ Αντώνη καταστρέφεται κάτω από την οικονομική δυσχέρεια για επιβίωση και από τον ηθικό εξαναγκασμό. Ο κυρ Αντώνης οδηγείται στη φυλακή παρά τη θυσία του, η οποία τελικά αποδείχθηκε ανώφελη, η δε κόρη του η Τούλα, απροστάτευτη στα χέρια των έμπειρων γυναικών και πλούσιων φίλων, οδηγείται στην πορνεία.
Έτσι όλοι οι ηθοποιοί υπό τη σοβαρή καθοδήγηση του σκηνοθέτη κ. Χρήστου Τσίρτση, απέδωσαν ρεαλιστικά τον κοινωνικό χώρο που διαδραματίζεται το έργο, όπως και εύστοχα την αυθεντικότητα και τους χαρακτήρες των ανθρώπων που κινούνται και ζουν μέσα σε αυτόν, σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον χωρίς συγκρουσιακές καταστάσεις.
Οι ηθοποιοί έχουν ταυτιστεί με τους ρόλους τους, τους αποδίδουν με ιδιαίτερη φυσικότητα, υπηρετούν αυτό που προβάλει ο συγγραφέας, δηλαδή την αποδοχή της πραγματικότητας και αυτό που συμβαίνει εκλαμβάνεται από τους ίδιους όχι ως κοινωνική αδικία αλλά ως πεπρωμένο.

Μια προσεγμένη παράσταση σε στρωτή, αβίαστη γλώσσα και ανάλογη μουσική, συλλογική και πειθαρχημένη, με συνεχή, γρήγορη ροή χωρίς κενά, που πιστοποιεί γιατί το έργο αυτό ανεβάζεται συνεχώς στα θεατρικά δρώμενα και αποτελεί προσφιλές θέμα της ελληνικής δραματουργίας.

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Εντεταλμένος Σύμβουλος Πελοποννήσου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.